دفتر تحکيم وحدت به محدويت‌‏های فراروی جنبش دانشجويی اعتراض کرد، ايلنا

تهران- خبرگزاری کار ايران

شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت در بيانيه‌‏ای به آنچه «تعرض دولت و نهادهای امنيتی به دانشگاه‌‏های سراسر کشور» خوانده است، اعتراض کرد.

به گزارش "ايلنا"، در اين بيانيه آمده است: «متاسفانه در چند روز گذشته اقدامات تماميت‌‏خواهان، سپهر سياسی اجتماعی کشور را غم‌‌‏بارتر از پيش کرده است. ايشان بدون کوچک‌‏ترين رواداری نظر مخالف و حتی متفاوت با آرای خويش، قصد حذف کامل ديگران را دارند.»
اين بيانيه با اشاره به بستن نشريات و روزنامه‌‏ها، برخورد با احزاب مستقل و تحول‌‏طلب، رفتار خصمانه با سنديکاهای کارگری، برخوردهای قرون وسطايی با دانشگاهيان در همه سطوح فعاليت‌‏های دانشجويی، به وجود آوردن فقر و بيکاری فراگير، اين موضوعات را آتشی در سينه وطن‌‏دوستان و آزاديخواهان و معتقدان به دموکراسی ذکر کرده و آورده است: «نشستن افراد بی‌‏صلاحيت بر مسند قدرت از آن جهت خطرناک است که می‌‏کوشند با خفه کردن صدای مخالفان جلوی هرگونه انتقاد از ضعف‌‏ها و ناشايستگی‌‏هايشان را بگيرند و سر در برف فرو می‌‏برند به اين اميد که ديگران آنها را نبينند. از سوی ديگر می‌‏کوشند با ايجاد آشوب و بلوا و انداختن گناه آن به گردن ديگران، دليلی برای بی‌‏درايتی خويش بيابند اما دولت نهم که در فقدان شرايط انتخابات آزاد و به قول آقای خاتمی بی‌‏اخلاقی و با کمترين درصد آرا در کل انتخابات‌‏های رياست‌‏جمهوری اخير ايجاد شده است، خود روايتی ديگر در مسدود کردن تمام راه‌‏های ارتباطی مردم با حکومت دارد.»
دفتر تحکيم وحدت در ادامه بياينه خود آورده است: «دولت در ابتدا شعار آوردن نان بر سر سفره مردم را مطرح نمود و ليکن از قضا نه تنها نان بر سر سفره کسی نيامده است بلکه هزاران کارگر به علت بی‌‏تدبيری و نالايقی مسوولان در اين دولت، نيز بيکار شده‌‏اند اما مسوولين امور هر يک همانند گذشته با جار و جنجال و سر دادن شعارهايی توخالی‌‏تر از ديگری، می‌‏کوشيد گناه اين بی‌‏لياقتی و بی‌‏تدبيری را به گردن دشمنان خيالی داخلی و خارجی بيندازد. از چشم آقايان حاکم بر دولت روزنامه‌‏نگاران، اقليت‌‏های قومی و مذهبی، کارگران، دانشگاهيان و هر قشر و جريانی که اين قابليت را داشته باشد که بتواند با مطرح کردن پاره‌‏ای از حقوق نقض‌‏شده ايرانيان وجهه سياسی و اجتماعی کسب کند، خطر بالقوه برای امنيت نظام است.»
اين بيانيه می‌‏افزايد: «متاسفانه مسوولان در دولت نهم به جای برخورد واقع‌‏بينانه با مسائل و مشکلات خانمانسور ايران و ايرانيان و استفاده از ظرفيت‌‏های دانشجويان، اساتيد، روزنامه‌‏ها، روشنفکران، کارگران و تمامی دلسوزان کشور، برای خفه کردن صدای منتقدان و جلوگيری از نمايان شدن ضعف‌‏هايشان، روزنامه‌‏ها را تعطيل می‌‏کنند و روزنامه‌‏نگاران و انديشمندان را به زندان می‌‏اندازند و اکنون نيز در اقدامی سولل برانگيز تاريخ معاصر ايران سرگرم اخراج دوباره دانشجويان و اساتيد است تا خاطره تلخ گذشته که موجب هرز رفتن چندين نسل از فرهيختگان ايران و هدر رفتن سرمايه‌‏های اين مرز و بوم شد، اذهان را بيش از پيش آزرده خاطر کند.»
در ادامه اين بيانيه آمده است: فشار به دانشگاه‌‏ها بدان جهت صورت می‌‏گيرد که تنها صدای منتقد باقی‌‏مانده در کشور را نيز خاموش نمايد تا ديگر نقدی بر اقدامات نابخردانه و به دور از عقلانيت ايشان، صورت نگيرد. در حالی که ديپلماسی حاکميت در بحران هسته‌‏ای ايران زمين را هر روز بيش از پيش به لبه پرتگاه نزديک می‌‏کند، در شرايطی که بر اساس تصميمی برخلاف قانون اساسی دو انتخابات شورای شهر و خبرگان رهبری تجميع شده است. در حالی که مردم ايران وضعيت وخيم اقتصادی را تجربه می‌‏کنند که منابع طبيعی ايران توسط آقايان و آقازادگان به تاراج می‌‏رود و طرح‌‏های کارشناسی نشده هر روز بيشتر و بيشتر ايرانيان را در نکبت فقر گرفتار می‌‏کند و... . در اين ميان تنها جايگاهی که برای دفاع از حقوق ضايع شده ايرانيان باقی مانده است، دانشگاه است و بس.
گردبادی که پيش از اين مطبوعات و نهادهای مدنی را درنورديده بود، اکنون درصدد تخريب آخرين سنگر آزادانديشی است.
۲- موج جديد اين برخوردها با اظهارات رييس دولت مبنی برتسلط سکولارها بر دانشگاهها آغاز گرديد و از همان ابتدا نيز معلوم بود اين سخنان آغاز انقلاب فرهنگی ديگری است که هدفی جزحذف منتقدين از دانشگاهها ندارد.
۳- توجه به ابعاد اين يورش بی‌‏شرمانه نيز خالی از لطف نمی‌‏باشد، احضار قريب به دويست دانشجو در طول چند روز به کميته‌‏های انضباطی، صدور احکام محروميت از تحصيل برای دانشجويان، جلوگيری از ادامه فعاليت انجمن‌‏های اسلامی، توقيف نشريات دانشجويی و محدود کردن کانونهای فرهنگی تنها گوشه‌‏ای ازاين تهاجم گسترده به دانشگاه است.
۴- اما بی‌‏خردانه‌‏ترين اقدام در روزهای گذشته عدم ثبت نام دهها تن از فعالين دانشجويی پذيرفته شده در آزمون مقطع فوق ليسانس در دانشگاههای مختلف کشور بود. براساس اين اقدام که نقض آشکار اعلاميه جهانی حقوق بشر است، ادامه تحصيل برای دانشجويانی که وجه مشترک آنان انتقاد از کج سليقگی و بی‌‏درايتی مسؤولان است- و شامل فعالين در نشريات، شوراهای صنفی، انجمن‌‏های اسلامی و کانونهای دانشجويی می‌‏باشد- با تهديد جدی روبرو شده است. نهادهای امنيتی دانشجويان را به دسته‌‏های مختلف تقسيم کرده‌‏اند و با هر دسته به شيوه‌‏ايی خاص و البته به دور از شرايط انسانی بر خورد می‌‏کند. در اين ميان نه تنها دانشجويانی که در فعاليت‌‏های سياسی و اجتماعی حضور داشته‌‏اند بلکه دانشجويانی نيز که در امور صنفی و آموزشی فعال بوده‌‏اند، به کميته های انضباطی فرا خوانده شده‌‏اند و ادامه تحصيل برای ايشان با تهديد جدی نهادهای قدرت در داخل و خارج دانشگاه روبرو شده است.
تاسف‌‏آور است که عده‌‏ای خود را مجری عدالت علوی معرفی کنند وليکن به سخنان روشنگر و حق محور علی به مالک اشتر بی‌‏اعتنا باشند و ديگر گونه عمل کنند آنجا که ايشان می‌‏فرمايند،" ای مالک شرم بر تو اگر کسی در ملک تو با لکنت سخن خويش را بر زبان بياورد". ولی بسيارند دانشجويانی که به خاطر ترس از اعلام قطعی شدن عدم اجازه ادامه تحصيل توسط نهادهای امنيتی، حتی جرات نمی کنند فرياد مظلوميت خويش را سر دهند!!!

۵- اين هجمه در حالی صورت می‌‏گيرد که مسؤولين وزارت علوم در اظهاراتی مضحک از بسترسازی برای فعاليت‌‏های دانشجويی دم می‌‏زنند وهر روز با لفاظی‌‏های گوناگون سعی در زيبا جلوه دادن اين رفتارها دارند.
مسؤولين وزارت علوم تلاش می‌‏کنند اعمال حذفی و استبدادی خويش را در شعار تساهل و تسامح و پذيرفتن کثرت پنهان کنند.
طرح هايی نظير خانه تشکل‌‏ها در حالی شکل گرفت که بسياری از انجمن‌‏های عضو دفتر تحکيم وحدت-بزرگترين و فراگيرترين اتحاديه دانشجويی در ايران- به بهانه‌‏های واهی امکان فعاليت ندارند و بيش از يک‌‏سال است که به علت واهمه حاکميت از اين تشکل دانشجويی، اجازه برگزاری نشست صادر نمی‌‏شود.
۶- در اين ميان سکوت مدعيان اصلاحات نيز لکه ننگ ديگری است در کارنامه کسانی که دم از اصلاحات و تشکيل جبهه حقوق بشر می‌‏زنند اما در عمل حاضرند برای کسب منفعت خويش با هر نوای قدرتی، سازگار شوند. کسانی که به حقوق بشر و آزادی اعتقادی ندارند و از اين شعارها تنها برای جلب آرای بيشتر استفاده می‌‏نمايند. براين دوستان بايد زنهار زد که عملکردهای اينگونه بود که باعث شد در صحنه سياسی اجتماعی ايران بازنده باشند.
در پايان دفتر تحکيم وحدت اعلام می‌‏کند دانشگاه را خانه خود می‌‏داند و دفاع در برابر تعرضات و دست اندازی به آن را واجب و در اين دفاع علی‌‏رغم تمامی فشار ها و تهديدها ازهيچ کوششی دريغ نخواهد کرد. از کليه دلسوزان می‌‏خواهد دربرابراين اقدامات که هدفی جزايجاد خفقان و به بند کشيدن نهد دانشگاه توسط عده‌‏ای معدود ندارد، سکوت ننمايند که سکوت امروز فردای مصيبت باری را به بار خواهد آورد.