صلح در خاورميانه تنها با سازش فلسطين و اسرائيل برقرار می شود
تهران- خبرگزاری کار ايران
وزير امور خارجه سابق آلمان گفت: اگر ايران به دنبال برنامه هستهای غيرنظامی است، هماکنون بهترين پيشنهاد ممکن (بسته پيشنهادی کشورهای ۱+۵) را در اختيار دارد.
به گزارش خبرنگار سرويس ديپلماتيک خبرگزاری کار ايران( ايلنا)"يوشکا فيشر" که در سفری غيررسمی به دعوت دبير سابق شورای عالی امنيت ملی به ايران سفر کرده است، در يک نشست خبری در سفارت آلمان گفت: از ابتدای سفرم به ايران که پس از صدور قطعنامه شورای امنيت درباره برنامه هستهای ايران انجام گرفت، مشخص بود که موضوع اصلی گفتوگوهای ما در ايران مساله هستهای است.
وی با اشاره به ديدارهای خود با روحانی و ولايتی و همچنين ديداری که با کمال خرازی انجام خواهد داد، گفت: با متکی نتوانستم ملاقات کنم زيرا وی به خاطر بحران خاورميانه هماکنون در سفر است اما در گفتوگوهای ديگر تلاش کردم تا نقطه نظرات آلمان را تبيين کنم.
فيشر با بيان اينکه امروز مساله بر سر حق ايران برای دستيابی به انرژی صلحآميز هستهای نيست، گفت: در ماههای اخير اين حق به رسميت شناخته شده و دليل آن هم پيشنهاد ۱+۵ است که آمريکا نيز در آن مشارکت داشته است.
وی اين پيشنهاد را بهترين پيشنهادی دانست که تاکنون به ايران ارايه شده است و گفت: در اين پيشنهاد مدرنترين راکتور آب سبک در اختيار ايران قرار میگيرد و همچنين سوخت هستهای ايران نيز تضمين شده است، ضمن اينکه به ايران پيشنهاد کار تحقيقاتی مشترک نيز داده شده است.
وزير امور خارجه سابق آلمان با تاکيد بر اينکه ايران در حال حاضر نيازی به سوخت هستهای ندارد، گفت: ايران تنها راکتور کاملی در بوشهر دارد که روسها تامين سوخت آن را تقبل کردهاند.
وی با اشاره به بيانيه اخير لاريجانی، آن را نامهای برای افکار عمومی خواند و گفت: ايران به دنبال توليد ۲۰ هزار مگاوات برق هستهای است اما اين برنامه را نمیتوان با غنیسازی به دست آورد بلکه با ساختن راکتورها اين کار امکانپذير است.
فيشر با تاکيد بر حق ايران برای دستيابی به انرژی صلحآميز هستهای، گفت: مساله اصلی اعتمادسازی است، سوال ما اين است که چرا ايران تا اين حد برای غنیسازی عجله دارد؟ کشوری که بتواند به فناوری غنیسازی در سطح ۵/۳ درصد دست يابد، میتواند تا ۹۰ درصد هم برای توليد سلاح غنیسازی کند.
وی با بيان اينکه راکتور آب سنگين ايران قرار است تا سال ۲۰۰۹ به اتمام برسد، بنابراين ايران تا آن زمان احتياجی به ميلههای سوخت ندارد، گفت: اين مسائل باعث بیاعتمادی است، نگرانی عظيم ما اين است که اين روند باعث ايجاد تشنج میشود زيرا بقيه کشورها نيز در رقابت تسليحاتی شرکت خواهند کرد.
وزير امور خارجه سابق آلمان، ايران را يکی از قدرتهای بزرگ منطقه و حتی بزرگترين قدرت منطقه خواند و گفت: ايران بايد با توجه به اين نقش، مسووليت صلح و ثبات را در منطقه به عهده بگيرد اما با رقابت تسليحات اتمی منافع ايران تامين نمیشود.
وزير امور خارجه سابق آلمان تصريح کرد: سفر من به ايران غيررسمی بود و من به عنوان يک واسطه به ايران نيامدم اما معتقدم در اين مورد بايد از همه امکانات استفاده کرد تا تفاهم حاصل شود.
وی همچنين به مذاکرات خود درباره مساله لبنان اشاره کرد و گفت: صلح در اين منطقه زمانی برقرار میشود که فلسطين و اسرائيل به سازش برسند.
فيشر در پاسخ به سوال خبرنگار ايلنا مبنی بر اينکه آيا فکر نمیکنيد جنايات امروز اسرائيل در لبنان مويد اظهارات رييسجمهور ايران است که گفته بود اگر جنايتی در حق يهوديان انجام شده است دليلی ندارد مسلمانان تاوان آن را پس بدهند، گفت: رييسجمهور شما مطالب ديگری هم گفته است که من با آن موافق نيستم. گفتارهای ضديهود و هولوکاست را مورد سوال قرار دادن به هيچ وجه قابل قبول نيست.
فيشر ادامه داد: کسی که صلح در خاورميانه را میخواهد، موجوديت اسرائيل را در خاورميانه مورد سوال قرار نمیدهد. موضع اروپا و آلمان در اين باره يکی است و چون من اين مساله را میدانم، حقوق فلسطين را به عنوان يک کشور خودمختار تشخيص میدهم و برای احقاق آن حقوق تلاش میکنم.
وی با بيان اينکه بیگناهان در هر دو طرف کشته میشوند، گفت: بايد برای پايان اين مبارزه تراژيک به راه حل تشکيل دو دولت برسيم. ايران نقش بزرگ و سازنده خود را در اين زمينه نيز ايفا کند زيرا راه حل، تشکيل دو دولت است که میتواند موجب صلح و امنيت برای فرزندان لبنان, فلسطين و اسرائيل شود و اگرچه اين روند مشکل است اما مورد سوال قرار دادن موجوديت اسرائيل مشکل را حل نمیکند.
وزير امور خارجه سابق آلمان گفت: جلب رضايت آمريکا برای شرکت در پيشنهاد هستهای به ايران بسيار مشکل بود و دولت جديد آلمان سهم زيادی در اين کار داشت.
"يوشکا فيشر" در ادامه کنفرانس خبری خود در پاسخ به اين سؤال که چرا همپيمانان آلمان مانند انگليس و آمريکا به نقش ايران به عنوان يک قدرت بزرگ منطقهای در منطقه احترام نمیگذارند،گفت: من چنين اعتقادی ندارم و شاهد من نيز بسته پيشنهادی گروه ۱+۵ با شرکت آمريکا به ايران است. من متخصص تاريخ ايران نيستم، اما تاريخ معاصر ايران را خوب میشناسم و میدانم که برای اکثر ايرانيان، استقلال ملی و احترام تا چه اندازه اهميت دارد.
وی با بيان اينکه کشور شما هماکنون فرصت بزرگی در اختيار دارد, گفت: استفاده از اين فرصت در دست شورای عالی امنيت ملی ايران است.
فيشر با اشاره به موضوع رابطه ايران و آمريکا گفت: گفتوگوهای من در ايران تأييدی بر اين مسأله بود که موضوع اصلی، رابطه ايران و آمريکاست و با توجه به اين موضوع, معتقدم که شرکت آمريکا در پيشنهاد ۱+۵ يک شروع برای روند مثبتی است که میتواند ادامه يابد.
وی در پاسخ به اين سؤال که مقام معظم رهبری گفتند که اگر نفت در دست غرب بود آن را استکان, استکان به ما میداد؛ آيا در مسأله هستهای ممکن نيست چنين وضعيتی پيش آيد, گفت: ايران در حال حاضر نيازی به سوخت هستهای ندارد بلکه بايد رآکتور آب سبک بسازد. برای اينکه شما نياز به سوخت داشته باشيد, بايد روند تکنولوژيک را طی کنيد و در آن صورت است که اصرار ايران برای داشتن سوخت هستهای مستقل، قابل فهم میشود و اين چيزی است که بسته پيشنهادی به ايران میدهد يعنی اين بسته مدرنترين فناوری به ايران ارائه میدهد تا دانشمندان ايرانی با اين سطح از فناوری آشنا شوند.
وزير امور خارجه سابقه آلمان با تأکيد بر اينکه ما از نيازی صحبت میکنيم که در ۱۰ تا ۲۰ سال آينده به وجود میآيد, گفت: فناوری نطنز کهنه شده است و توليدات آن نمیتواند صادر شود و يا در بوشهر مورد استفاده قرار گيرد, توليدات نطنز برای دستگاههای زيمنس, وستگينهاوس و دستگاههای چينی قابل استفاده نيست. اين سؤالی است که بايد به آن پاسخ داده شود.
وی با بيان اينکه ايران زمان بزرگی در اختيار دارد, گفت: با توجه به واقعيات, دو طرف بايد يک قدم عقبنشينی کنند, دو طرف میتوانند موضوع شورای امنيت و نطنز را مسکوت بگذارند که در اين صورت میتوان به آغاز يک مذاکره با يک جدول زمانی نه چندان طولانی اميدوار بود و هر زمان هر يک از دو طرف احساس کنند، مذاکره روند دلخواه را طی نمیکند, میتوانند ميز مذاکرات را ترک کنند و با توجه به عواقب آن به کار خود ادامه دهند.
فيشر تصريح کرد: در اين صورت هم ايران و هم جامعه بينالمللی برنده خواهند بود زيرا ايران به فناوری مدرن دست میيابد و جامعه بينالمللی نيز به ايران اعتماد خواهد کرد.
وی در پاسخ به اين سؤال که چرا غرب استاندارد دوگانهای را در قبال برنامه هستهای ايران و تسليحات اتمی رژيم اسرائيل در پيش گرفته, گفت: در تمام مذاکراتی که من حضور داشتم طرف ايرانی حتی يک کلمه نيز درباره اسرائيل صحبت نکرد زيرا صحبت در اين باره اعتراف به اين مسأله است که ايران نيز همچون اسرائيل به دنبال برنامه تسليحاتی است.
وی با بيان اينکه هيچ کس موجوديت ايران را مورد شک قرار نمیدهد, گفت: اظهارات اخير مقامات ايرانی مانند محو کردن اسرائيل از روی نقشه مذاکرات را مشکلتر میکند ما در اين مورد استاندارد دوگانهای نداريم بلکه بايد يک برنامه منطقی برای ايجاد موازنه داشته باشيم.
وزير امور خارجه سابق آلمان در پاسخ به سؤال ديگری مبنی بر اينکه اگر بخواهيد عملکرد دولت پيشين آلمان را با دولت فعلی اين کشور در قبال ايران مقايسه کنيد چه مواردی را مد نظر قرار میدهيد, گفت: من هيچگاه چنين مقايسهای انجام نمیدهم حتی اگر کنفرانس خبری من در آلمان برگزار شود من میتوانم اطمينان دهم که آلمان سياست واحدی در قبال برنامه هستهای ايران در پيش گرفته است.
وی درباره ارجاع پرونده ايران به شورای امنيت، گفت: اين را بايد درک کنيم که اکنون مسأله بر سر ارجاع قطعنامه شورای امنيت است نه عقيده يک کشور يا شخص ثالث, اين تصميمی است که دارندگان حق وتو آن را گرفتهاند و من مسأله را دستکم نمیگيرم.
فيشر ادامه داد: اگر ايران, قطعنامه شورای امنيت را اجرا نکند, کشورهای تکرويی هستند که از اين مسأله خوشحال خواهند شد، اما کشورهای عدمتعهد و بسياری از کشورهای اروپايی چنين نظری ندارند. مسأله اين است که ايران بايد مسأله تحريمها را درک کند و نظرهای اشتباهی در اين خصوص داده نشود.
وی درباره پاسخ ايران به قطعنامه شورای امنيت گفت: اولين واکنش ايران که در اطلاعيهها ابراز شد, جای اميدواری زيادی نمیگذارد و کوتهبينانه است اما اميدوارم شورای امنيتملی ايران مسأله را درست بررسی کند و پاسخ سازندهای بدهد. ما يک ماه زمان داريم که اميدوارم از آن استفاده شود.
وزير امور خارجه سابق آلمان درباره مسأله تضمين های امنيتی به ايران گفت: ما در مورد مسائل زيادی صحبت کرديم. وضعيت امنيتی ايران موضوعی نيست که آن را بیاهميت تلقی کرد من به طرف ايرانی گفتم که مشارکت آمريکا در ارائه بسته از اين ديدگاه نيز مورد بررسی قرار گيرد. من مدتهای زيادی تلاش کردم که نظر آمريکا را برای شرکت در پيشنهادها به ايران جلب کنم، اما آمريکا هيچ قدمی جلو نمیگذاشت. من فکر می کنم که در نهايت بايد به معاهدهای برسيم که هم مسائل اتمی ايران را مورد توجه قرار دهد و هم به توازن قوا در منطقه کمک کند.
وی درپاسخ به اين سؤال که آيا آلمان به عنوان شريک اقتصادی ايران در اروپا نگران اعمال تحريم بر ضد ايران نيست, گفت: اين مسأله بايد درک شود که موضوع اتمی بسيار جدی است ايران و آلمان روابط قديمی و خوبی د ارند ايرانیها در اروپا بسيار خوشنام هستند و دانشمندان آنها و پيشرفتهای آنها در علوم مختلف شهرت فراوانی دارد و اگر آدم به اين موضوع فکر کند که در صورت وجود آرامش در منطقه چه کارهای مشترکی میتوان انجام داد، به گريه میافتد.
فيشر با بيان اينکه ايران و اروپا همسايه هستند، گفت: ما هماکنون در حال مذاکره با ترکيه برای پيوستن به اتحاديه اروپا هستيم. ما میتوانيم در زمينه خدمات اقتصادی کارهای درخشانی انجام دهيم و اگر ايران مسئوليت خود را بشناسد نقش بزرگ اين کشور در منطقه از سوی همه پذيرفته میشود.
وی تصريح کرد: خواهش میکنم به اين مسأله توجه داشته باشيد که برنامه احتمالی تسليحات هستهای ايران برای اروپا خطر مستقيم و غير مستقيم دارد که خطر غيرمستقيم آن رقابت تسليحاتی در منطقه است.
وزير امور خارجه سابق آلمان با بيان اينکه ما نمیخواهيم تبعيضی قائل شويم، گفت: کسی که موقعيت فعلی را با زمان مصدق و مساله نفت مقايسه میکند در اشتباه است زيرا ما به ايران پيشنهادهای خوبی دادهايم که موضوعات زيادی را در بر دارد.
وی ادامه داد: شايد با تحريم ايران قيمت نفت به صورت انفجارآميزی رشد کند، اما اين موضوع برای همه بار سنگينی خواهد بود. مسلماً اگر شما قيمت نفت را با برنامه اتمی مقايسه کنيد پاسخ اروپا اين خواهد بود که ما حاضريم دو سه زمستان بلرزيم.
فيشر با بيان اينکه در صورت تحريم ايران کشورهای G۷۷ بيشتر از کشورهای صنعتی لطمه میبينند، گفت: تمام مسأله دال بر اين است که بايد به توافق برسيم و خرد سياسی را عملی کنيم.
وی درباره اختلاف نظر اعضای شورای امنيت بر سر برنامه هستهای ايران، گفت: هر جايی که کشورها و نهادهای مختلفی هستند اختلاف نظر وجود دارند اما اين اختلافنظر موجب اختلاف روش نمیشود واگر روند مسأله هستهای ايران به اين صورت پيش رود يگانگی به وجود میآيد.
وزير امور خارجه آلمان درپاسخ به اين سوال که چرا به رغم اينکه ايران اعلام کرد که به پيشنهاد اروپا تا آخر مرداد پاسخ خواهد داد، غرب پرونده را به شورای امنيت فرستاد، گفت: زمانی که سولانا در تهران بود اين اميدواری به وجود آمد که روند مثبت ادامه میيابد؛ با سفر لاريجانی به بروکسل نيز اميدواریها بيشتر شد اما لاريجانی دست خالی بازگشت و اروپا به اين مسأله فکر میکند که چرا به رغم شروع مثبت، ايران ناگهان چنين کاری کرد.