انصاف نیوز: امسال همه هنر دوستان در جشنواره هنرهای تجسمی فجر شاهد یک اثر کاملا کپی بودند که آن را شخصی به نام «کاظم خراسانی» ارائه کرده بود. چند سال پیش هم خبرگزاری فارس با آوردن عکس هایی نمایش برگزیده جشنواره تئاتر فجر یعنی «ویستک» اثر «رضا ثروتی» را متهم به کپی بودن از اجرای خارجی این نمایش کرده بود. بگذریم از اینکه داوران جشنواره های فجر دقیقا مشغول چه کاری هستند. مقوله عمیق تر است. کپی کاری تا ریشه های هنر کشورمان نفوذ کرده. انگار دیگر چیز عجیبی نیست که بگوییم پوستر فلان فیلم کپی از یک نمونه خارجی است یا فلان شعر کپی از شاعر دیگر است. از مصداق ها بگذریم که پرداختن به این مصداق ها روزها زمان میبرد.
گلایه ای از کپی کارهای محترم نیست! چرا که این کپی کاری ها حاصل سیاست های غلط نهاد های متولی هنر در کشور است. اگر کسی بخواهد یک کار هنری کند که دولت یا نهادهای دیگر که از بیت المال ارتزاق میکنند آن را حمایت کنند، علی القاعده باید این کار «ارزشی» باشد. فارغ از خوب یا بد بودن این معیار ارزش گذاری، در این معیار ارزش محتوای اثر بر ارزش های هنری آن پیشی میگیرد و عملا ساختن این گونه آثار هنری اعم از فیلم و تئاتر و... هیج کمکی به پیشرفت هنر نمیکند.
اگر کمی از بالاتر نگاه کنیم میبینیم اتفاقا آثاری که متهم به کپی بودن میشوند که مخاطب بسیار بالایی دارند و مردم آن ها را میپسندد. این ها همان هایی هستند که پز این را میدهند که نشر خصوصی دارند یا تئاتر مستقل کار میکنند. اما گویی یادشان رفته است که استقلال فکری بسیار مهم تر از استقلال مالی است. این طیف از افراد برای گذران معاش و زندگی خود هنر را وسیله قرار داده اند و دقیقا آن ها هم کمکی به پیشرفت هنر نمیکنند. البته هستند کسانی هم که با شرافت در این فضای آلوده کار میکنند. اما قطعا مصداق های زیادی میتوان یافت از آثاری که کپی هستند یا نگاه کالایی به آن آثار شده باشد.
هم تولید کنندگان آثار اصطلاحا «ارزشی» و هم تولید کنندگان آثار اصلاحا «مستقل» میتوانستند هنرمندان بسیار خوبی شوند اگر فارغ از دغدغه محتوا یا گیشه آثار خود را میساختند. نگاه فاشیستی در اختصاص بودجه های عمومی و نگاه لیبرال در سرمایه گذار های خصوصی دارد هنر این کشور را نابود میکند. اگر دولت و ارگان هایی که از بیت المال ارتزاق می کنند معیار بودجه دادنشان ویژگی های هنری اثر باشد شاید امیدی به جان گرفتن هنرمان نیز باشد.