 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
گروه مادران صلح که پيش از اين نامه ای خطاب به مسولان کشور با بيش از ۶۰۰ امضا ی مادر ايرانی منتشر کرده بودند نامه ای نيز خطاب به مردم ايران نوشته اند .
شايان ذکر است که بيش از ۴۰۰ نفر نيز از نامه مادران صلح حمايت کرده بودند.
متن نامه مادران صلح خطاب به مردم ايران چنين است:
پيام مادران صلح ايران
هم‌ميهنان عزيز
ما جمعی از مادران اين سرزمين، با توجّه به وضعیّت مخاطره‌آميز و پر تنشی که کشورمان و منطقه در‌آن بسر می‌برد و با توجّه به بيکاری، تورّم و گرانی ناشی از سياست‌های ناکارآمدی که آسيب‌های اجتماعی در پی دارد، بر آن شديم تا با مرور تجربة مشترکمان، همگان را به چاره‌انديشی فراخوانيم.
متأسّفانه بارديگر مسئلة تحريم و سياست نه‌جنگ و نه‌صلح گريبان ملّت ايران را گرفته‌است و انرژی و اندوختة آنان را به تاراج می‌برد. همان تحريم‌هايی که پيش و پس از جنگ ۸ ساله شاهد خسارت های مادی و معنوی آن بوديم و تأثير آن را در عقب ماندن از غافلة توسعه و پيشرفت ديديم.
ما بر اين باوريم که خطرها و خسارت‌های تحريم اقتصادی در دراز مدّت کمتر از حملة نظامی نيست. تحريم‌ها موجب برباد رفتن سرمایة اين ملّت در باج دادن به کشورهای دلاّل و دستيابی پرهزينه‌تر به کالاهای اساسی همچون دارو، شيرخشک، موادّ بهداشتی، کشاورزی، صنعتی و عمرانی می‌شود. تحريم‌ها آرام آرام زندگی مردم را فلج می‌کند.
فرار مغزها و سرمايه‌ها، ورشکستگی کارخانه‌ها، بيکاری، کاهش توليد، گرانی و فقر و در پی‌آن اعتياد و فساد، از عوارض اين تحريم‌ها می‌تواند باشد. فقر و فساد بستر ساز و گسترش‌دهندة خشونت و درگيری درونی ميان خود مردم می‌گردد. ترس و نگرانی از آينده مانع از اعتماد مردم به يکديگر می‌شود و مار ا از تمرکز و همکاری برای تحقّق آرمان‌ها و خواسته‌های مشترک و مهمّی که به‌خاطر آن‌ها انقلاب کرده‌ايم همچون عدالت‌خواهی، آزادی، استقلال و ترقّی و…. باز می‌دارد.
تحريم‌ها خواسته‌های ملّی را فردی می‌کند. در آشفته‌بازار تحريم، هرکس سعی دارد کلاه خود را دودستی چسبيده، بی‌اعتنا به ديگری، درگير حلّ بحران‌های معيشتی و عاطفی روزمرّة خويش باشد. در حالی‌که در بحران‌های فراگير ، مردم بيش از پيش به اتّحاد و خرد جمعی نياز دارند.
ما امروز بيش از هر زمان ديگر نيازمند همبستگی و همکاری و حضور اجتماعی هستيم. بياييم از دم‌غنيمت‌شمردن، بی اعتنايی به منافع ملّی، کنارکشيدن از مسائل اجتماعی و تماشاچی ناکار‌آمد بودن دوری کنيم. از مسئولان بخواهيم در تصميم‌گيری‌های سرنوشت‌ساز به مردم اعتمادکرده، آن‌ها را مشارکت دهند. از مسئولان بخواهيم که اطّلاعات و اخبار را به‌طور شفّاف در اختيار مردم بگذارند تا آن‌ها بتوانند با دلسوزی بيشتر منافع ملّی را پاس‌بدارند. ما باور داريم که بی‌خبری و جهل هرگز نمی‌تواند ضامن امنیّت و ثبات کشور باشد.
چاره‌ای بينديشيم ، فردا شايد فرصتی نباشد!
همراه شو عزيز
تنها نمان به درد
کاين درد مشترک
هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود....
مادران صلح ايران
