 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: سياسي
روزنامه‌ي « كارگزاران» با مشي اجتماعي، سياسي و فرهنگي به مديرمسوولي سيد مرتضي سجاديان و صاحب‌امتيازي حزب كارگزاران سازندگي، روز شنبه به مطبوعات صبح ايران پيوست.
به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين روزنامه در 16 صفحه‌ي تمام رنگي و به سردبيري محمود صدري از شنبه فعاليت خود را آغاز كرده است.
«عزت اسلامي، تداوم سازندگي و آباداني ايران» شعار كارگزاران سازندگي نيز ذيل لوگوي اين روزنامه خودنمايي مي‌كند.
در «سخن اول» اين روزنامه نيز با عنوان "چرا كارگزاران، شرايط كنوني ايران و مواضع ما" با اشاره به آن‌چه دگرگوني شگرف مناسبات سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي ايران در سه دهه‌ي اخير به ويژه در دهه 70 عنوان شده، آمده است: مشغله‌ي اجرايي سه دهه‌اي، بسياري از مديران كشور را كه نوعا در زمره تواناترين طراحان و مجريان بوده‌اند از پرداختن به حوزه‌هاي نظري و عمل در عرصه‌هاي سياست‌ورزي حزبي با روش‌هاي نوين بازداشته است.
اين وضع جبري باعث شده است كه كوشندگان عرصه‌ي كار و دانش در ايران حتي فرصت آن را نداشته باشند كه دانش و تجربه‌ي خود را به آيندگان انتقال دهند، نتيجه‌ي قهري چنين گسستي، از دست رفتن استمرار تجربيات و دوباره‌كاري‌هاي مكرر توسط مديران اجرايي جديد شده است.
همچنين در صفحه‌ي دوم اين روزنامه با عنوان سخن امروز آمده است: در ادبيات سياسي جهان، شماري واژگان و اصطلاحات روشن و با معناي مشخص وجود دارد كه رجال سياسي و احزاب و جبهه‌ها با آن نام‌ها از يكديگر تميز داده مي‌شوند. اما در ايران به دلايل تاريخي و حساسيت‌هاي سياسي حدود و ثغور معاني و عنوان‌ها مبهم است.
در ادامه‌ي اين يادداشت گفته شده در ايران وقتي به كسي محافظه‌كار گفته مي‌شود ممكن است مخاطب اين لفظ را بيانگر واپس‌گرايي بداند و آنرا توهين به خود تلقي كند. اين در حالي است كه در فرهنگ امروز غرب روي طيف ترقي‌خواهي و واپس‌گرايي، محافظه‌كاران از ليبرال‌ها پيشروتر به شمار مي‌روند.
همچنين اصلاح‌طلب واژه‌ي هنجاري است كه به لحاظ شكلي نشانگر نوعي نجابت در رفتار است اما به لحاظ مضمون و مفهوم در هر دوره‌اي ممكن است درباره‌ي كساني به كار رود كه با اصلاح‌طلبان گذشته و آينده قرابت فكري چنداني نداشته باشند. به همين دليل ما لازم مي‌دانيم كه در نخستين شماره با خوانندگان خود اين قرار را بگذاريم كه نام‌گذاري افراد و جناح‌ها در ايران فارغ از بار ارزشي اصطلاحات و واژگان انجام مي‌شود و صرفا از طريق ناچاري و براي اينكه بتوان هر شخص يا گروهي را از ديگران متمايز كرد به آنها نامي داده مي‌شود.
