 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
به نام خدا
سال ۱۳۸۶ در مقايسه با ديگر سال‌های يک دهه اخير به لحاظ حجم محدوديت‌ها و گسترش سخت‌گيری‌ها عليه زنان سالی بسيار سخت و دشوار بوده است.
عليرغم وعده‌های مهرورزانه و شعارهای عدالت‌خواهانه دولت نهم، در اين سال شاهد هجوم فزاينده به فعالان سياسی و اجتماعی و صنفی و دستگيری وسيع فعالان جنبش‌های اجتماعی بويژه زنان، معلمان، دانشجويان و کارگران بوده‌ايم.
تعطيلی نهادهای صنفی و مدنی و سازمان‌های مردم نهاد مربوط به زنان، توقيف و به تعطيلی کشاندن نشريات از جمله تعطيلی مجله «زنان»، رفتار توهين‌آميز با زنان به بهانه طرح ارتقاء امنيت اجتماعی، رفتار زننده نيروی انتظامی کرمانشاه در راستای طرح امنيت اجتماعی (که به منظور تحقير مردان مجرم، فرد متهم را لباس زنانه پوشانده و در شهر گردانده است)، رد صلاحيت‌های گسترده زنان خوشنام و اصلاح‌طلب، رفتار خشونت‌بار ادارات و مراکز اماکن به بهانه امر به معروف و نهی از منکر که منجر به مرگ دردناک و مشکوک دکتر زهرا بنی‌يعقوب در همدان گرديد و...، نمونه‌هايی از اين قبيل تهاجمات است.
به باور ما تشديد اين قبيل برخوردها در سال ۸۶ حکايت از رسوب انديشه‌های ناکارآمد و کهنه در اذهان و احساسات دولتمردان دولت نهم و فضای جديد حاکم بر کشور دارد. اين روند خود را نه تنها در برخوردهای خشونت‌آميز يادشده که در ارائه طرح‌هايی چون لايحه تبعيض‌آميز به اصطلاح حمايت از خانواده و قانون مجازات اسلامی، پيشنهاد وزيرکشور در قانونی کردن صيغه دختران و رواج چندهمسری، طرح تفکيک جنسيتی کتب درسی، طرح تفکيک و سهميه‌بندی جنسيتی کنکور و ديگر طرح‌ها و برنامه‌های تفکيکی و تبعيض‌آميز نشان می‌دهد.
اما زنان تلاشگر ايران امروز به اين باور و يقين رسيده‌اند که بدون تمرکز جدی بر مطالبات خاص خود در عين همراهی با ساير اقشار تحت ستم و ضعيف نگاه‌داشته‌شده و همپوشانی با آنها، قادر به ايجاد فرصت‌های برابر برای رفع تبعيضات و نابرابری‌ها و تغيير سرنوشت عقب‌مانده خويش از قافله توسعه نخواهند بود.
از اين رو زنان تلاشگر ايرانی سعی دارند تا اين حقيقت را به زنان و مردان هموطن خويش بباورانند که بدون حضور برابر و مشارکت مؤثر و جدی انديشه و آرای زنان در اداره اجتماع نمی‌توان به تحقق دموکراسی و برقراری عدالت و توسعه درون‌زا در کشور دل‌بست و اميدوار بود. هم از اين روست که زنان غيرتمند ايرانی انتظار دارند همچنانکه زنان در کليه جنبش‌های اجتماعی و صنفی پابه‌پای فعالان جنبش مبارزه با ستم و نابرابری‌های سياسی و طبقاتی مشارکت دارند؛ فعالان اين جنبش، بخصوص مردان هم‌وطن‌شان، ندای حق‌طلبانه آنان را نشنيده نگذارند و آنها را در تحقق مطالبات‌شان حمايت و ياری نمايند. تحقق آرمان‌های مشترک بدون همپوشانی و وحدت و همکاری جنبش‌های اجتماعی برای دستيابی به آزادی، عدالت، امنيت و رفاه غيرممکن خواهد بود.
اعتراضات حق‌طلبانه و پيگيری‌های جدی زنان تاکنون آثار و نتايج مثبتی برای جامعه و زنان در برداشته است. از جمله طرح برخی نظريات راهگشا و قابل استناد از سوی مراجع و مقامات مسئول مانند ارث بری زنان از اموال غيرمنقول (که به برابری همه‌جانبه‌تر قانون ارث و رفع نابرابری حقوقی کمک قابل توجهی خواهد نمود) و هم چنين برابری ديه زن و مرد (و مسلمان و غيرمسلمان)، تحريم تعدد زوجات در زمان کنونی و تحريم کودک‌آزاری؛ که اميدواريم اين نظريات هر چه زودتر به قوانين اجرايی تبديل شوند و به برقراری عدالت در حقوق و قوانين بين زن و مرد ياری نمايد.
ما ضمن گرامی‌داشت روز جهانی زن، حمايت بی‌دريغ خود را از تلاش‌ها و مبارزات عدالت‌خواهانه زنان هموطن خويش ابراز می‌داريم و اميدواريم زنان هموطن‌مان با تکيه بر هويت انسانی و اخلاقيات و ارزش‌های ملی و مذهبی خويش مصمم‌تر از هميشه عليه تبعيضات و نابرابری‌ها تلاش نموده و به حرکت خويش برای تحقق برابری و توسعه و دموکراسی عميق و فراگير در جامعه ايرانی گسترش بيشتری بخشند.
شورای فعالان ملی – مذهبی
