 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
نامه اكبر گنجی به رئيس سازمان عفو بین‌الملل
سرکار خانم خان مدیر عامل محترم سازمان عفو بین الملل
همانگونه که مطلع اید اکبرمحمدی زندانی حوادث تیرماه ١٣٧٨ دانشگاه تهران، پس از یک دوره اعتصاب غذا در زندان اوین درگذشت.
قتل زهرا کاظمی روزنامه نگار ایرانی- کانادایی در زندان اوین همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و رژیم ایران تمام راههای کشف حقیقت را محدود کرده و برخلاف تمام اصول انسانی و حقوقی به فرزند او اجازه ندادند تا مادراش را در مکان دلخواه اش به خاک بسپارند.
اینک با فاجعه دردناک دیگری روبرو هستیم و برای رژیمی که هزاران زندانی را در زندانها به قتل رساند و پروژه قتل های زنجیره ای را به اجرا نهاد، مرگ یک زندانی سیاسی چنان اهمیتی ندارد. اما برای همه ما این پرسش های مهم مطرح است، چرا او را زندانی کردند؟ سالها زندان چه تناسبی با جرایم ناکرده او داشت؟ چه بلاهایی دراین سالها بر سر او آوردند؟ پایان دردناک زندگی او چگونه رقم خورد؟
پرسش ها فقط به آنچه گفته شد محدود نمی شود، مساله اصلی " سکوت مرگباری " است که ما را فراگرفته است، سکوتی که در پناه آن، جنایت وظلم وستم را نادیده می گیریم. با هیچ توجیهی نمی توان جنایت را نادیده گرفت و به هیچ دلیلی نباید در مقابل جنایت سکوت کرد. چراکه سکوت به منزله مشارکت در جنایت است.
از شما صمیمانه انتظار دارم که رژیم حاکم در ایران را به صراحت و به طور علنی محکوم کرده و با اعزام هیاتی مستقل مساله مرگ جانگداز اکبر محمدی را بررسی و حقایق را به اطلاع جهانیان برسانید.
اکبر گنجی
٣١ جولای ٢٠٠٦
