تهران- خبرگزاري كار ايران
دبيركل نهضت آزادي ايران گفت: در گفتمان ديپلماسي دنيا از رييسجمهوري منتخب ايران انتظار و توقع اين نيست كه به عنوان يك قديس، رهبران كشورهاي جهان را به معنويت دعوت كند بلكه اين توقع و انتظار ميرود كه پيرامون مسائل مورد اختلاف جهاني به خصوص روابط ميان دو كشور سخن بگويد.
ابراهيم يزدي با حضور در غرفه "ايلنا" در دوازدهمين نمايشگاه مطبوعات و خبرگزاريها در گفتوگو با خبرنگار "ايلنا"، گفت: بنده اين امر را كه احمدينژاد طي نامهاي به آمريكا بخواهد باب گفتوگو را باز كند، مثبت ارزيابي ميكنم. من نامه ايشان را خواندم و از متن نامه خوشحال شدم اما بر اين باور هستم كه اين نامه نه تنها كمكي به بهبود روابط ايران و آمريكا نخواهد كرد، حتي موجب جلب نظر افكار عمومي مردم جهان نسبت به اين موضوعات نيز نخواهد شد.
وي افزود: در يك مقطع امام خميني چنين نامهاي مينوشت كه ايشان به عنوان رهبر انقلاب داراي ويژگيهايي بود كه انقلاب را رهبري كرده و در اذهان بسياري از مردم به عنوان يك قديس شناخته شده بود و ميتوانست چنين سخن بگويد اما رييسجمهوري با اين سن و سال و اين سوابق در مقامي نيست كه بخواهد چنين چيزهايي بنويسد.
يزدي با اشاره به اينكه از متن نامه دكتر احمدينژاد خوشحال شده است، گفت: ما ميتوانيم ليستي از مسائل موجود در آمريكا مبني بر فساد، فقر و انحرافات سخن بگوييم اما من به عنوان يك ايراني از رييسجمهوري كشورم سوال ميكنم آقاي رييسجمهور! شما در نامه به آقاي بوش نوشتيد در آمريكا گردش اطلاعات درست صورت نميگيرد، آيا در كشور ايران صورت ميگيرد؟ آيا در كشور ما روزنامهها و خبرگزاريها آزاد هستند؟ آيا در ايران افراد به جرم اظهار عقيده به زندان نميروند؟
يزدي ادامه داد: آقاي احمدينژاد شما از فقر در آمريكا سخن گفتيد، به طور قطع در آمريكا فقر وجود دارد اما هيچگاه در آمريكا كارگراني را كه به خاطر ازدياد حقوق خود اعتصاب ميكنند، به زندان نمياندازند اما در ايران ما كه شما با شعار عدالتمحوري رييسجمهور آن هستيد، هنگامي كه كارگران براي اعتراض به 10 ماه حقوق عقبمانده خود تجمع ميكنند يا كارگران شركت واحد براي ازدياد حقوق اعتصاب مينمايند، با زبان زور با آنها برخورد ميشود؛ اين در محور عدالت علوي نيست.
دبيركل نهضت آزادي ايران گفت: ميخواهم به صراحت به آقاي رييسجمهور بگويم، آقاي رييسجمهور! شما حرفهاي خوبي زدهايد اما آيا شما مردم را به خوبي دعوت ميكنيد اما يادتان ميرود كه خودتان بايد اينها را عمل كنيد. دو صد گفته چون نيمكردار نيست. شما در ايران گروههايي مثل نهضت آزادي را پس از 45 سال حق داشتن روزنامه يا دفتر ندارد، حتي جلسات منزل را مزاحم ميشوند، آن گاه چگونه ميخواهيد دنيا به سخنان شما توجه كند؟