فعالین زنان کورد در راستا تحقق عدم شرکت مردم کوردستان در انتخابات ٢٩ اردیبهشت ١٣٩۶ ، کمپینی تحت عنوان "برای دفاع از زنان سرزمینم، از شهر کوچ خواهم کرد" را تشکیل دادەاند، کمپین مذبور از مردم کوردستان خواستە است؛ در راستایی مقابلە با سیستم مردسالاری انتخابات جمهوری اسلامی، روز ٢٩ اردیبهشت بجای رفتن، بر سر صندوقهای رای بە دامان طبیعت بروند، تا بدین شکل کوچی یک روزە در راستای اعتراض بە سیستم انتخاباتی مردسالارانە جمهوری اسلامی شکل دادە شود.

از نگاە تئوریک مسئلە حضور زنان کورد، در مبارزات کوردستان یک نوع حضور مختص بە خود است، بدین معنی کە حضور آنها در درون گفتمان ملی_دمکراتیک کوردستان از نگاهی مستقل و زنانە تبعیت می‌کنند؛ میتوان این نگاە را بە عنوان دیدگاهی مختص بە زنان کورد بحث کرد، دیدگاە زنان مبارز کوردستان بر دو ستون استوار است:

١: احقاق حقوق ملی
٢: رفع تبعیض جنسیتی

حضور زنان در مبارزات کوردستان در واقع از دیدگاە "زنان کورد" پیروی میکنند و آنها همزمان در راستای رفع دو تبعیض مبارزە مینمایند. و برای مبارزە خود دو مخاطب اصلی دارند، مخاطب اول جمهوری اسلامی، قانون ، سلطە ، سرکوب و عملکرد این رژیم است و مخاطب دوم جامعە کوردستان و نگاهی جنسیتی موجود در این جامعە است.

از لحاظ حضور عملی زنان کورد هم در مبارزات مسلحانە حضور پر رنگ داشتەاند و هم بخشی از مبارزات مدنی کوردستان را تشکیل دادەاند.
از سالهای اولیە پس از انقلاب ١٣۵٧ زنان کورد در دو بخش "هستەهای مخفی" احزاب فعال در کوردستان و نیروهای پیشمرگ این احزابب حضور داشتند و در هر دو حیطە هم مستلزم هزینەهای سنگینی شدەاند، کە اعدام ١١ دختر فعال سقزی در ٢٣ مرداد ١٣۶٢ میتواند، مهمترین نمونە در این زمینە فعالیت در هستەهای مخفی باشد.

تاریخ مبارزات مدنی کوردستان بعد از انقلاب ١٣۵٧ بە گردهمایی مردم کامیاران برای ایجاد سد در برابر ستون نظامی اعزامی از کرمانشان بە مریوان برمیگردد، این ستون اعزامی کە از بخش زرهی و نیروهای وابستە بە سپاە پاسداران نیز تشکیل شدە بود، برای رسیدن از کرمانشان بە مریوان ناچار بود، از شهر کامیاران بگذرد، روز ١٢ تیر ١٣٥٨ بە دروازە این شهر میرسند و در آنجا زنان و مردان کامیارانی مسیر ستون نظامی را سد میکنند.

در این اعتصاب عمومی شهر کامیاران کە ١٢ روز بطول کشید، زنان حضور فعالی داشتەاند، و بنا بە استناد خاطرات زندە یاد شاپور فیروزی (فرماندە ارشد نیروهای حزب دمکرات کوردستان ایران در کامیاران) در مدت این ١٢ روز زنان حضور فعال داشتەاند و فیروزی در خاطرات خود چنین مینویسد:" طرفهای ساعت ١ روز ١٢ تیر ١٣۵٨ بود کە ستون ارتش بە دروازە کامیاران رسید، مردم زیادی در سر راە ستون نشستە بودند و من خود را بە خطوط جلوی مردم رساندم ....ستون بە طرف مردم در حرکت بود، همە سرجای خود نشستە بودند، کە نگاهان متوجە یک زن شدم، این زن بدون توجە بە حرکت تانکها داشت، بە بچە خود شیر می‌داد، یکی از اطرافیان خواست نظرش را بە حرکت تانکها جلب کند، در جوابش نگاهی بە بچەاش کرد و گفت : آنها را میبینم، بگذار بیایند".( خاطرات یک پشمرگ قهرمان، زندگینامە شاپور فیروزی گرداوری ، جلیل گادانی ،جلد اول، ٢١ _٣٧ بی جا)

تدوام حرکت این ستون نظامی نیز مسبب انجام دومین اعتراض مدنی مردم کوردستان در ٣٠ تیر ١٣٥٨ میشود ؛ در این تاریخ مردم مریوان در اعتراض بە حضور ستون نظامی مذبور بصورت دستە جمعی از شهر کوچ کردەاند، کوچ دستە جمعی مردم مریوان بە طرف مرز بود و آنها در اوردگاە "کانی میران" مستقر شدند، در آن حرکت اعتراضی کە مسئولیت آن را زندەیاد مهندس "فواد مصطفی سلطانی" بر عهدە داشت، باز زنان حضور تاریخی داشتند، هم بعنوان همراە و هم بعنوان کمک رسانانی پرستاری بە مردم حاضر در کوچ مریوان.

درخواست کوچ شهر از طرف کمپین تحریم انتخابات زنان کورد را میتوان الهام گرفتە از کوچ شهر مریوان در ٣٠ تیر ١٣۵٨ قلمداد کرد، در صورتی کە این شگرد تحریمی بە نتیجە ملموسی دست یابد، میتوان گفت کە کوچ شهر پس از ٣٨ سال باری دیگر بە ابزاری مدنی برای کوردها در راستای اعمال فشار بر جمهوری اسلامی تبدیل شدە است.