اگر بردم بايد کلاهم را بيندازم بالا، گفتگوی فائزه سجادی با ارغوان رضايی، شرق

ارغوان رضايی غيرقابل پيش بينی است. زمانی که در اوج آمادگی قرار دارد و همه به موفقيت او خوشبين هستند در دور اول هر مسابقه ای که شرکت می کند حذف می شود و وقتی ديگر کسی روی او حساب نمی کند کاری می کند که همه انگشت به دهان بمانند مثل همين تورنمنت استانبول که دختر ۱۹ساله ايرانی - فرانسوی موفق شد ونوس ويليامز و ماريا شاراپووا را حذف کند. به خصوص شکست دادن شاراپووا که باعث شد نام ارغوان در تمام خبرگزاری های دنيا در بورس باشد اما درست به فاصله کمتر از يک هفته از تورنمنت استانبول، ارغوان در فرنچ اوپن و در همان دور اول به بارتولی باخت و حذف شد. اما او اميدوار است در گرنداسلم ويمبلدون که از امروز شروع می شود ديگر به همين راحتی دست ها را به نشانه تسليم بالا نبرد.

***
خيلی ها انتظار داشتند که بعد از درخشش در ترکيه بتوانی در فرانسه هم نتيجه خوبی بگيری اما اتفاقات جور ديگری رقم خورد.

خب فرانسه به اين سادگی ها نيست. هر مسابقه ويژگی خاص خودش را دارد و بايد از نظر فکری آماده باشيد.

يعنی تو آماده نبودی؟

آنجوری که لازم بود، نه. همان مسافرت از ترکيه به فرانسه کمی روی کيفيت من تاثير گذاشت. من هم الان دارم فقط بدنسازی می کنم چون هدف اصلی ام برای مسابقات اوپن استرالياست.

به نظرت اين حرف هايی که گفتی توجيه مناسبی است؟

نبايد اين طوری فکر کرد که چون من در استانبول توانستم مثلاً شاراپووا را شکست بدهم می توانم در فرانسه هم خيلی راحت تمام بازی ها را ببرم. تنيس به اين راحتی ها که شما فکر می کنيد نيست، ضمن اينکه من تازه آمده ام بين تنيسورهای حرفه ای و هنوز به تمام تاکتيک های آنها آشنا نيستم.

انگار اصلاً هم قرار نبود که در فرانسه بازی کنيد؟

بله، چون فدراسيون تنيس فرانسه با ما مشکل دارد و اصلاً دوست نداشتند که ما اينجا بازی کنيم. بابا هم اول اجازه نداد که من در اين مسابقات حاضر باشم اما با وکيلمان که صحبت کرديم گفت بهتر است که بازی کنم و من با سردی وارد اين مسابقات شدم چون می خواستم مسابقات را بايکوت کنم. شايد اگر با آمادگی وارد مسابقات می شدم می توانستم همه را ببرم.

يعنی اينقدر به خودت اطمينان داری؟

چی بگم. اما فکر می کنم که ضربات قدرتمندی دارم و با همين پوئن می توانم حريفانم را شکست دهم. آنهايی که بازی های مرا دنبال می کنند می گويند اگر باختم به خاطر قدرت حريفم نبوده بلکه به خاطر اشتباهات الکی خودم بوده است.

اينجا شايع شده که تو در ويمبلدون بازی نمی کنی؟

کی گفته. اصلاً اين طوری نيست. اتفاقاً دوست دارم در ويمبلدون شرکت کنم.

چون مهمترين گرنداسلم سال است؟

نه، به نظر من ويمبلدون از نظر اهميت هيچ فرقی با بقيه مسابقات ندارد و جايزه اش مثل بقيه است. تنها فرقی که دارد اين است که سخت تر از بقيه گرنداسلم هاست چون روی چمن برگزار می شود.

اميدواريم که ويمبلدون مثل اوپن فرانسه نشود.

من هيچ وقت دنبال اين نيستم که مثلاً در يک مسابقه مقام بياورم چون بالاخره روزی به اين هدفم می رسم. برای من مهم اين است که از بازی ام لذت ببرم. اگر بتوانم خوب بازی کنم حريفم را هم می برم. من الان فقط به يک چيز فکر می کنم.

چه چيزی؟

اينکه ۱۵ امتياز اول اولين بازی ام را بگيرم.

از حريفت شناختی داری؟

اسمش شنای پری است که اهل امريکاست. سياه پوست هم هست اما ونوس ويليامز نيست.

می توانی شکستش بدهی؟

اميدوارم، البته اگر باختم هم مهم نيست چون هدفم استرالياست.

بعد از باخت در فرانسه در جدول رده بندی تنيسورها سقوط داشتی و الان در رده ۶۰ هستی، اين موضوع اذيتت نمی کند؟

نه. چون من پارسال در ويمبلدون امتياز نياوردم، اگر نتوانم امسال هم موفق شوم هيچ تاثيری در جايگاهم ندارد اما برای مسابقات اوپن امريکا که در نيويورک برگزار می شود بايد حداقل صد امتياز بگيرم.

تو امسال در روی زمين های کفپوش هيچ بردی نداشتی و تمام ۵ بازی را که روی هاردکورت انجام دادی، باختی؟

خب اين به خاطر اين است که چندان از نظر بدنی آماده نيستم. ناسلامتی يک سال نيست که من از بين ۲۵۰ تنيسور اول دنيا آمده ام بين ۵۰ تا.

اما در ايران انتظارات از تو خيلی بالاست.

ايرانی ها به من خيلی لطف دارند اما تنيس به اين راحتی ها نيست و بايد هر حريفی را به دقت بشناسی تا بتوانی با او خوب بازی کنی. به قول بابا من اگر دو مسابقه ام را هم در اينجا ببرم بايد کلاهم را بيندازم هوا چون بازی ها روی چمن برگزار می شود و خيلی سخت است.

امسال که ديگر مشکل کفش های مخصوص چمن را نداری؟

نه، چون کفشش را خريدم و اتفاقاً چند بازی هم روی چمن انجام دادم. اما چمن است ديگر. يک لحظه حواست نباشد می خوری زمين و ممکن است مصدوم شوی.

خبر داری که در ايران همه بازی هايت را دنبال می کنند؟

آره. مامان بزرگم که در ايران است همه اخبار را به من می دهد. البته ايرانی های مقيم اروپا و امريکا هم از وقتی که ماريا شاراپووا را برده ام خيلی به بازی من علاقه پيدا کرده اند.

البته خود شاراپووا گفته که در آن بازی از تمام قدرتش استفاده نکرده.

به هر حال او يک بازيکن حرفه ای است و معلوم است که نمی گذارد به همين راحتی ازش انتقاد کنند پس مجبور است که چنين بهانه هايی را بياورد.