 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
در حالی که کنفرانس کمک های اقتصادی به افغانستان در برلين، پايتخت آلمان، کار خود را آغاز کرده است، برخی سازمان های غيردولتی هشدار داده اند در صورتی که افغانستان به کمک های کافی دست نيابد با عواقب سختی روبرو خواهد شد.
بازسازی کشوری که زيربنای آن در طی دو دهه جنگ داخلی و اشغال خارجيان تقريبا نابود شده، کار دشواری است.
با اين حال، بسياری از افغان ها - و همچنين کارشناسان ارشد در امور افغانستان - چندان نسبت به آينده اين کشور خوش بين نيستند.
حتی پيش از آغاز کنفرانس برلين، وزير توسعه آلمان هشدار داده بود که احتمالا جامعه بين المللی فقط حاضر به پرداخت يک تعهد هشت ميليارد دلاری، يعنی يک سوم تقاضای افغانستان، خواهد شد.
بخش عمده ای از افغانستان تخريب شده است، تقريبا توان صنعتی ندارد، ميانگين پايين عمر، ميزان بالای مرگ و مير نوزادان و حالا مشکلات محيط زيست هم به آن اضافه شده است.
دو سال پيش نيز کنفرانسی به منظور ترغيب جامعه بين المللی به اهدای کمک به افغانستان، برگزار شد.
سازمان های امدادرسانی می گويند با اين که بيشتر اهداکنندگان به قولی که در کنفرانس قبلی دادند، وفادار بوده اند، افغانستان تنها کمتر از نيمی از وجه تخصيص داده شده را دريافت کرده است.
دولت انتقالی افغانستان می گويد بخش عمده ای از کمک های مالی را سازمان های بين المللی، که خود مسئول رساندن آن به افغانستان هستند، تصاحب می کنند.
همچنين نگرانی هايی وجود دارد که بخشی از وجوه اهدايی به افغانستان برای بازسازی عراق مصرف می شود.
سال گذشته، کمک مالی آمريکا به افغانستان در مقايسه با آنچه اين کشور برای عمليات نظامی در عراق هزينه کرد، بسيار ناچيز بود.
بقای سياسی حامد کرزی و دولت وی بستگی به بهبود شرايط امنيتی در اين کشور نا آرام دارد.
مردم عادی در افغانستان خواستار بهبود واقعی اوضاع و شرايط زندگی روزمره خود هستند.
در هر صورت، علی رغم دشواری هايی که بازسازی افغانستان با آن روبرو بوده است، بسياری در اين کشور معتقدند که شرايط در اين کشور در مقايسه با سه سال قبل و دوران حکومت رژيم طالبان، بهتر شده است.
افغانستان از رخداد يک جنگ سراسری ديگر حذر کرده است. بنابر يک تصور عمومی حتی اگر جنگی هم در اين کشور رخ بدهد جامعه بين المللی ديگر نخواهد توانست افغانستان را به حال خود رها کند.
