اكبر گنجى، كه سال هاست به مبارزه اى بى امان با اين دار و دسته ى خونخوار پرداخته، به درستى، لقب «آيت الله قتل عام» به اين موجود انسان ستيز داده است. دو كلمه اى كه صفت بارز اين موجود را نشان مى دهد.

براى آشنايى با ابعاد آدمكشى اين شخص مى توان به مطالب مختلف مراجعه كرد. رييسى يكى از اعضاى هيات مرگ بود، و همراه با «وزير داد گسترى» آقاى روحانى يعنى مصطفى پورمحمدى و دو نفر ديگر به قتل عام زندانيان سياسى پرداخت.

اين قتل عام ويژگى هايى داشت كه صرف نظر از پايان بخشيدن به زندگى زندانيان، خود شايسته ى بررسى و تحليل جداگانه است. اين كار اگر چه به صورت انتشار خاطرات جان به در بُردگان و به شكل پرداختن به جزييات صورت گرفته، ولى نمايى كلى از آن هنوز به دست داده نشده است. اعدام و كشتن انسان دربند، به صورت هاى مختلفى مى تواند صورت بگيرد. آن چه در قتل عام «آقايان»، خاص و ويژه است، آزار و شكنجه ى روحى يى ست كه به زندانيان محكوم به مرگ، قبل از اعدام شان داده شده است. اين آزار و شكنجه ى روحى را نبايد دست كم گرفت. اندك شمار كسانى كه توانسته اند از آن موج مرگبار بگريزند، ديگر نتوانسته اند به زندگى عادى -به معناى واقعى اش- باز گردند، به عبارتى اين جنايت بزرگ و غير قابل باور، زندگى آن ها را هم از بين برده و آن ها را هم كشته است.

رييسى يكى از قاتلان خونسرد سال ٦٧ بود. اين خونسردى را اسلاميون معمولا به طمانينه و سكينه ى اعتقادى مربوط مى دانند و معتقدند كه اين آرامش ناشى از اعتقاد عميق به خدا و دين و وجود دنياى ديگر است. البته واقعيت چيز ديگرى ست. اين خونسردى، كه انسان را به اصل حيوانى خود بر مى گرداند، ناشى از مبارزه ى تمام عيار براى بقاى خود است. آيت الله ها، و از جمله آيت الله قتل عام، زندانيان سياسى را دشمنانى مى پنداشتند كه اگر زنده مى ماندند، بقاى آن ها را تهديد مى كردند لذا بدون ناراحتى وجدان دست به جنايت بزرگ زدند.

اما رييسى بر خلاف پور محمدى، از عاقبت خود ترسان است. به همين دليل ترجيح داده است تا در پُست هايى مثل توليت آستان قدس رضوى به فعاليت اش ادامه دهد. او اگر مى توانست، قطعا تمام مناصب حكومتى را مى بوسيد و كنار مى گذاشت و اگر امكان اش بود خود را از مردم ايران دور نگه مى داشت. ترس هاى او، كه در درون اش پنهان كرده، مجازاتى ست نامرئى و لحظه به لحظه، كه آرام آرام او را از درون مى خورَد و از دست آن رهايى ندارد. در اين باره شايد بعدها بيشتر بنويسيم.

اكنون مصباح يزدى، كه از قديم بر اين باور بوده كه حكومت مطلقه ى اسلام امكان پذير نيست مگر با «ارهاب» و آدمكشى و سركوب و نَفَسِ مردم را بريدن، آيت الله قتل عام را به عنوان نامزد انتخابات رياست جمهورى معرفى مى كند. اين معرفى كاملا با كاراكتر انسان ستيز مصباح سازگار است. حال بايد ديد آيا رييسى بر ترس هاى درونى خود غلبه خواهد كرد و وسوسه ى تسخير منصبى در حد رياست جمهورى او را به اين بازى چهار ساله ى سياسى وارد خواهد كرد يا كه ترس هايى كه در طى بيست سى سال گذشته در درون اش شدت گرفته، جلوى او را براى ورود به اين بازى خواهد گرفت و به همين توليت آستان قدس كه خود حكومتى ست در حكومت بسنده خواهد كرد. زمان پاسخ اين سوال را خواهد داد.