این شیوه حصر، بی مسئولیتی عامدانه در قبال جان همسرم است
چند روز بعد از اعزام چند ساعته مهدی کروبی به بیمارستان که دلیل آن به تشخیص پزشک وزارت اطلاعات افت ضربان قلبی بود، فاطمه کروبی یک بار دیگر دست بر قلم برد و در هفتمین سال حصر از مصائب حصر و حبس بی ضابطه همسرش سخن به میان آورد. او در این نامه که خطاب به وزیر اطلاعات نوشته شده تصریح می کند: "محتوی و خواسته این نامه هم ساده و هم ابتدایی است."
به گزارش سحام خانم کروبی در نامه خود به وزیر اطلاعات دولت اعتدال و امید یادآور شده: "همانطور که می دانید نیروهای امنیتی آن وزارتخانه برخلاف واژه "حصر" هنوز هم درون منزل مسکونی مان حضور دارند و بدیهی ترین امور جاری منزل نیز در ید اختیار آنان است که شرح آن مثنوی هفتاد من می طلبد.
خانم کروبی آنگاه دغدغه اصلی خود را از نگارش این نامه چنین مطرح می کند: "یکی از مهم ترین دغدغه های خانواده از بدو حصر تاکنون امکان تماس و دسترسی به اورژانس تهران در مواقع اضطراری بوده است. متأسفانه این ابتدایی ترین حق فردی تاکنون به مأمورین حاضر در منزل ابلاغ نشده و آنان مجاز به تماس با اورژانس تهران در شرایط اورژانسی که لحظه ها تعیین کننده در روند درمان است، نیستند."
این نماینده اسبق مجلس تصریح می کند که در چنین شرایطی زندانبانان تنها موظف به تماس با یک بیمارستان خاص آن هم متعلق به نهادهای امنیتی هستند.
خانم کروبی در بخش دیگری از این نامه می نویسد: "در چنین شرایطی اگر خدای ناکرده حادثه ای حیاتی برای آقای کروبی رخ دهد به جای تماس با اورژانس تهران باید منتظر آمبولانس و اعزام تیم درمانی از آن بیمارستان باشیم که با توجه به بعد مسافت تا محل حصر این اصرار نه تنها غیر منطقی به نظر می رسد بلکه سؤال برانگیز هم هست."
او در پایان نامه خود بار دیگر تأکید می کند: "مسئولیت سلامت و جان همسرم بر عهده نظام است. تأکید می کنم اصرار در این شیوه معنایی جز بی مسئولیتی عامدانه در قبال جان ایشان ندارد."
لازم به ذکر است که فاطمه کروبی در آذر ۱۳۹۴ نامه ای خطاب به دکتر هاشمی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نوشت و در آن تصریح کرده بود: از آنجاکه مسئولیت سلامت و جان ایشان برعهده رقم زنندگان و مجریان این حصر غیر قانونی ست، لذا از جنابعالی استدعا دارم با هماهنگی با مقامات امنیتی، دستور لازم برای همراهی تیم پزشکی و پرستاری در مکان حصر را صادر فرمایید.
متن نامه خانم کروبی که در اختیار سحام قرار گرفته به شرح زیر است:
باسمه تعالی
برادر گرامی حجت السلام و المسلمین جناب آقای سید محمود علوی
وزیر محترم اطلاعات
با سلام
پیرو نامه مورخ ۲۴ آذر ۱۳۹۴ به وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که در آن به لزوم همکاری مقامات امنیتی در جهت پیگیری امور درمانی همسرم اشاره کرده بودم، مجدداً ناگزیر به نگارش این نامه به جنابعالی شدم. محتوی و خواسته این نامه هم ساده و هم ابتدایی است که امیدواریم در هفتمین سال حصر و حبس غیر قانونی مورد توجه رقم زنندگان حصر واقع شود.
همانطور که می دانید نیروهای امنیتی آن وزارتخانه برخلاف واژه "حصر" هنوز هم درون منزل مسکونی مان حضور دارند و بدیهی ترین امور جاری منزل نیز در ید اختیار آنان است که شرح آن مثنوی هفتاد من می طلبد.. بگذریم؛ یکی از مهم ترین دغدغه های خانواده از بدو حصر تاکنون امکان تماس و دسترسی به اورژانس تهران در مواقع اضطراری بوده است. متأسفانه این ابتدایی ترین حق فردی تاکنون به مأمورین حاضر در منزل ابلاغ نشده و آنان مجاز به تماس با اورژانس تهران در شرایط اورژانسی که لحظه ها تعیین کننده در روند درمان است، نیستند. آن ها البته موظف اند در چنین شرایطی با بیمارستان مرتبط با آن وزارتخانه تماس حاصل نمایند. این تجربه تلخ را در حادثه شکستگی ساق پای همسرم تجربه کردیم.
در چنین شرایطی اگر خدای ناکرده حادثه ای حیاتی برای آقای کروبی رخ دهد به جای تماس با اورژانس تهران باید منتظر آمبولانس و اعزام تیم درمانی از آن بیمارستان باشیم که با توجه به بعد مسافت تا محل حصر این اصرار نه تنها غیر منطقی به نظر می رسد بلکه سؤال برانگیز هم هست. مسئولیت سلامت و جان همسرم بر عهده نظام است. تأکید می کنم اصرار در این شیوه معنایی جز بی مسئولیتی عامدانه در قبال جان ایشان ندارد.
توفیق و سلامت جنابعالی را در خدمت به مردم مظلوم کشورمان از خداوند متعال مسئلت می نمایم.
فاطمه کروبی
۱۸ اسفند ۱۳۹۵
