 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: انرژي هسته‌يي
واشنگتن پست در گزارشي به نقل از هنري كيسينجر نوشت: در حاليكه در حال حاضر توجه جهانيان به موضوع اسراييل و لبنان معطوف شده است، اما شرايط به گونه‌اي است كه بازگشت توجهات به سوي ايران اجتناب ناپذير خواهد بود.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين گزارش به قلم هنري كسينجر، مشاور سابق امنيت ملي كاخ سفيدا آن را به تحرير در آورده آمده است: متاسفانه سياستي كه با اين موضوع سر و كار دارد با وقوع اتفاقات اخير پشت سر گذاشته شده است. در حاليكه باران بمباران‌هاي زميني و هوايي بر شهرهاي اسراييل و لبنان مي‌بارد و اسراييل بخشهايي از نوار غزه را دوباره به دست آورده است، پيشنهاد ارايه شده به ايران كه در ماه مي توسط گروه موسوم به گروه 1+5 (آمريكا، انگليس، فرانسه، آلمان، روسيه و چين) انجام شد و در آن ادامه مذاكرات در خصوص برنامه‌هاي هسته‌يي مطرح شد، هنوز بي‌پاسخ مانده است.
كسينجر مي‌افزايد: احتمال دارد تهران لحن اين پيشنهاد را نشانه ضعف و ترديد تلقي كند. بحران در خاورميانه مي‌تواند به نقطه عطفي تبديل شود. ممكن است ايران قانون نتايج ناخواسته را مورد استقبال قرار دهد و گروه 1+5 نيز به نوبه خود ديگر نمي‌تواند از رويارويي با چالشهاي دوگانه‌اي كه ايران برانگيخته است اجتناب كند.
كيسينجر تصريح مي‌كند: اين مشكل تنها در صورتي مي‌تواند بدون درگيري حل و فصل شود كه ايران بپذيرد كه خود را با نظم بين‌المللي هماهنگ و سازگار كند. تاكنون به استثناي تهديدات نامشخص تحريم از طريق شوراي امنيت سازمان ملل گروه 1+5 درباره پاسخ خود به اجتناب ايران در مذاكره ترديد داشتند. اما اگر بن بست موجود در خصوص برنامه هسته‌يي ايران ادامه پيدا كند آينده دستورات چند مليتي در هر جاي جهان كم رنگ و ضعيف مي‌شود. در صورتيكه اعضاي دايم شوراي امنيت به علاوه آلمان قادر نباشند به طور مشترك به اهدافي كه متعهد شده‌اند برسند تمام كشورها به ويژه آنهايي كه گروه 1+5 را تشكيل داده‌اند با تهديدات فزاينده‌اي روبرو خواهند بود.
كيسينجر در ادامه تحليل خود تاكيد مي‌كند: يك ايران مدرن قوي و پر از صلح و صفا مي‌تواند حامي ثبات و پيشرفت در منطقه باشد و اين امر ممكن نخواهد بود، مگر اينكه مقامات ايران در خصوص همكاري بين‌المللي تصميم گيري مناسب كنند و هدف سياسي كشورهاي عضو گروه 1+5 بايد مجبور كردن ايران براي مواجهه با اين انتخاب باشد.
در اين تحليل خاطر نشان شده است كه چيزي كه در ارتباط با ايران به آن احتياج است يك ديپلماسي قابل مقايسه با ديپلماسي است كه در دهه 1970 چين را از خصومت با آمريكا به سمت دوستي و همكاري با اين كشور سوق داد. چالش در مذاكرات هسته‌يي ايران بسيار پيچيده است.
كيسينجر معتقد است كه ايران با ريشخند پيشنهاد آمريكا براي ورود به مذاكرات واكنش نشان داد و همين امر تنش‌ها در منطقه را افزايش داد.
وي مدعي شد كه ايران تاكنون فقط بازي كرده است. دولت ايران در تلاش است تا هر چه قدر كه مي‌تواند توان هسته‌يي خود را افزايش دهد. گروه 1+5 بايد تصميم بگيرد كه تا چه اندازه مي‌خواهد بر باورهاي خود اصرار كند و جديت به خرج دهد.
در خاتمه اين گزارش آمده است كه تعليق غني سازي اورانيوم نبايد پايان فرآيند برنامه هسته‌يي ايران باشد. اقدام بعدي بايد گسترش يك سيستم جهاني غني سازي اورانيوم در مراكز منتخب جهاني باشد كه تحت نظارت و كنترل بين‌المللي قرار مي‌گيرد؛ همانطور كه روسيه به ايران پيشنهاد كرده است.
