اکبر گنجی، روزنامه نگار معترض به نظام جمهوری اسلامی، در مصاحبه با راديو فردا در پی آنکه برنامه اعتصاب غذای فعالان سياسی در داخل و خارج از ايران را موفقيت آميز توصيف کرد، گفت برنامه بعدی او برگزاری تجمعات در داخل و خارج از ايران برای فراخوان برابری حقوق زن و مرد در ايران است. وی گفت زنان علاوه بر آنکه مانند همه ملت ايران تحت ظلم حکومت جمهوری اسلامی قرار دارند، به ظلم مضاعف دچار هستند زيرا قوانين حکومت اسلامی نيز آنها را مورد تبعيض قرار دارند. گنجی می گويد: چرا در اين کشور اين همه به زنان ظلم می شود و به آنها به چشم انسان نگاه نمی کنند؟
اکبر گنجی: به زنان در کشور ما دو ظلم می شود. يک ظلمی است که به کل ايرانيان می شود و آن حکومت خودکامه ای است که تمام ملت ايران را از حقوق ابتدايی خودشان، حقوق شهرونديشان، حقوق بشر محرومشان کرده. ولی به زنان يک ظلم ديگری هم در جامعه می شود و آن آپارتايد جنسی است. يعنی زنان از آن جهت که زن هستند، نابرابر هستند. شما اگر به قوانين ما نگاه کنيد، قانون مدنی، قانون مجازات اسلامی، تمام قوانين ما، قانون اساسی ما، زن و مرد در تمام اين قوانين نابرابر هستند. زن رهبر نمی تواند بشود، رئيس جمهوری نمی تواند بشود، قاضی نمی تواند بشود، بسياری از پست های کليدی و سياسی را زنان نمی توانند داشته باشند. به لحاظ حقوق مدنی از کمترين حقوق بهره مند هستند. ارث را نصف مرد می برند، حق طلاق با مردان است و بسياری چيزهای ديگر که در قوانين ما وجود دارد و اين نگاه نامربوطی که در جامعه ما به زنان می شود. به عکس تمام تبليغاتی که هميشه در جامعه ما می شود که به زن در مغرب زمين نگاه ابزاری می شود و سوء استفاده می شود، در جامعه ما اگر نگاه کنيم، اين نگاهی که به زنان می شود، انگار زنان ما هميشه بايد مواظب خودشان باشند، هميشه انگار يک گرگ هايی هستند که می خواهند به آنها حمله کنند. اين وضعيت فلاکت باری است که ما امروز گرفتارش هستيم به خاطر آن سرکوب جنسی در اين سالها کرده و بيماری سرخوردگی گسترده ای که ناشی از همين است در جامعه ما گرفتارش هستيم و اين وضعيت بسيار بحرانی برای ما آفريده.
لذا مبارزه جهت برابری حقوقی و فرصت های زنان و مردان مهمترين پروژه جنبش دموکراسی خواهی ما است و برای اين جنبش بسيار بسيار استراتژيک است. به همين دليل من اعلام کردم پس از اعتصاب غذا، برنامه بعدی ما تجمع سراسری در سراسر جهان درباره برابری زنان خواهد بود و رفع تبعيض از آنها.
ما خواستار اجرای کنوانسيون و ميثاق رفع تبعيض از زنان هستيم. اين يکی از خواست های ما است و خواست های بسياری ديگر هم داريم. در آن تجمع که من با هماهنگی و همکاری کليه دوستانم در داخل و خارج کشور به زودی برگزار خواهيم کرد، می کوشيم دفاع کنيم از برابری زنان و مردان؛ برابری حقوقی، برابری فرصت ها. می کوشيم که بگوييم زنان هم انسان هستند و هيچ کمتر از مردان نيستند و چرا در اين کشور اين همه به زنان ظلم می شود و به آنها به چشم انسان نگاه نمی کنند.