 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
سازمان جهاني عفو بين الملل (Amnesty International) در جديدترين اعلاميه خود (2 فوريه 2006) از حکومت ايران خواسته است تا چند صد کارگر اتوبوسراني تهران و حومه را که دستگير کرده است آزاد کند.
از آنجايي که داشتن سنديکا و اتحاديه و حق اعتصاب شکلي از آزادي اظهار عقيده است، سايت ايران 19 ترجمه اطلاعيه و نامه سازمان بين المللي عفو بين الملل را در سايت خود قرار مي دهد.
دستگيري اين کارگران بعد از اعلام تصميم به اعتصاب 28 ژانويه براي دستيابي به خواسته هاي سنديکايي انجام شد. يکي از اين خواسته، آزادي رهبر سنديکا، منصور اسانلو بود که بدون دادگاه از 22 دسامبر 2005 دستگير شده بود.
بنا به گزارشات اطلاعيه هايي که اعتصاب را به اطلاع عموم مي رساند از 24 ژانويه پخش شده بود و يکي از عوامل سنديکا، حسيني تبار، نيز به مدت چهار ساعت براي پخش اين اطلاعيه ها بازداشت بوده است. روز بعد شش نفر از کميته اجرايي سنديکا، ابراهيم مددي، منصور حيات غيبي، سيد داود رضوي، سعيد ترابيان، علي زاد حسيني و غلامرضا ميرزايي به دفاتر بازجويي احضار شده بودند. آن ها 26 ژانويه به آنجا مراجعه کردند و وقتي نپذيرفتند که اعتصاب را متوقف کنند، به زندان اوين منتقل شدند. شهردار تهران در مصاحبه با ايرنا گفت که سنديکا غيرقانوني است و مسوولان اجازه اعتصاب را نخواهند داد. شرکت واحد اتوبوسراني نيز با ترساندن کارگران، آنان را تهديد کرد که اگر با اعتصاب همکاري کنند، شغل خود را از دست خواهند داد.
روز بعد يعني 27 ژانويه، حاکمان دستگيري هاي گسترده را شروع کردند. تعدادي را حين کار و تعدادي را بعد از شيفت کاري دستگير کردند. در بين دستگير شدگان همسران منصور حيات غيبي و سيد داود رضوي و همچنين رهبر سوم سنديکا، يعقوب سليمي نيز به چشم مي خوردند.
نيروهاي امنيتي بعد از مصاحبه يعقوب سليمي با راديو آلمان به خانه وي حمله کردند ولي بعد از اينکه ديدند وي در خانه نيست، همسر و کودکان او را کتک زدند و دستگير کردند. مهديه سليمي، 12 ساله، مشقات خود را سپس در مصاحبه اي با راديو اعلام کرد. او گفت که سه زن و پنج کودک کتک خورده و دستگير شده اند و همچنين خواهر دو ساله اش حين انتقال با زور به درون ماشين نيروهاي امنيتي صدمه ديده است و لگدي به سينه مادرش خورده است. مهديه سليمي و مادر و خواهرش بعد از اينکه يعقوب سليمي خود را به زندان معرفي کرد، آزاد شدند. زنان و کودکان ديگر که دستگير شده بودند، هنوز در زندان هستند.
صبح روز اعتصاب، 28 ژانويه، صدها نفر ديگر از کارگران اتوبوسراني دستگير شدند و اکثرا به زندان اوين منتقل شدند. گزارش شده که کارگران با باتون، مشت و لگد کتک خورده اند و تهديد شده اند که مجبور به کار خواهند شد، بخصوص از طرف نيروهاي داوطلب بسيج که براي کار به شرکت واحد آمده بودند. دستگيري هاي بعدي در 29 و 30 ژانويه انجام شده است.
در حال حاضر تنها 30 يا 50 نفر از دستگير شدگان آزاد شده اند و اکثرا بعد از اينکه به اجبار تعهد کرده اند در هيچ اعتصاب و اعتراضي شرکت نکنند. حدود 500 نفر ديگر همچنان در زندان هستند بدون دسترسي به وکيل يا خانواده. گزارش شده که بعضي از آن ها اعتصاب غذا را در 29 ژانويه در اعتراض به دستگيري شان شروع کرده اند. اعتصاب ديگري براي 2 فوريه 2006 نيز اعلام شده است.
عفو بين الملل معتقد است که دستگيرشدگان تنها به خاطر فعاليت هاي صلح جويانه در اتحاديه هاي کارگري در زندان هستند و به همين دليل زندانيان عقيده به حساب مي آيند که بايد سريعا و بدون هيچ قيد و شرطي آزاد شوند. حق ايجاد و عضويت در سنديکاها و اتحاديه ها قانوني بين المللي و پذيرفته شده است که در ماده 22 کنوانسيون جهاني حقوق مدني و سياسي (ICCPR) و ماده 8 کنوانسيون حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي (ICESCR) پذيرفته شده است. ايران عضو هر دوي اين قراردهاي بين المللي است.
همچنين ايران عضو سازمان جهاني کار ILO است و بايد ضوابط آن را اجرا کند، از جمله سرسپردگي به آزادي انجمن ها و اينکه عدم حق دخالت دولت در محدود کردن اعتصاب هاي مرتبط با شرايط کاري و حقوق اقتصادي. حکومت بر اساس اين معاهده ها فقط در شرايط اضطراري (و براي دوره اي کوتاه) حق دارد جلوي اعتصاب را بگيرد که مشخصا ارتباطي به وضعيت فعلي تهران ندارد. حق اتحاديه و حق مذاکرات دسته جمعي يکي از اصول اساسي بيانه هاي ILO است.
اطلاعات زمينه اي
سنديکاي کارگران اتوبوسراني تهران بعد از انقلاب اسلامي سال 1979 ممنوع و سپس در سال 2004 مجددا احياء شد، هرچند که نه قانونا. در 22 دسامبر 2005 پليس 12 رهبر سنديکا را در خانه هايشان بازداشت کرد ولي سريعا آن ها را آزاد کرد. بعد اعضاي سنديکا در 25 دسامبر در حالي که آماده يک اعتصاب براي آزادي همکارانشان مي شدند دستگير شدند ولي سپس اين دستگير شدگان و دستگيرشدگان قبلي آزاد شدند و تنها منصور اسانلو در زندان ماند. او کماکان بدون دسترسي به وکيل در زندان است و احتمالا با اتهامات سنگيني همچون ارتباط با اپوزيسيون خارج و انگيزش به شورش مسلحانه روبرو است.
هفت عضو سنديکا از جمله،حيات غيبي، ابراهيم مددي، رضا تراضي، غلامرضا ميرزايي،عباس نژندکوهي و علي زاد حسيني در 1 ژانويه 2006 به دادگاه انقلاب احضار شده بودند که به دليل تجمع اعضاي معترض سنديکا در بيرون دادگاه، محاکمه آن ها به زماني ديگر موکول مي شود.
در 7 ژانويه، پنج راننده دستگير شده بودند که مدتي بعد آزاد شدند. در صورتي که علاقمند به پيگيري ماجرا هستيد، مي توانيد به صفحه مرتبط در عفو بين الملل با آدرس http://web.amnesty.org/library/Index/ENGMDE130022006?open&of=ENG-IRNمراجعه کنيد.
متن اصلي: http://web.amnesty.org/library/Index/ENGMDE130072006
