 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
امروز (پنج شنبه) سرگى لاوروف وزير خارجه روسيه اعلام كرد كشورش با پيشنهاد تازه آمريكا مبنى بر بيانيه‌اى از سوى شوراى امنيت كه بر تحريم اقتصادى ايران پايه ريزى شده باشد، مخالف است. اين درحالى است كه برخى سياستمداران اتحاديه اروپا معتقدند مذاكره مستقيم ايران و آمريكا از ساير گزينه‌ها محتمل‌تر خواهد بود.
از جمله اين سياستمداران وزير خارجه آلمان است كه روى مذاكره مستقيم آمريكا با ايران حساب می‌كند. وى بر اين عقيده است كه مذاكرات دو كشور به عراق محدود نخواهد شد و برنامه اتمى ايران را نيز شامل می‌گردد. او به روزنامه "دى سايت" چاپ آلمان گفته است كه همتاى بريتانيايى‌اش، جك استراو نيز روند اوضاع را غير از اين ارزيابى نمی‌كند.
وزير خارجه آلمان در مصاحبه با روزنامه دى سايت در پاسخ به اين سوال كه پيچيده ترين مسئله‌اى كه از هنگام وزارتش در مقابل داشته چه بوده، به مناقشه اتمى ايران اشاره كرد.
خبرنگار دى سايت هم چنين از والتر اشتاين ماير پرسيد كه آيا اين واقعا چالشى بزرگ براى تمام دنيا نيست و آيا ممكن است كه بار ديگر سناريويى مانند عراق تكرار شود؟
پاسخ اشتاين ماير اين بود كه شما می‌توانيد در جريان مذاكرات سه گانه يعنى سه كشور اتحاديه اروپا، آلمان، فرانسه و انگلستان و هم چنين مذاكرات شش گانه كه با شركت آمريكا، روسيه و چين صورت گرفت بخوبى مشاهده كنيد كه دنيا درس خود را از ماجراى عراق گرفته و به سادگى عمل نمی‌كند. نكته مهم در مورد سياست برخورد با ايران اين است كه اين بار جامعه جهانى از اتفاق‌نظر برخوردار است.
سوال بعدى روزنامه دى سايت اين بود كه به نظر شما كدام خطر مشخص از سوى ايران دنيا را تهديد می‌كند؟
وزيرخارجه آلمان در پاسخ به اين سوال گفت كه تهديد آنجاست كه اين شك به اثبات برسد كه همانطور كه آقاى البرادعى درسال ۲۰۰۳ گفتند، تحقيقات هسته‌ای ايران در برنامه اتمى‌اش تنها اهداف صلح جويانه را دنبال نكند. آنگاه اين يك تهديد دوجانبه خواهد بود. از يكسو به اين دليل كه هيچ تضمينى براى اينكه اين سلاح‌ها در گوشه‌اى از دنيا به كارگرفته نشوند وجود ندارد و ازسوى ديگر به اين خاطر كه يك قدرت اتمى ديگر در خاورميانه جاه طلبى ساير كشورها رانيز برمی‌انگيزد. و هردو اينها پيامدهاى ديگرى به دنبال دارند. از جمله بى‌ثباتى در منطقه‌اى كه در حقيقت نيازمند پيشرفت در جهتی كاملا مخالف رويه فعلى است و علاوه بر آن به وجود آمدن يك جريان در برابر پيمان منع سلاح‌هاى هسته‌ای‌ست كه بسيار خطرناك است.
سوال بعدى از وزير خارجه آلمان اين بود كه آيا آمريكا بايد وارد مذاكره مستقيم با ايران شود و نه فقط پيرامون عراق، بلكه برسر مسئله اصلى (برنامه اتمى)؟
وى در اين باره گفت اگر مسائلى باشند كه می‌بايست مورد بحث آمريكا و ايران قرار گيرد، آنگاه براحتى قابل درك نيست كه آنها را كنار گذارند.
اشتاين مايردر پاسخ به ”دى سايت” كه پرسيد كه آيا ايران از تحريم اقتصادى بيشتر هراس دارد يا غرب؟ پاسخ داد كه اگر ما بر اين عقيده باشيم كه ايران محتاج مناسبات با غرب است و اگر خواهان تغيير مسير ايران هستيم، آنگاه نبايد با شتاب عمل كنيم و هر امكانى را از بين ببريم. اينكه آيا در ادامه به تحريم اقتصادى از طريق شوراى امنيت روى آوريم، اين چيزى است كه درحال حاضر نمی‌توانم درباره‌اش اظهار نظر كنم. آنگاه بايد ديد كه چين و روسيه چه واكنشى نشان می‌دهند. به اين نقطه هنوز نرسيده‌ايم.
