ترکیه تلاش بسیاری کرد که جلوی حمایت ایالات متحده امریکا از کردها را بگیرد و نگذارد امریکا از نیروهای کرد برای آزادی رقه استفاده کند، اما واشنگتن به مطالبات و پافشارهای ترکیه پاسخی نداد، برای این که از یک سو می خواست که کردها همچنان وابسته به آن باقی بمانند، گروه هایی که به نمایندگی از آن کار مبارزه زمینی با گروه های ترویستی از جمله داعش را با حضور هزاران مستشار امریکایی بر عهده دارند، که اگر این مستشاران امریکایی نباشند آن هم وارد جنگ مستقیم با داعش نخواهند شد، و از سوی دیگر به نظر می رسد ارتباط سنتی میان واشنگتن و آنکارا از طریق پیمان ناتو رو به ضعف گذاشته به این دلیل که آنکارا احساس می کند واشنگتن نقشی در تلاش برای کودتای شکست خورده در ترکیه در ژوئیه گذشته داشته است. دل خوری ترک ها از امریکایی ها به آن جا رسید که ترکیه به خود جرات داد و به ایالات متحده تلویحا گفت که پایگاه «اینجرلیک» در جنوب شرق ترکیه که اجازه استفاده از آن را به امریکا و پیمان ناتو داده بود، می بندد. ترکیه زمانی حاضر به عقب نشینی از مواضع ضد امریکایی اش شد که موضوع کردها پیش آمد و این مساله نقطه فشار تازه ای را برای دو کشور ایجاد کرد.

در این جاست که در می یابیم که تهدید آنکار به حمله به نیروهای مدافع خلق کرد در چارچوبی خطرناک می گنجد. این به آن معناست که حمله به نیروهای کرد که از خصوصیات مشترک شان با امریکایی ها دشمنی با داعش در سوریه است، تلاشی برای وادار کردن واشنگتن به عدم استفاده از آنها در عملیات پاکسازی رقه است و آنکارا می خواهد نیروهای سپر فرات، که همان ارتش ترکیه باشد را جایگزین آنها کند. این عربده کشی ترکیه تلاش برای سوء استفاده از روابطش با مسکوست تا بتواند رو در روی امریکا قلدری کند، ترکیه در عین حال هم می خواهد به ایران ضربه بزند تا دل کشورهای عربی را به دست آورد همان طور که قبلا به روسیه ضربه زده بود تا دل واشنگتن را به دست آورد.