 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
سيمين بهبهاني افتخار جامعه ما است. در هر کشور ديگري چنين فرد بزرگي را بر سر مي گذارند و گلبارانش مي کنند، اما اين ها بر فرق او مي کوبند. آيا اين وحشيگري نيست؟
شهروند - خسرو شمیرانی
[email protected]
چهارشنبه، هفدهم اسفند پاسداران نظام اسلامي با باتوم هاي خود به استقبال روز زن و زنان رفته و با مشتهاي خود اين روز را به آنان "تبريک" گفتند.
صدها تن از زنان فعال، دانشجويان دختر و پسر و همچنين مردان دانشجو و دانش آموخته در پارک دانشجو در مقابل تئاتر شهر گرد آمدند تا روز را با سرود و سکوت زنانه گرامي داشته، همبستگي صلح خواهانه خود را به نمايش گذاشته و مخالفت خود را با خشونت عام و خشونت عليه زنان و کودکان به طور خاص بيان کنند.
اين گردهم آيي که راس ساعت 4 آغاز شده بود دقايقي پس از آغاز مورد حمله پاسداران دولت "مهرورزي" قرار گرفت. تعداد زيادي از زنان و مردان حاضر مورد ضرب و جرح قرار گرفتند.
يکي از سازمان دهندگان اين گردهم آيي به شهروند گفت:
ما در گروه هاي خود تصميم گرفتيم که قبل از ساعت چهار در محل حاضر نشويم. قرار بر اين بود که حتي اگر زودتر از موعد به پارک دانشجو رسيديم طوري تنظيم کنيم که پراکنده بمانيم و راس ساعت چهار گرد بيائيم. همين کار را کرديم. پس از رسيدن به محل بلافاصله هسته مرکزي ما بر روي زمين نشست وگروه مردان دور ما حلقه زدند. تقريبا ده دقيقه از چهار گذشته بود که ميني بوس ها و بنزهاي نيروهاي انتظامي سر رسيدند. تعدادشان زياد بود ...
تعداد شما چقدر بود؟
فکر مي کنم ما 700 ، 800 نفر بوديم. به گمانم سردار طلايي هم آمده بود تا خود شخصا بر سرکوب نظارت داشته باشد. به ما گفتند که پنج دقيقه وقت داريم که متفرق بشويم. يکي از خانم ها ايستاد و خواندن قطعنامه را آغاز کرد ولي اجازه ندادند تا آخر خوانده شود. حمله شروع شد.
افرادي که خود را پاسداران اسلام مي ناميدند با رکيک ترين الفاظ به زنان پير و جوان فحش ميدادند. و با مشت و لگد و باتوم بر ما زنان ميکوفتند. شاهد گفت وگوي دو تن از فرماندهان آنها بودم که مي گفتند چگونه به ميان جمعيت نفوذ کرده، اول آن را به دو قسمت کرده و سپس کاملا متفرق کنند.
پارک دانشجو در تقاطع شلوغي واقع شده است ...
بله. اگر حمله نمي کردند ما سرودمان را مي خوانديم و قرار بر اين بود که پس از يک ساعت يعني راس ساعت پنج متفرق شويم. ولي حمله آن ها سبب شد که تعداد زيادي هنوز پس از ساعت شش در محل بودند. آن ها ما را به اطراف مي راندند و طبيعتا به سمت خيابان هاي کنار پارک که بسيار پر رفت و آمد هستند. خيلي از ماشين ها توقف مي کردند و سئوال مي کردند که چه شده است. و خيلي از آن ها به ما مي گفتند دستتان درد نکند و خسته نباشيد.
شعارها چه بودند؟
در ابتدا هيچ شعاري سر داده نشد اما تقريبا همگي مقواهاي سايز A3 حمل مي کردند که شعارهائي در مخالفت با خشونت نسبت به زنان روي آن ها نوشته شده و برابري حقوق زنان و مردان را طلب مي کرد. تنها چيزي که توسط جمعيت خوانده مي شد سرود "اي زن" بود. اما پس از حمله برخي شعارها داده شد.
يکي از مردان حاضر در محل که خود مورد ضرب جرح قرار گرفته بود به شهروند گفت:
من همراه با همسرم به پارک دانشجو رفتيم. وقتي که نيروهاي انتظامي حمله کردند زن و مرد نمي شناختند. با شدت به ما حمله کردند و علاوه بر آن تعداد زيادي از زنان را هم با مشت و لگد مي کوبيدند. من مورد ضرب باتوم قرار گرفتم و شاهد کتک خوردن بي رحمانه دو مرد ديگر بودم. آن دو نفر ديگر هم از دانش آموختگان و هم دانشگاهي هاي سابق خودم بودند که در نزديکي هم ايستاده بوديم.
واکنش جمعيت چه بود؟
پس از شروع حمله وحشيانه جمعيت شعار "وحشي ، وحشي" را سر داد ولي بيش از اين پيش نرفت و دست به عمل خشونت آميز نزد. به نظرم مي آمد آن ها مي خواهند مردم را به واکنش شديد وادار کنند اما در اين سوي همه مي دانند که ماجرا از چه قرار است و کسي به دام آن ها نمي افتد.
تصور کنيد خانم سيمين بهبهاني افتخار جامعه ما است. در هر کشور ديگري چنين فرد بزرگي را بر سر مي گذارند و گلبارانش مي کنند، اما اين ها بر فرق او مي کوبند. آيا اين وحشيگري نيست؟
طبق اظهارات يکي از شرکت کنندگان شخصيت هايي از جمله سيمين بهبهاني، احترام شادفر، يلدا معيري (عكاس)، مقدم، نازي اسكويي، مني‍‍ژه نجم عراقي، منصوره بهكيش، ليلي فرهادپور، فريده حميدي و بسياري چهره هاي ديگر اجتماعي در اين تجمع حضور داشتند.
از دانشگاه هاي مختلف کشور خبر مي رسد که با وجود اعلام ممنوعيت برگزاري هر نوع مراسمي به مناسبت اين روز در دانشگاه ها و دانشکده هاي مختلف تجمع ها و مراسمي براي روز زن ترتيب داده شده است. تجمع بيش از صد نفري در دانشكده ادبيات دانشگاه علامه طباطبايي از اين جمله بود.
قطعنامه فعالان زن به مناسبت روز جهاني زن در پارک دانشجوــ اسفند84
ــ ما زنان ايراني در روز جهاني زن گردهم آمده ايم تا ضمن اعلام همبستگي با زنان جهان يک صدا فرياد برآوريم که جهان ديگري ممکن است، جهاني بدون جنگ، فقر، نابرابري، خشونت و برپايه صلح، آزادي، برابري، همبستگي و عدالت.
ــ ما نقض حقوق بشر بويژه حقوق زنان و کودکان را محکوم مي کنيم.
ــ ما هرگونه نابرابري جنسيتي در ساختار قدرت و تصميم گيري را محکوم مي کنيم.
ــ ما هرگونه خشونت جسمي، جنسي، رواني، اقتصادي و فرهنگي عليه زنان را محکوم مي کنيم.
ــ ما سياست هاي جنگ افروزانه اي را که باعث فقر و خشونت عليه انسان ها بويژه زنان و کودکان مي شود محکوم مي کنيم.
ــ ما ترويج و انتشار ديدگاه تحقيرآميز به زنان را (در کتاب هاي درسي، روزنامه ها، مجلات، برنامه هاي تلويزيوني و ...) محکوم مي کنيم.
ما زنان اعلام مي داريم که:
1ــ خواهان دنيايي سرشار از صلح و بدون جنگ و خشونت و در محيط زيستي سالم هستيم که در آن براي حل مناقشات از روش هاي صلح آميز استفاده مي شود.
2ــ خواهان برابري زنان و مردان در برخورداري از کليه حقوق سياسي، اجتماعي و اقتصادي (صرفنظر از قوميت، مذهب، عقيده و طبقه) مي باشيم.
3ــ خواهان تغيير و اصلاح قانون اساسي در کليه قوانين ضد زن، از جمله در به دست آوردن حق حضانت مادران، ارث، طلاق، ديه، سفر، انتخاب پوشش و ... هستيم.
4ــ خواهان برخورداري از بيمه و استفاده از مزاياي تأمين اجتماعي براي زنان خانه دار، زنان روستائي و زنان سرپرست خانوار هستيم.
5ــ خواهان برخورداري زنان از حقوق و امتيازات برابر در آموزش و اشتغال هستيم.
6ــ خواهان لغو قراردادهاي استخدام موقت (پيمانکاري) هستيم.
7ــ خواهان اجراي عدالت در توزيع مناسب و برابر منابع و ثروت هستيم.
8ــ خواهان پيوستن به کنوانسيون بين المللي رفع کليه اشکال تبعيض عليه زنان و اجراي کليه مفاد آن بدون هرگونه قيد و شرط هستيم.
دستان ياران همراه را به گرمي مي فشاريم، آري جهان ديگري ممکن است. ما زنان سازنده آنيم. ما زنان سازنده آنيم.
گروه هم انديشي زنان
هواداران حرکت جهاني زنان
ايران ــ هفده اسفند 1384
شهروند - شماره ۱۰۶۴- ۱۰ مارس ۲۰۰۶ - جمعه ۱۹ اسفند ۱۳۸۴
