«مقاله دريافتى از يكى از خوانندگان گويانيوز»
باور كردنى نيست كه در قرن حاضر، كشورى مثل امريكا، ورود لپ تاپ و وسايل الكترونيكى مورد استفاده انسان هاى امروزى را به بهانه احتمال ورود مواد منفجره به داخل هواپيماى برخى شركت هاي هوايي ممنوع كند.
به خاطر دارم نخستين بار كه كامپيوتر پرتابل شارپ خودم را مى خواستم در يك سفر داخلي به داخل هواپيما ببرم نه تنها مى خواستم اين كار را بكنم بلكه مي خواستم ماموران سپاه پاسداران بدون رد كردن كامپيوتر من از داخل دستگاه بازرسى كننده اين اجازه را به من بدهند! در آن دوران اطمينان نداشتم كه اشعه ى اين دستگاه ها بر روى كامپيوتر اثر مخرب نگذارد به همين خاطر به شدت اصرار مي كردم كه كامپيوتر با دستگاه كنترل نشود. بعد از كش و قوس بسيار و حضور مستقيم فرمانده پاسداران مستقر در فرودگاه، با اين كه هيچ يك از آن ها تا آن روز كامپيوتر قابل حمل نديده بودند، بالاخره رضايت داده شد كه به شرط راه انداختن كامپيوتر و كار كردن آن، آن را بتوانم به داخل هواپيما ببرم! اين اتفاق در سال -اگر اشتباه نكنم- ١٣٦٨ يا ٦٩ افتاد يعنى حدود ٢٨ سال پيش!
امروز مقامات سياسى و امنيتى امريكا، ممنوعيت هايى را اعمال مى كنند كه هيچ توجيه عقلانى براى آن ها وجود ندارد. در حالى كه تروريست ها در سراسر دنيا پخش هستند و انواع و اقسام وسايل براى عمليات تروريستى در اختيار دارند، باوركردنى نيست كه امريكايى ها روى ورود كامپيوتر به داخل هواپيما حساسيت خاص پيدا كنند!
آيا تروريست ها نمى توانند با هواپيماهاى شركت هاى غير عربى كه مى شود به داخل آن ها لپ تاپ و ساير وسايل الكترونيكى برد سفر كنند؟ آيا راه ديگرى براى حمل مواد منفجره وجود ندارد؟
بعد از جلوگيرى از سفر شهروندان هفت كشور به امريكا، اين دومين تصميم عجيب و فاقد منطق مقامات امريكايى ست كه از پريشانى ذهن آن ها خبر مى دهد.
بعد از عمليات تروريستى يازده سپتامبر، با اين كه هيچ يك از اين اقدام هاى ممنوع كننده صورت نگرفت، امريكا مثل بسيارى ديگر از كشورها، با اتخاذ سياست هاى حفاظتى منطقى توانست جلوى عمليات بيشتر تروريستى را بگيرد. آيا امروز نشانه اى بدتر از كوبيدن دو هواپيما به برج هاى تجارت جهانى وجود دارد كه امريكا دست به چنين اقداماتى مى زند؟
