آرزوی دیرین...، شعری از ویدا فرهودی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اینک من و خیالی زان روزهای شیرین
پیمان زندگانی با آرزوی دیرین

آن روزها که شادی رقصید مثل پرچم
در کوچه‌های شهرم با عشوه های رنگین

ژاله چکاند خود را بر گونه‌های لاله
تا خار را نباشد بر او توان تکوین

رفتیم تا صدا را شیداییِ ندا را
هم سو کـُند سرودی در آن سکوت سنگین

"هنگامه" عاشقانه در کوچه‌ها خرامَد
"نرگس" شقایقانه رویَد کنار "نسرین"

اما شکست رویا در توبه‌توی سودا
خفاش زشت آمد با پنجه‌های ننگین

خاموش شد قناری، در اوج بی‌قراری
بغضی درون شعرم، زان خاطرات شیرین

ویدا فرهودی
بهار ١٣٩۶

رای دهید

مطلب قبلی...

مطلب بعدی...