بوخوم؛ باشگاه پسران از دست رفته، فراير، هاشميان و گوجه فرنگی‌های مرگبار، ايسنا

پايگاه اينترنتی روزنامه آلمانی "زود دويچه سايتونگ" در مطلبی به خريدهای تابستانی بوخوم پرداخته است.

به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين مطلب که با عنوان "فراير"، "هاشميان" و "گوجه‌فرنگی‌های مرگبار" نوشته شده، آمده است: بوخوم با خريدهای جنجالی و بحث برانگيزش شهرت خود به عنوان باشگاه "پسران از دست رفته" را تاييد کرد.

موضوع بازگشت با مقاصدی از انتقام گرفته تا آشتی موضوع درخور اهميتی در تاريخ سينماست. بازگشت ‌١٩٢ بار عنوان فيلم های آلمانی بوده است. در سينما تقريبا همه چيز بازگشته‌اند: موجودات فوق زمينی، دراکولا، غول‌های باور نکردنی و حتی "گوجه‌فرنگی‌های مرگبار". در فيلم اين گونه بازگشت‌ها اغلب با خوشحالی اندکی روبه‌رو می‌شود. اما اين در فيلم باشگاه بوخوم فرق می‌کند. در آن جا بازگشت قهرمانان باشگاه به عنوان احياء دوباره‌ی هيجان بوده ودر تاريخ پر فراز و نشيب باشگاه بارها رخ داده است.

سال ‌١٩٨٤، پوپ تن هاگن، قهرمان محلی در ميان جشن هواداران بازگشت. ‌١٩٨٩ اووه وگمان، ‌١٩٩٨ اشتفان کونتس و ‌٢٠٠١ داريوژ ووژ.

در باشگاه هواداران اين همه بازگشت را به عنوان سند غزل‌های عاشقانه محلی جشن می‌گيرند. بر همين اساس وحيد هاشميان، سرزن قهار، پل فراير، هافبک دريبل زن و توماس ارنست، مدير ورزشی در تابستان جاری به بوخوم بازگشته‌اند. زيرا به گفته خودشان در آنجا احساس خوبی داشته‌اند، و نه چون باشگاه‌های بهتری نيافته‌اند.

در ادامه مطلب آمده است:

فراير وهاشميان چهار سال پيش در پايان فصلی موفق به عنوان اوج فعاليت فوتبالشان راهی باشگاه‌هايی ديگر شدند تا در لورکوزن و بايرن مونيخ موفقيت‌های بزرگتری را رقم بزنند.

از آنجا که آنها نتوانستند، اکنون بازگشته‌اند. اگر همه بازيکنانی که زمانی در آسمان فوتبال آنجا درخشيده‌اند و در مکانی ديگر افول کرده‌اند به بوخوم باز می‌گشتند، آن وقت باشگاه کوچک در معادن ذغال‌ سنگ در ميان موج سهمگين بازگشت‌ها غرق می‌شد. بازگشت بازيکنانی ارزشمند چون تئو فانيس گکاس (‌٢٠٠٧ راهی باير لورکوزن شد) ، توماس کريستيانسن (‌٢٠٠٣ راهی هانوفر شد)، ايلدرای باشتورک (‌٢٠٠١ راهی لورکوزن شد) يا هانس يوآخيم آبل (‌١٩٨٢ ) به شالکه پيوست، هنوز هم حدس زده می‌شود، اما کمتر روی بازگشت اين آخرين ها حساب می‌شود. جمع شدن "برگشته‌ها" در تابستان سال جاری اوج تاريخ باشگاه بوخوم را به تصوير می‌کشد، چرا که اين همه پسر از دست رفته هرگز اين طور يکباره مورد پذيرش قرار نگرفته‌اند.

هاشميان و فراير اين بار هم تقويت کننده در خور توجهی برای فصل جدی هستند و گفته می‌شود بوخوم برای فراير مبلغ بالای ‌٨/١ ميليون يورو را که بالاترين پرداخت تاريخ باشگاه است را پرداخت کرده است.

هاشميان ‌٣٢ ساله از هانوفر بازمی‌گردد، فراير ‌٢٨ ساله از باير لورکوزن و توماس ارنست ‌٤٠ ساله هم از FSV فرانکفورت، جايی که او در آنجا پستی مديريتی داشت. ارنست جانشين اشتفان کونتس شد که به عنوان عضو هيات مديره راهی کايزرسلاترين شد.

سال ‌٢٠٠٤ زمانی که هاشميان و فراير بوخوم را ترک کردند، سالی فوق‌العاده برای باشگاه بود. بوخوم با مربيگری پتر نويرورر راهی جام يوفا شد، بايرن هاشميان را به تور انداخت. هاشميانی که در بوندسليگا زننده گل پيروزی به بايرن مونيخ بود. هواداران پس از هر گل هاشميان صدای ملخ هلی‌کوپتر را در‌می‌آوردند.

"هلی کوپتر" اما در مونيخ و اين اواخر در هانوفر به زمين نشست.

مارسل کولر، سرمربی بوخوم می‌گويد: "وحيد درست همانند پل فراير می‌خواهد نشان دهد که در اين سال ها که رفته بود، به نا حق نتوانست پيوسته بازی کند."

اين مربی سوييسی باور دارد که هر دو بازيکن ديگر به طور کامل نمی‌توانند همانند بازيکنان جوان دوباره فرم گذشته خود را بيابند.

توماس ارنست مدير ورزشی بوخوم هم در موافقت با کولر می‌گويد: پل خلاقيت بيشتر و البته شگفتی خواهد آفريد. چرا که بازی او همانند گذشته پر از چيزهايی است که نمی‌توان پيش‌بينی کرد.

در پايان نوشته زود دويچه هم آمده است: هاشميان در فاصله سال های ‌٢٠٠١ تا ‌٢٠٠٤ در ‌٨٧ بازی ‌٣٤ گل برای بوخوم به ثمر رساند.

او و فراير می‌خواهند خود را به پيروزی های گذشته پيوند دهند و چنانچه اين امر رخ دهد، بوخوم نيازی به هراس از رقبای بزرگتر ندارد. شايد پل فراير و هاشميان برای اين کار بيش از حد پير باشند.