 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
در حالى كه شوراى امنيت در حال بررسى ساختار نيروهاى حافظ صلح برای استقرار در جنوب لبنان است، نبرد بين ارتش اسرائيل و حزب الله همچنان در لبنان ادامه دارد. هرچند كنفرانس رم نتوانست به برقرارى آتش بس بين نيروهاى متخاصم دست يابد، اما در اين كنفرانس يك موضوع بخوبى آشكار شد و آن اينكه براى برقرارى صلح پايدار در خاورميانه بايد همه طرفين درگير سهيم شوند. سوريه و ايران هم بخشى از اين مناقشه هستند و هم اكنون روزى نيست كه هيئت‌هاى بين‌المللى در پشت درهاى بسته با مقامات سورى مذاكره نداشته باشند. حضور بيش از ۱۶۰ هزار آواره جنگى در سوريه خود نشان از اين دارد كه اين كشور می‌تواند در حل مناقشه نقشى مثبت ايفا كند.
برخلاف ايران، سوريه با اسرائيل مشكل ايدئولوژيك و مذهبى ندارد، بلكه ريشه مناقشه اين دو در جاى ديگرى نهفته است. هنوز هم بلندى‌هاى جولان در تصرف اسرائيل است و بنظر «سمير التقى» رئيس مركز روابط بين المللى در دمشق، اين امكان وجود دارد تا اين موضوع بارديگر در دستور كار جامعه بين‌الملل قرار گيرد. وى می‌گويد:«اگر كسى می‌خواهد كه سوريه بر حزب الله تاثير گذار باشد، بايد نظر سوريه را جلب نمايد. و آن جولان و يا حداقل آغاز مذاكره در اين زمينه است. هشت كيلومتر آن طرف‌تر از دمشق می‌توان مواضع اسرائيلى‌ها را ديد. به لحاظ تاكتيكى اين شهر يك پايتخت سقوط كرده است».
براى مردم سوريه هر شكلى از مقاومت در برابر اسرائيل مهم است و مقاومت شبه نظاميان حزب الله در برابر ارتش قدرتمند اسرائيل آنها را به وجد آورده است. «مروان كبلان» متخصص مسائل سياسى مى‌گويد:« آنچه كه اسرائيل در فلسطين و لبنان انجام مى‌دهد، يعنى كشتن غير نظاميان، نابودى ساختارهاى اقتصادى و محاصره مردم اين منطقه، عصبانيت همه را برانگيخته است. آنها مايوس هستند از اينكه دولتها و ارتشهاى عربى در برابر اسرائيل به مقابله بر نمى‌خيزند و حزب الله آخرين اميد آنها براى پايان دادن به خشونت‌هاى اسرائيل است».
وى در ادامه مى‌افزايد، ما بايد به دنبال راه حلى باشيم كه علايق همه را مد نظر داشته باشد و همه طرفين درگير در آن سهيم باشند. حماس و حزب الله را نمى‌توان به لحاظ نظامى به زانو درآورد و به همين خاطر بايد آنها را به لحاظ سياسى سهيم نمود. سياستمداران سوريه می‌توانند در اين امر نقش سازنده اى داشته باشند. كبلان در اين زمينه مى‌گويد:«سوريه می‌خواهد از انزواى بين‌المللى خارج شود، بلندى‌هاى جولان را پس گيرد و ضمانتى از واشنگتن مبنى بر عدم تلاش آمريكا در مورد تغيير رژيم داشته باشد و بالاخره اينكه نقش منطقه‌اى سوريه نيز به رسميت شناخته شود».
اگر آمريكا و اروپا به اين خواسته‌ها تن دهند، امرى كه در حال حاضر سياستمداران غرب در مورد آن در حال بحث هستند، آنگاه اين گوه‌اى خواهد بود بين تهران و دمشق كه می‌تواند به انزواى بيشتر تهران بيانجامد. كبلان می‌گويد: اين محاسبه می‌تواند در صورت پرداخت بهاى مناسب به سوريه درست از كار درآيد.
