آزادی آی!
قوس نشاط آدمی اکنون
در اين سرزمين
چندان فرو نشسته و خاموش است
کز شش هزار خاطره
انگار خاکستر می پاشند
بر چشم آب
ياران، همگامان، زنان و مردانِ آزاده!
در خزانِ نُه سال پيش، در پیِ قتل فجيعِ پروانه و داريوش فروهر، دو تن از ياران دلير و آزادهی ما، محمد مختاری و محمدجعفر پوينده، به جرمِ نوشتن، سرودن و کوشيدن در راه آزادیِ بيان و قلم و انديشه به دست شبپرستانِ سياهانديشی به قتل رسيدند که مردم را خاموش، روشنفکران را زبانبسته و قلمها را شکسته میخواهند.
از آن پس، حاکميت آنچه در توان داشت به کار بست تا به لطائفالحيل بر ژرفای اين جنايتِ ضدِ بشری و دهها جنايتِ مشابه سرپوش بگذاردو آمران و عاملانِ اين تبهکاریها رااز تيررسِ خشم مردم دور نگه دارد. ولی هنگامی که رازِ نهان آشکار شدو ديگر چارهيی جز پذيرشِ جنايت نديدند، کوشيدند با عَلَم کردنِ دادگاهی در بسته، در تاريکی و خاموشی، بدونِ حضورِ خانوادهها و وکيلانِ جانباختگان،سر و ته پرونده را هم بياورند و ناصر زرافشان، وکيلِ قربانيان و عضوِ کانون نويسندگان ايران را روانهی زندان کنند.
کانون نويسندگان ايران در نهمين سالگرد جان باختنِ محمد مختاری و محمدجعفر پوينده اعلام میکند که با آرمانهای آزادیخواهانهی يارانِ از دسترفتهی خود بر سرِ همان پيمان است که بود، بر خواستِ آزادی بيان و قلم و انديشه بیهيچ حصر و استثنا برای همگان، هم چنان استوار است و تا روشن شدنِ کامل محتوای پروندهها و محاکمه و مجازات آمران و عاملانِ اين جنايتهای هولناک دمی از پا نمینشيند.
ديدگان نخفته در گورِ ياران عزيز ما چشم به راه روزِ دادرسی است.
کانون نويسندگان ایران
آذر ۱۳۸۶