در پی فشارهای فزايندهی حاکميت بر گروههای مختلف اجتماعی بهويژه کوشندگان راه آزادی و کسبِ حقوق انسانی و شهروندی، شاهد دستگيری، تهديد و محکوميتهای تازهيی هستيم. يکی از مدافعان حقوق بشر در کردستان به يازده سال حبس تعزيری محکوم شده است، و چند زن و مرد جوان از فعالان آذربايجان و کردستان نيز به احکام سنگين زندان و تبعيد محکوميت يافتهاند يا در انتظار چنين سرنوشتی به سر میبرند.
خودکشی دانشجويانی که زير فشارهای گوناگون بودهاند اوج تازهيی يافته است. بازداشت و احضار دانشجويان ادامه دارد و هر روز شمار بيشتری به زندان میافتند. اقليتهای مذهبی از جمله بهائيان و دراويش گنابادی به شدت تحت تعقيب و آزار قرار دارند و برخی که در زندان به سر میبرند از حقِ داشتن وکيل و ملاقات محروم اند. زندانيان عقيدتی از جمله دگرانديشانی که خود را ملتزم به عقايد تحميلی حاکم نمیدانند در معرض انواع اتهام، تعقيب و آزار اند. با هر گونه تشکل و اعتراض کارگری، حتی برای ابتدايیترين خواستهای صنفی مانند درخواست پرداخت حقوق عقبمانده و ابقا در کار، تشکيل اتحاديه و سنديکای آزاد برخوردهای خشونتبار صورت میگيرد. دهها کودک به اتهام بزهکاری در سنين کودکی زير حکم اعدام به سر میبرند. تهديد و فشار بر مدافعان حقوق زنان ادامه دارد. و روزنامهها و تشکلهای مطبوعاتی و فرهنگی به بهانههای ساختگی به تعطيل کشانده میشوند.
در اين فضای تيره و تار که تاسف و نگرانی همهی مردم آزاده ايران و جهان را برانگيخته است بار ديگر نسبت به اين اقدامات ضدّ انسانی هشدار میدهيم.
کانون نويسندگان ايران
۴/۴/۱۳۸۷