درست به همان ترتیب که خود حسن روحانی هم، زمانی که به عنوان کاندیدای پوششی اکبر هاشمی رفسنجانی کاندیدا شد، در نظرسنجی ها چیزی حدود ۴ درصد رای داشت و تنها با حذف آقای رفسنجانی بود که در نظرسنجی ها بالا آمد - و بعد از حمایت محمدرضا عارف، به جایگاه اول نیز رسید.
با وجود این، همین میزان حمایت از آقای جهانگیری، در شرایطی مشابه با انتخابات ۱۳۹۲ ممکن است در تعیین نتیجه انتخابات موثر باشد؛ انتخاباتی که آقای روحانی در آن، تنها ۰.۷ درصد (۷ دهم درصد) بیشتر از حدنصاب لازم برای پیروزی در مرحله اول رای آورد. اگرچه هیچ کس نمی داند آرای انتخابات ۱۳۹۶ چه ترکیبی خواهد داشت، اما در صورت نزدیک بودن آرای کاندیداهای اول و دوم، هر میزان تغییر در آرای آنها، ممکن است سرنوشت ساز باشد.
در جناح مقابل نیز، اعلام انصراف محمدباقر قالیباف شانس ابراهیم رئیسی را برای رقابت با حسن روحانی افزایش داده و با توجه به آرای قابل توجه آقای قالیباف در نظرسنجی ها، به طور طبیعی میزان اثرگذاری آن بر وضعیت آقای رئیسی بیشتر از تاثیر انصراف اسحاق جهانگیری خواهد بود. اما یک تفاوت قابل توجه در وضعیت جناح اصولگرا بعد از انصراف محمدباقر قالیباف در اینجاست که حامیان او، بعد از انصرافش، احتمالا یکدست عمل نخواهند کرد.
در برخی نظرسنجی های انجام شده در روزهای منتهی به انصراف شهردار تهران، از کسانی که انتخاب اولشان آقای قالیباف بوده پرسیده شده در صورتی که او نباشد به چه کسی رای می دهند؟ در پاسخ به این سوال، منطقا کسانی که گفته اند به ابراهیم رئیسی رای می دهند بیشتر از بقیه بوده اند، اما تعداد آنها کمتر از دوبرابر کسانی بوده که نام حسن روحانی را به عنوان انتخاب دوم خود ذکر کرده اند. واقعیتی که نشان می دهد بخشی از علاقه مندان محمدباقر قالیباف، به دلایلی غیر از همسویی سیاسی می خواسته اند به او رای بدهند و بعد از انصرافش، لزوما به دنبال فردی با گرایش سیاسی مشابه نیستند.
در نهایت، اکنون با کناره گیری محمدباقر قالیباف و اسحاق جهانگیری از عرصه رقابت انتخاباتی، طرفداران دو قطب اصلی انتخابات با تصویر واضح تری به پای صندوق های رای خواهند رفت.
در یک روز و نیم باقی مانده تا پایان مهلت تبلیغات رسمی انتخاباتی در ایران، قاعدتا یکی از مهمترین اولویت های دو طرف، مطمئن شدن از آگاهی تمام این طرفداران از کناره گیری کاندیداهای کمکی خواهد بود.
اگرچه در مورد انصراف محمدباقر قالیباف و اسحاق جهانگیری، به طور گسترده در سطح رسانه های رسمی و غیر رسمی و به ویژه در فضای مجازی اطلاع رسانی شده است، اما هیچ کدام از طرفین نمی تواند مطمئن باشد که تمام ۵۶ میلیون واجد شرایط رای دادن، به سرعت از آخرین اخبار مرتبط با کناره گیری کاندیداها مطلع شده اند.
این در حالی است که درصدی از رای دهندگان انتخابات ریاست جمهوری در ایران، به ویژه اگر سواد خواندن نداشته باشند، در برگه های رای نامی که در ذهن دارند را می نویسند و لزوما به دنبال اسامی کاندیداها و شماره آنها در اطلاعیه های رسمی نصب شده در حوزه های رای گیری نمی گردند.
تعداد رای دهندگان غیرمطلع از انصراف های اخیر، البته در صورت تفاوت آرای خیلی زیاد کاندیداها، تغییر معنی داری در نتیجه نهایی ایجاد نمی کند. اما اگر تناسب آرا در حد سال ۱۳۹۲ باشد که تفاوت ۲۶۰ هزار رای در کل کشور سرنوشت انتخابات را مشخص کرد، تعداد چنین رای دهندگانی برای هر دو جناح اهمیت مضاعف خواهد داشت.