چند صباحي است كه مناقشه و جدل بر سر ورود زنان به ورزشگاه ها و مسئله حجاب به بحثي فراگير در محافل سياسي و اجتماعي كشور تبديل شده است . بحثي كه واكنش هاي فراواني را به دنبال داشته و از جهات مختلف قابل بررسي است .
پس از تجمع عده اي از زنان در مقابل مجلس شوراي اسلامي و اعتراضات تني چند از نمايندگان مجلس و شوراي شهر تهران به وضعيت حجاب بانوان در معابر عمومي ، نيروي انتظامي نيروهايي را براي مقابله با بد حجابي به خيابان ها فرستاد . در اين ميان رييس جمهور اصولگرا از مخالفت خود به برخوردهاي خشن سخن به ميان آورد و راه چاره را در فرهنگ سازي جستجو كرد . امري كه چندان از دكتر احمدي نژاد انتظار نمي رفت . اما رييس جمهور پا را از اين هم فراتر نهاد و از سازمان تربيت بدني درخواست كرد كه بهترين نقاط اماكن ورزشي را براي حضور بانوان در ورزشگاهها آماده كند . مسئله اي كه نه در شعارهاي انتخاباتي كه به تازگي مهمترين آنها را تكذيب كرده بود ، طرح شده بود و نه سابقا اقبالي به آن نشان داده بود . همفكران او نيز ورود بانوان به ورزشگاه آزادي را تقبيح كرده و دستاويزي براي حمله به دولت اصلاح طلب قرار داده بودند . پس از اين دستور تني چند از مراجع مخالفت خود را با اين تصميم اعلام نموده و ورود زنان به ورزشگاه را خلاف شرع دانستند و رسما از رييس جمهور درخواست تجديد نظر در اين دستور را نمودند اما رئيس جمهور در زنجان از تصميم خود دفاع نمود و تلويحا درخواست مراجع را رد كرد .
عده اي معتقدند كه اين جدل ها ، مناقشاتي درون جناحي است . به گمان نگارنده اين سطور اين بحث ها نه تنها مناقشات درون جناحي نيست بلكه بازي هوشمندانه اي است كه از نتيجه ي آن دو هدف كوتاه مدت و بلند مدت دنبال مي شود .
مسلما پشتيباني احمدي نژاد از بانوان در شرايطي كه هيچ تحول اساسي كه منجر به تغيير رويكرد اصولگرايان نسبت به مسئله ي زنان ، حجاب و ورود آنها به استاديوم ها ، رخ نداده است طبيعي نيست . البته با استقبال زنان مواجه شده است و اين استقبال تا حدودي طبيعي است . اما هدف از اين بازي زيركانه جلب محبوبيت براي احمدي نژاد و دولت اصولگرا از سوي قشري است كه به هر تقدير ساليان درازي است كه با بي مهري مواجه شده و بخشي از حقوق آنها تضييع شده است . اين نتيجه گيري مي تواند در كوتاه مدت وحدت اجتماعي در پشتيباني از احمدي نژاد در بحران بين المللي هسته اي را افزايش دهد . بحراني كه دولت را شديدا مشغول نموده و روز به روز بغرنج تر و پيچيده تر مي شود .
و اما هدف بلند مدت . معمولا در دوره هاي نخست رياست جمهوري تحركاتي براي جلب رضايت عمومي و كسب آرا در دوره ي بعدي ، انجام مي گيرد . مي توان مواضع اخير و تغيير رويكرد رئيس جمهور را از جمله ي اين تحركات به حساب آورد . حركتي كه به لحاظ پيشينه ي نگاه جناح راست به مسئله زن ، من جمله مراسم روز هشتم مارس ، موجب سردرگمي ناظران و كارشناسان شده است .
اعتراضات به شرايط حجاب و طرح برخورد نيروهاي انتظامي و قوه قضاييه با بد حجابان ، مواضع احمدي نژاد و دستور او مبني بر ورود بانوان به ورزشگاه ها ، درخواست روحانيون و پايداري احمدي نژاد بر موضع و دستور قبلي ، مي تواند نمودي از بازي هاي سياسي باشد كه بسيار زيركانه و هوشمندانه طراحي شده اند . بايد ديد كه سرانجام اين بازي چه خواهد شد .