گزارشی از سمينار نه جنگ نه تحريم مادران صلح

روز پنجشنبه ۲۵ بهمن هنوز عقربه ها ساعت ۴ بعد از ظهر را تثبيت نکرده بودند که مدعوين سمينار نه جنگ و نه تحريم از راه رسيدند و کمی از ۸ گذشته بود که بيش از ۳۰۰ نفر به آرامی ولی با چهره هايی مصمم و پرشور سالن همايش را ترک کردند. مدير سالن گالری راه ابريشم اذعان داشت کمتر چنين همايش منظمی را تجربه کرده بود. نظم در برگزارکنندگان و شرکت کنندگان. يک ويژگی ديگر هم اين همايش داشت. زنان برگزار کرده بودند و مردان و زنان دعوت شده بودند تا گوش دهند.

پيش از اعلام برنامه توسط مجريان و تا زمانی که مدعوين بر جاهای خود مستقر می شدند، کليپ ساده ای از عملکرد سه ماهه مادران صلح بر پرده به نمايش گذاشته شده بود و حضار در عين حال که برای شروع همايش آماده می شدند بر پرده آبی رنگ چنين می خواندند:

عملکرد سه ماهه مادران صلح در زمينه صلح
نامه به مسئولان در مورد جنگ و تحريم و حقوق بشر
نامه به مردم در مورد جنگ و تحريم
نامه به شورای امنيت در اعتراض به تحريم ها
حمايت از مردم بی پناه غزه
محکوم کردن ترور بی نظير بوتو

در زمينه حقوق بشر
ديدار با خانواده دانشجويان زندانی
شرکت در مراسم انجمن صنفی روزنامه نگاران در حمايت از مريم حسين خواه و جلوه جواهری از فعالان کمپين يک ميليون امضا
تلاش برای توقف حکم اعدام راحله زمانی و نامه به آقای شاهرودی
نامه به مجلس و کميسيون قضايی و درخواست تصويب لايحه لغو اعدام کودکان
دو تن از مادران صلح فريبا اختری و زهره تنکابنی مجريان همايش بودند. فريبا اختری ضمن خوش آمدگويی به حضار اولين سخنران همايش را معرفی می کند:
نيره توکلی از اعضای مادران صلح است . او دکتر جامعه شناس و استاد دانشگاه در زمينه مطالعات زنان، نويسنده و پزوهشگر است

جنبش صلح و فمينيسم

نيره توکلی در سخنرانی خود که عنوان آن ريشه های نظری جنبش صلح و رابطه آن با مادران و زنان در تاريخ معاصر بود، به بررسی رابطه جنبش صلح و فمينيسم پرداخت. وی در ابتدا گفت:

در اين مورد می توان از سه جنبش مهم سخن گفت: نگرش مادرباوری، فمينيسم فرهنگی و بوم فمينيسم يا مکتبی که بر ارتباط محيط زيست و زن باوری تکيه می کند.

توکلی در توضيح نگرش مادر باوری گفت: در سال های پس از جنگ جهانی دوم در آمريکا، زنان خانه دار جنبش «اعتصاب زنان برای صلح» را برپا کردند. اين جنبش مبتنی بر نگرش مادر باوری بود. اين جنبش که يکی زا بزرگترين اعتصابات زنان در قرن بيستم محسوب می شود توانست حدود ۵۰ هزار زن خانه دار را از آشپزخانه ها به خيابان بکشاند تا مخالفت خود را با جنگ اعلام کنند.

اين پزوهشگر مسايل زنان ادامه داد: اعتراض زنانی که بعضی از آنها کودکان شيرخوادر خود را در آغوش داشتند لرزه به اندام دست اندرکاران و سياستمداران جنگطلب امريکا انداخت. يکی از سخنرانان به مردان گفت: زمانی که شما خردسال بودند و راهی کودکستان می شديد مادرانتان برای حفاظت از جان شما با دولت هايی که قصد فرستادن جوانان را به ميدان های جنگ داشتند، مبارزه می کردند.

نيره توکلی در جمع بندی از نگرش مادر باوری گفت: آنان بر اين باور بودندکه زنان از دو طريق قادرند که وضعيت موجود را تغيير دهند اول آنکه حس همکاری را به جای رقابت در خود تقويت نمايند و رفتارهای خشونت آميز هر دو جنسيت را محکوم کنند و دوم به پسران و دختران بياموزند که حقوق همديگر را رعايت نمايند و به هم احترام گذارندو به اين وسيله است که می توان نشای صلح را به جای جنگ کاشت.

توکلی از منتقدان اين نظريه نيز صحبت کرد. انتقاد گسترده ای که باعث شد نظريه فمينيسم فرهنگی مطرح شود. بحث و استدلال اصلی فمينيسم فرهنگی بر اين پايه استوار است که رشد روانی زنان آنها را برای ايفای نقش مادری آماده می سازند و در مقابل مردان با نگرش و ذهنيت مردانگی همواره افرادی سلطه گر و جنگ طلب رشد می يابند.

او گفت: اين موضع گيری مدتی رواج گسترده ای پيدا کرد اما تفسيرهای طرفداران آن با يکديگر تفاوت بسيار داشت. مثلا فمينيست افراطی اصولا اختلاف بين زن و مرد را اختلاف زيست شناختی می داند مثلا ارزش های ذاتی ويژه و صفات بهتری را برای زنان قائلند و زنان را اصولا صلح طلب می دانند. در حاليکه فمينيست های معتدل اختلاف جنسيتی موجود را نتيجه تفاوت های فرهنگی و اجتماعی می دانند.

اين عضو مادران صلح در تشريح انتقاد از فمينيسم های فرهنگی گفت: انتقاد از فمينيسم فرهنگی زمانی به اوج خود رسبد که منتقدان نقش زنان را در حمايت از جنگ و سيستم ارتش سالار روشن ساختند. برای مثال آنها بيان داشتند که در مواقع ضروری زنان مانند مردان در خدمت جنگ و سياست های جنگ طلبانه قرار دارند. آنان نه تنها به عنوان پرستار، فاحشه و معلم دبستان که افتخارات جنگ را برای دانش آموزان شرح می دهند در حمايت و پشتيبانی از جنگ نقش دارند بلکه مادران وطن پرستی وجود دارند که افتخار می کنند پسران خود را به جبهه های جنگ می فرستند.

نيره توکلی با اشاره به نقش مارگريت تاچر نخست وزير اسبق بريتانيا گفت: وی يکی از زنان جنگ افروزی بود که لقب بانوی آهنين گرفت و جنگ فالکند را در سال ۱۹۸۲ رهبری کرد.

اين استاد مطالعات زنان، بوم فمينيسم يا اکو فمينيسم را پاسخی به فمينيسم فرهنگی شمرد و گفت: طبق اين نظريه تمام سرکوب های موجود زنجيروار به يکديگر ارتباط دارند و به عبارتی خشونت های خانگی، جنگ ها ، انواع منازعات و درگيری ها و نيز سو استفاده از زمين (از بين بردن محيط زيست) با وجود اينکه در سطوح مختلف اند اما به هم مربوط هستند.

وی گفت: بوم فمينيسم بيان می دارند که سرکوب زنان اشکل و نمونه های سرکوب های ديگر را بوجود می اورد . همچنين تمام اشکال قدرت برتر که در روابط بين افراد و ملت ها ديده می شود ناشی از سرکوب زنان و نابودی زمين است. بنابراين هر اندازه که صلح برای زن اهميت دارد پذيرش آن برای کسانيکه با ديگران روابط نابرابر ايجاد می کنند، بسيار دشوار است.

توکلی در پايان گفت: اگر به آمار بوم فمينيست ها يعنی کسانيکه بيشتر عملگرايانه می انديشند رجوع کنيم مشاهده می گردد که تمام سرکوب ها مشابه يکديگراند. به سخنی ديگر تمام جنگ ها عليه ضعيفان و ديگرانی انجام می گيرد که با آنها يعنی قدرت های مسلط شباهت ندارند و در اين جهان سمبل و نمونه ضعيفان و ديگران، زنان هستند. بنابراين بايد عليه سيستم ميليتاريسم جهانی بپا خواست و صلح را بايد به خاطر عدالت پيش برد.

نگرش مادران صلح به صلح

بعد از سخنرانی نيره توکلی، زهره تنکابی از مادران صلح به تشريح ديدگاه های مادران صلح پرداخت.

وی با اشاره به بيانه های مادران صلح و همچنين منشور مادران صلح (بيانيه اعلام موجوديت ) چگونگی شکل گيری مادران صلح اشاره کرد وچنين گفت: گرچه جنبش صلح در ايران بمانند ساير نقاط جهان حداقل از سال ۲۰۰۱بهنگام حمله به افغانستان ويا ۲۰۰۳يعنی شروع جنگ می بايست فعاليت خود را شروع ميکرد اما متاسفانه چنين نشد.در مرداد ماه ۱۳۸۶با جدی شدن خطر حمله امريکا که با حضور بی سابقه ناوگان آن کشور در خليج فارس همه جهان به هراس افتاده بود خودخواهی ملی ما باعث شد که بدنبال راه چاره برويم وبدين شکل اولين گرد همائی مادران شکل يافت. اوايل مهرماه با تعيين نام اين جمع بنام مادران صلح فعاليت ان اغاز گشت.

وی ادامه داد: از آن تاريخ ما در تاريخ ۱۴ آبان ماه در کنفرانس مطبوعاتی کانون دفاع از حقوق بشر با خواندن بيانيه ای اعلام موجوديت کرديم.سپس در همان ماه ما نامه سرگشاده ای خطاب به مسئولين داشيتم و نامه ما خطاب به مردم برای فراخواندن آنان به شرکت در تعيين سرنوشت خود نيز اواخر ديماه نوشته شد وبصورت دستی بين مردم توزيع شده وميشود.

تنکابنی گفت: همانطور که گفتم چون هدف ما مبارزه با جنگ وجنگ افروزی در همه جای جهان است ما اکسيونی هم در دفاع از مردم بی پناه غزه داشتيم.

اين مادر صلح تاکيد کرد : معنای صلح با رشد فرهنگی جوامع تغيير کرده است. صلح ديگر به معنای حالت نه جنگ نيست. صلح يعنی نبودن تنش يعنی انسان بتواند در فضای بدون تنش تعالی پيدا کند و بتواند حقوق خود را بشناسد .وقتی مردم نتوانند براحتی نظرات خود را بيان کنند يعنی تنش حکم فرماست يعنی صلح وجود ندارد.

زهره تنکابنی در بخش ديگری از گفته های خود به تلاش مادران صلح برای تخفيف اعدام و مجازات سنگين برای افراد زير ۱۸ سال و زنان اشاره کرد و گفت: اگر چه من خودم به شخصه با کليت اعدام مخالفم اما حتی اگر هم مخالف اعدام نباشيم بايد فرقی باشد بين جانی بالفطره و کسی که غيرعمد و يا سهوا در يک نزاع و يا تحت فشارهای روانی شديد دست به قتل زده است.

اين مادر صلح راحله زمانی را مثال آورد و و او را قربانی حق طلاق نداشتن زنان قلمداد کرد و با تشريح زندگی وی و اينکه با تمام فشارها و شکنجه های روحی و جسمی که از طرف شوهرش به وی وارد می شد او را به سوی قتل سوق داده بود از اينکه با همه تلاش هايی که شد راحله به چوبه دار سپرده شد اظهار تاسف کرد و دعوت کرد تا برای تخفيف حکم اعدام ديگران نيز با مادران صلح همراه شوند.

جنگ و تزلزل قانون در جامعه

فريده غيرت حقوقدان است. وی ۴۰ سال سابقه وکالت و تلاش حقوقی برای دفاع از حقوق بشر را در کارنامه خود دارد. غيرت اولين نايب ريئس زن کانون وکلای ايران است.

عنوان سخنرانی فريده غيرت اثر جنگ در قوانين و رابطه آن با نظامات موجود يک جامعه بود.

اين حقوقدان ابتدا به مفادی از مقدمه اعلاميه جهانی حقوق بشر اشاره کرد و اذعان داشت که بزرگترين ضربه به قانون و نظام جامعه را جنگ وارد می کند.

فريده غيرت گفت: اثر جنگ در مناسبات بين المللی ناگزير وضع مقررات و نظاماتی خاص خود را به دنبال داشته است. طبع بشر نظم پذير است و نظم به راحتی برای جنگ و نزاع را نيز می خواهد

وی ادامه داد: مقررات و قراردادهای معروف ژنو ، کنوانسيون وين و ساير کنوانسيون ها که توسط انسان و به منظور سرو سامان دادن و کم کردن اثرات مخرب تضادهای ناشی از جنگ ايجاد شده که هر کدام حاوی مقررات و نظامی خاص جهت برخورد با شرکت کنندگان در جنگ، اسرای جنگی و مواری مشابه می باشند.

فريده غيرت سپس به اثرات زيانبار جنگ در داخل يک کشور اشاره کرد و گفت: اين اثرات ابعاد مختلف دارد: اثرات اقتصادی، اثرات تربيتی، روحی و روانی و يکی از مهمترين اثرات آن در قوانين داخلی و در نظامات حاکم به روابط خانواده هاست.

وی گفت: وقتی جنگی به ملتی تحميل می شود، اولين ضربه آن به نظام خانواده وارد می شود. ابتدا مردان خانواده درگير آن می شوند و در هر صورت فشار اين ناهنجاری به زنان که با بروز جنگ و درگير شدن شوهران و مردانشان، وظيفه ای سنگين تر از گذشته را بايد تحمل کنند، وارد می شود.

غيرت تاکيد کرد: حتی در شرايطی که جامعه وملتی در حالت تعرض نيست بلکه موضع دفاعی دارد که مورد عينی آن جنگ اخير ايران و عراق است، تعرض بيگانه تحت لوای جنگ به حريم خانواده ها فجايع جبران ناپذيری را بوجود می آورد. بسيار ديده شده مردان در جبهه ها و در خط مقدم مشغول نبرد بوده اند و زنان در داخل خانه و حريم شخصی مورد تعرض بيگانگان که در اثر جنگ قدرتی بدست آورده اند واقع شده اند.

اين حقوقدان به اثرات ديگر و غيرقابل علاجی که جنگ در جامعه ايجاد می کند نيز اشاره کرد. از جمله اين تاثيرات اندام مراکز اقتصادی و تزلزل در وضع کار و معيشت، بيکاری، غارت و سرقت و تجاوز سودجويان به مايملک افراد و چپاول مايملک عمومی، اشاعه مواد مخدر خريد و فروش آن و ...

فريده غيرت در خاتمه گفت: به طور قطع جنگ برهم زننده نظامات متعادل حاکم بر روابط افراد در خانواده است. وقتی نظام و قانون دچار اخلال شود مشخص است که چه پيش می آيد و چه مصيبتی را به دنبال دارد.

مصائب جنگ

سخنران بعدی دکتر شيوا دولت آبادی بود که به بررسی ابعاد تاثيرات روانی جنگ در جامعه پرداخت.

شيوا دولت آبادی دکترای روانشانسی بالينی از هايدلبرگ آلمان است و از سال ۱۳۶۵ با دانشگاه های ايران در زمينه های مختلف همکاری داشته. وی ۴ سال سرپرستی انجمن روانشناسان حرفه ای را برعهده داشت و از بنيان گذاران انجمن حمايت از حقوق کودک و انجمن تلاشگران سلامت و انجم موسيقی درمانی بوده است.

سخنان شيوا دولت آبادی شروعی تکان دهنده داشت: آنهايی که جنگ را ايجاد می کننده کسانی نيستند که مصائب جنگ را تحمل می کنند آنان کسانی هستند که از جنگ سود هم می برند.

وی گفت: انسان هايی قربانی جنگ هستند که از خيلی دور قربانی می شودند. و فراتر از مصائب در دوران جنگ، ناباوری انسان ها از هم و بی اعتمادی آنها نسبت به يکديگر و دور شدن اقوام انسانی از يکديگر است.

اين روانشناس سپس توضيح داد که چگونه انسان ها در مقابل اين مصائب از نظر روانی خرد می شوند وی گفت: وقتی ما زير فشار جنگ هستيم ديگر آدم نيستيم تبديل به حيوانی می شويم که برايمان فقط زنده ماندن مهم است.

شيوا دولت آبادی گفت: ما جهان سومی ها زباله دان و آزمايشگاه اسلحه های جهان هستيم ما قربانی سرنوشتی محتوم هستيم و بايد بعدی از تخريب را تجربه کنيم. بنابراين جوامع ما بسيار آسيب پذير خواهند شد.

دولت آبادی در خاتمه گفت: جنگ برنده ندارند اين را همه می دانند

سازمان ملل و اثرات تحريم

مينو مرتاضی عضو مادران صلح کارشناس ارشد مطالعات زنان و عضو هيات مديره انجمن دفاع از حقوق زندانيان است. عنوان سخنرانی وی بررسی اثرات تحريم بر اقتصاد ايران بود.

مرتاضی ابتدا با گفتاری از گاندی سخنان خود را آغاز کرد: کره زمين به قدر کافی برکت دارد که نياز انسان را پاسخ گويد. اما نه آزمندی و حرص هر انسان را.

وی گفت: نظام حرص و آز (نظام سرمايه داری و سرمايه پرسيت) حاکم بر بخش های وسيعی از جهان سعی دارد به ما بقبولاند که به جای گوش دادن به سخنان گاندی بهتر است به سخنان اقتصاد دانان معاصر توجه کنيم يعنی فراهم ساختن مکانات اقتصادی برای نوادگانمان!

اشاره وی به اين بخش از گفته های اقتصاد دان انگليسی کينز باز می گشت که می گفت بدی مفيد است و نيکی بی فايده . و دولتی که برگزيده و نماينده سرمايه داران کلاست است می ـواند امکانات اقتصادی را برای نوادگانمان تامين کند.

وی در ادامه گفت: از جنگ بين الملل دوم به اين طرف توليدکنندگان سرمايه پی برده اند که جنگ وسيله خوبی برای جلوگيری از بحران هايی چون بيکاری و تورم است.

مرتاضی گفت: پنهانکاری های صدها ميليون دلاری در جهت اختفای فرمول ساخت يک بمب يا موشک يا تفنگ و هواپيما يا ناو نفربر و رادار و ... حکايت از سود سرشار اين قبيل تجارت های انحصاری دارد.

اين فعال حقوق مدنی و عضو مادران صلح به نقد عملکرد سازمان ملل پرداخت و گفت: از سال ۱۹۹۰ بحث تحريم ها به طور جدی در دستور کار کشورهای سرمايه دار موسس سازمان ملل قرار گرفت. کشورهايی که سازمان ملل را بنيان نهادند معتقد بودند برای مقابله با کشورهايی که صلح و آرامش نظام سرمايه بين الملل را به هم می ريزند و با اصطلاح نرم ها و هنجارهای مسلط بين الملل را رعايت نمی کنند می توان از تدابيری چون جنگ و تحريم استفاده کرد و آنها را سر جای خود نشاند. اما اگر اين کشورها قواعد نظام سرمايه داری را محترم بشمارند، آنگاه نفس خشونت ورزی آنها با طبيعت و همسايگانشان به خودشان مربوط است و تحريم بردار نيستند. مانند اسراييل که علی رغم تخطی از تمامی قوانين و ميثاق های بين المللی هرگز تحريم نشد. يعنی عدم تحريم و آرامش به شرط رضايت امپراطوران سرمايه!

مينو مرتاضی گفت: تحريم های اعمال شده از تحريم های تسليحاتی و نفتی گرفته تا تحريم مبادلات دارويی و غذايی همه برای اين صورت می گيرند که دولت ها را وادار به تغيير رويه و رفتار در قبال جامعه بين الملل نمايند و اگر اين تغيير رفتار اتفاق نيافتد تحريمات شديدتر موجب تغيير رژيم های ناسازگار و سرکش می شود. کشور عراق ۱۵ سال انواع تحريمات را تحمل کرد و زمانی که تمام سطوح تکنولوژی اش به آخر رسيد، تازه جنگ آغاز شد. تحريم به اين معنا پيش نياز جنگ است.

مرتاضی تاکيد کرد: بعد از دهه ۹۰ شاهديم که کشورهايی که مورد تحريم شورای امنيت قرار گرفته اند عموما کشورهايی هستند که يا دارای منابع زيرزمينی اند يا موقعيت استراتژيک مهمی در چهارراه تجارت جهانی دارند. و عموما توسعه نيافته اند ويا به اصطلاح در حال توسعه و وابسته هستند.

وی گفت: بر اساس بررسی های انجام شده آنچه در تحريم ها صددرصد موفق عمل کرده وابستگی هر چه بيشتر منابع و غارت منافع و امنيت ملی بوده است. و بازهم بر اساس بررسی های انجام شده ۶۶ درصد تحريم ها برای تغيير رفتار رژيم و يا تغيير حاکميت ها صددرصد ناموفق و شکست خورده است.

مرتاضی سپس به ايران پرداخت و گفت: ايران سوژه جديد تحريمات اقتصادی شورای امنيت سازمان ملل قرار گرفته است. آن هم به بهانه غنی سازی اورانيوم اما چرا؟ اقتصاد سنگ بنای امنيت ملی کشورها در دوران جديد است امروز کشورها از جمله ايران روابط بين المللی شان را براساس منافع اقتصادی تشکيل می دهند و دوستان و دشمنان کشورها نه بر اساس فاکتورهای سياسی و ايدئولوژِيکی و تقسيم کار مدنی بلکه بر اساس سود اقتصادی ارزيابی می شوند. بنابراين تحريم اقتصادی موثرترين وسيله برای به زانو درآوردن يک ملت است. برای همين کشورها توسعه نيافته نيز بيشترين سرمايه گذاری خود را در جهت هزينه نظامی برای دفاع از امنيت ملی شان می کنند.

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

مينو مرتاضی پيامدهای تحريم ايران را چنين برشمرد: از پيامدهای تحريم بر اقتصاد ايران به هم ريختن موازنه ريالی و کمی واردات و صادرات کشور است. صادرات ارزان و واردات گران می شود (که شده است) تورم، بيکاری، ورشکستگی، خروج سرمايه از کشور را به دنبال دارد و همچنين افزايش مهاجرت و از هم گسيختگی هويت ملی. از ديگر پيامدهای تحريم احتکار، قاچاق کالا، قدرت گرفتن مافيای قاچاق کالا و ارز است. و همچنين نفوذ اخلاق دلالی و واسطه گری و يک شبه پولدار شدن از طريف آسان دلالی که مانع تمرکزو تفکر و صبوری و حوصله برای توليد و خودکفايی و توسعه درون زای اقتصادی می شود. صنايع نوپای کشور به دليل افزايش نرخ های بيمه و صدور کالا و حمل و نقل خيلی سريع فرو می ريزد و ميليون ها دلار خسارت به سرمايه ملی وارد می شود. اعتبار مالی ايران در جهان کاهش پيدا می :ند. نرخ ارز خارجی گران می شود و موجب بهره کشی مجانی کشورهای تحريم کننده از کشورها تحريم شونده می شود.

اين مادر صلح در خاتمه از مخدوش شدن شخصيت ايرانی در جهان سخن گفت و اظهار تاسف کرد و گفت ما برای جلوگيری از تحريمات راهکارهايی داريم که خواهيم گفت.

خشونت و صلح

سخنران بعدی ناهيد توسلی دکترای فرهنگ و زبان های باستانی و مديرمسئول نشريه نافه بود که به طور خلاصه به مروری بر تاريخچه صلح پرداخت.

وی با اشاره به والنتاين بحث تولد خشونت را مطرح کرد و توصيف جنگ و اهريمن پرداخت. وی گفت: جنگ به دليل مالکيت خواستن بيشتر به وجود آمده است و مولود جامعه مردسالار است.

توسلی که عضو مادران صلح نيز هست، گفت: ارمغان جنگ نفرت و کينه و خشونت است. و اين خشونتی است که در خدمت اهداف سياسی است و ريشه در عقلانيت مذکر و مدرنيزم دارد.
توسلی با اشاره به اشغال عراق به بهانه دموکراسی گفت: جنايت با دموکراسی پارادوکس دارد. و با پايان جنگ، جنگ تمام نمی شود.

انرژی و صلح : انرژی و زور

دکتر حسين رفيعی دکترای شيمی و استاد دانشگاه تهران است. وی همچنين تحليل گر سياسی در مسائل امريکا و علوم هسته ای است.

دکتر رفيعی سخنان خود را با يک پرسش شروع کرد: چرا مادران ايرانی به فکر صلح افتادند و عامل جنگ در منطقه چيست؟

وی سپس تعريف متفاوتی از انرژی ارائه داد و گفت: اگرچه تعريف علمی انرژی قدرت انجام کار است ولی تعريف اجتماعی آن چنين است: انرژی قدرت انجام زور را دارد. يعنی هرکس منبع انرژی را داشته باشد می تواند زور بگويد.

دکتر رفيعی با ارائه ای از تاريخ انرژی گفته خود را چنين مستدل کرد: انرژی ماهيچه ای به انرژی برده داری ختم شد. انرژی بادی به قدرت گيری اسپانيا و پرتقال و آغاز استعمار جديد انجاميد. انرژی زغال سنگ به قدرت گيری بريتانيا و استعمارگری آن و انرژِی نفت به زورگويی انگليس و امروز امريکا انجاميده است.

وی بحث انرژی هسته ای را پيش کشيد و گفت: از سال ۱۹۴۵ پنج کشور بزرگ جهان که از انرژی هسته ای در جنگ جهانی دوم استفاده کردند اعلام داشتند که آن ظهور انرژی جديدی در جهان است. درحاليکه اين يک انرژی دو منظوره است از يک طرف صنعتی است و از طرف ديگر عامل مهم زورگويی در جهان شده است

دکتر رفيعی سپس اماری جالب در خصوص مصرف انرژِی در جهان ارائه داد وی گفت: ۶۱ درصد انرژی در جهان از نفت و گاز حاصل می شود. ۲۳ درصد از ذغال سنگ، ۹ درصد مواد تجديدپذير و ۷ درصد انرژی هسته ای. يعنی هم اکنون تنها ۷ درصد انرژِی جهان را انرژی هسته ای تامين می کند زيرا بسيار گران و با توجه با اثرات جانبی و خطرات آن بسيار بی صرفه است.

اين تحليلگر مسائل امريکا پس از عنوان تاريخچه کشف نفت در منطقه خاورميانه و مقايسه آن با تاريخ سياسی معاصر اين نقطه از جهان به تشريح منافع امريکا در اين منطقه پرداخت و گفت: امريکا با شرايط فعلی برداشت فقط ۱۶سال ديگر نفت خود را تمام می کند و هم اکنون روزانه ۱۲ميليون بشکه نفت از ۲۰ميليون بشکه مصرفی خود را وارد می کند. اين درحالی است که ايران، عربستان سعودی ، عراق، کويت، امارات متحد عربی به علاوه دريای خزر يکصد سال ديگر نفت سهل الحصول دارند.

وی ادامه داد: بنابراين رفاه غرب به انرژی ما بستگی دارد و امريکا برای کنترل اين منبع انرژی به منطقه آمده است چون ميخواهد برتری نظامی و انرژِی را حفظ کند. حال ما با وجود ذخيره صد ساله نفت تمام توسعه را فدای دستيابی به انرژی هسته ای می کنيم و بهانه به دست آمريکا می دهيم.

رفيعی تاکيد کرد: اين به رهبران مربوط نيست که تصميم بگيرند جنگ بکنند يا نکنند اين کل مردم ايران هستند که بايد تصميم بگيرند جنگ می خواهند يا نه.

رفيعی در آخر گفت: جنگ نزديک است. الان می بايست کاری بکنيم وگرنه وقتی جنگ درگيريد ديگر کاری از دست ما بر نمی آيد.

ضرورت درک از شرايط منطقه

سخنران آخر الهه کولايی بود. کولايی استاد دانشگاه تهران در رشته علوم سياسی است. او عضو کميسيون فرهنگی مجلس ششم بود و هم اکنون از اعضای مرکزی حزب مشارکت است.

کولايی گفت که بحث او درواقع ادامه بحث دکتر رفيعی است. اين استاد دانشگاه گفت: جامعه مدنی و تقويت دموکراسی و مشارکت فزاينده مردم در تصميم گيرهای سياسی به تقويت روند صلح کمک می کند. زيرا آنجايی که مردم هستند آنجا به سمت مناقشه حرکت نمی کند. اين حاکمان هستند که جامعه را به سوی جنگ سوق می دهند.

کولايی ادامه داد: ما بايد از نظر جغرافيای سياسی ويژگی های خود را بشناسيم و می بايست از جهان پيرامون خود درک درستی داشته باشيم و تنها در صورت درک درست از اين ويژگی ها ست که می توانيم به امنيت و صلح برسيم.

کولايی سپس به فروپاشی شوروی و تغيير وضعيت سياسی منطقه اشاره کرد و توضيح داد که چگونه در غياب يک رقيب قدرتمند،؛ امريکا به يکه تازی در منطقه و دنيا پرداخته است و به بهانه صدور دموکراسی و سرکوب تروريسم سوار موجی شده که بر منطقه مسلط باشد.

کولايی تاکيد کرد ما تنها کشور جهان هستيم که دو حوزه مهم انرژی دريای مازنداران و خليج فارس را به هم وصل می کنيم با اين اوصاف نمی توانيم در جهان منزوی باشيم.

در حاشيه برگزاری سمينار

بسياری از چهره های مرتبط با جنبش زنان و فعالان سياسی، فرهنگی و مدنی در اين همايش شرکت داشتند. از جمله شادی صدر، محبوبه عباسقلی زاده، سوسن طهماسبی، فخرالسادات محتشمی پور، فاطمه فرهنگخواه، احترام شادفر، دکتر سحابی، دکتر پيمان، تاجزاده ، اشکوری، سحرخيز و بسياری ديگر.

در ميان برنامه ضمن اعلام جايزه اولاف پالمه برای روزنامه نگار و فعال جنبش زنان پروين اردلان مادران صلح صميمانه ترين تبرکات خود را به وی اعلام کردند.

همچنين در ميان سخنرانی ها دو کليپ در ارتباط با صلح پخش شد که تهيه کننده کليپ اول شهاب مشرف و کليپ دوم نسرين جعفری بود.

مادران صلح از حاميانی که در برپايی اين مراسم کمک کرده بودند تشکر کردند و از اين افراد به عنوان همکاران اجرايی نام بردند و از آنان نيز تشکر کردند: شهاب مشرف : صوت و تصوير؛ ياشار امينی، فيلمبرداری، کيان امانی، عکس؛ محمود پوررضايی امور اجرايی و همکاری با روابط عمومی؛ و نگين احتسابيان به دليل طراحی های خوبش برای آرم ، پوستر و سنجاق سينه ها.

مادران صلحی که در بخش اجرايی اين سمينار حضور فعالتری داشتند تا مادران ديگر صلح بتوانند کارهای بعدی را تدارک ببينند عبارتند از: ليلی فرهادپور(روابط عمومی)، سوسن شعبانی و فرخنده جبارزادگان(امور هنری )، و همچنين خديجه مقدم، هاله سحابی، فريبا شويدی،اکرم سليمانی، محترم حبيبی، مريم حبيبی، پروانه آل بويه، شهلا فرجاد، گوهر شميرانی و شهلا فروزانفر (تدارکات و امور اجرايی)