زنانی که به سراغ من می‌آیند متفاوت هستند اما همه آنها ماجراهای وحشتناکی تعریف می‌کنند. یکی از آنها به من گفت که با مردی که به مدت سه سال با او زندگی می‌کرده است، درست پیش از ازدواج رسمی آنها، در مکانی که قرار بوده پس از ازدواج جشن بگیرند، به او شلیک کرده است.

یک زن دیگر به من گفت که شوهرش آن‌چنان با مشت به شکم و سینه او زده است که لخته‌های خونی در بدنش ایجاد شده و بعد مجبور شده که عمل جراحی کند و این عمل جراحی، زخم‌هایی روی بدن او به جا گذاشته است و همچنین باعث شده که دیگر نتواند مادر شود. او امیدش به زندگی را از دست داده بوده و از مردان می‌ترسیده است. این ترس از مردان نکته‌ای است که در میان بسیاری از این زنان دیده‌ام.
زنان بسیاری نیز برای من تعریف کرده‌اند که به پلیس زنگ زده‌اند و پلیس در پاسخ به آنها گفته ما زمانی به محل می‌آییم که مرگی رخ داده باشد. پلیس ترجیح می‌دهد تا خشونت‌های خانگی را به دعواهای خانوادگی کاهش دهد. حتی در صورتی که برخی از این مردها پیشتر به خاطر خشونت خانگی زندانی بوده‌اند نیز توجهی به این شکایات نمی‌شود.
من تا الان حدود ۲۰۰ تتو انجام داده‌ام. دوست دارم که در آینده به شهرهای دیگر نیز بروم و این خدمات را به زنان دیگر مناطق نیز ارائه دهم.

تتوهای ژنیا زاخار چندی است که بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. روز هفتم فوریه، قانون عدم تعقیب قضایی خشونت‌های خانگی که پیش‌تر در پارلمان روسیه به تصویب رسیده بود توسط پوتین تأیید و اعلام شد.
این قانون حتی مجازات جرائمی که در چهارچوب خانواده رخ می‌دهد را نیز کاهش داده است. بر اساس این قانون مجرمین به مقداری جریمه نقدی محکوم می‌شوند.
بر اساس سازمان ملی آمار روسیه، در سال ۲۰۱۵ تعداد خشونت‌های خانگی در روسیه به ۴۹۵۷۹ بار رسیده است که از این تعداد ۳۵۸۹۹ نفر از قربانیان را زنان تشکیل می‌داده‌اند. بر اساس آمار سازمان‌های مدافع حقوق زنان، ۷۵۰۰ زن در پی خشونت خانگی در روسیه کشته می‌شوند.
بر اساس یک گزارش در سال ۲۰۱۱ از هر پنج زن، یکی از آنها تجربه خشونت توسط خانگی را داشته است.