جامعه مدنی ايران به پا می خيزد، اعلاميه حزب مشروطه ايران

پس از يک دوره کوتاه بی حرکتی و حالت بلاتکليف، جامعه مدنی ايران پيکار سرتاسری خود را به صورت تظاهرات و بست نشستن ها و اعتصابات و انتشار اعلاميه ها از سر گرفته است.
جنبش کارگری که اکنون در وجود منصور اصانلو يکی از بهترين رهبران خود را يافته است خواست های صنفی خود را از جمله تشکيل سنديکا پی می گيرد و با هر سرکوبی قدرت تازه ای می يابد. کارگرانی که شش ماه و هفت ماه حقوق نگرفته اند با پاهای برهنه دربرابر رئيس جمهوری که همه اش در فکر اسلحه و حزب الله و حماس است تظاهرات می کنند و گوشه ای از توفائی را که در راه است به نمايش می گذارند.
دانشجويان با تظاهرات دليرانه و گاهگاهی خود شعله های سرکشی را فروزان نگه می دارند. زنان روز هشتم مارس را بهانه ای می سازند تا نگذارند محروميت های بزرگ ترين اقليت جامعه، يعنی اکثريت زن جمعيت، فراموش شود. زندان و بازداشت و باتوم های پاسداران و بسيجی ها اثری بيش از آن ندارد که اراده مبارزه را زنده و استوار می دارد. اکنون معلمان با سلاح تظاهرات و اعتصاب و تحصن به ميدان آمده اند و حکومت آخوندی را با بزرگ ترين چالش خود روبرو ساخته اند. رژيم می تواند کارگران را با بستن کارخانه ها و گذاشتن واردات بجای توليد، به صفوف بينوايان و گرسنگان براند. می تواند دانشجويان مبارز را به سربازی ببرد و خدمت ملی را جانشين زندان سازد. می تواند زنان را در اعتصاب غذا رها کند تا سلامت خود را از دست بدهند. ولی اعتصاب معلمان در همه جامعه احساس خواهد شد. نيروی معلم جانشين پذير نيست و مدارس را نمی شود در حال تعطيل نگهداشت.

نيرومند ترين لايه های اجتماعی همزمان با فشار فزاينده بين المللی به وضعی افتاده اند که حکومت برای توده های مردم چيزی نمی گذارد که از دست بدهند. اميد همه کسانی که مخالف جنگ، مخالف سياست خارجی ماجراجويانه رژيم و مخالف برنامه تسليحات اتمی هستند به اين جامعه مدنی است که نيروی مخالف اصلی نظام جمهوری اسلامی را تشکيل می دهد.

پاينده ايران
زنده باد ملت ايران
حزب مشروطه ايران