بر اساس بیانیه رسمی وزارت نفت ایران نیز قرارداد یاد شده برای تولید روزانه ۵۶ میلیون متر مکعب گاز و ۸۰ هزار بشکه میعانات گازی امضا شده است و در دو مرحله، اجرایی خواهد شد.

مرحله اول شامل دو میلیارد دلار سرمایه گذاری برای حفر ۳۰ حلقه چاه، کشیدن ۲۷۰ کیلومتر خط لوله، ساخت دو سکوی تولید گاز و یک گوی شناور برای بارگیری میعانات گازی به کشتی ها است. این مرحله در ۴۰ ماه تمکیل خواهد شد. نیمی از مبلغ هزینه را شرکت توتال پرداخت خواهد کرد.

پس از سه سال از آغاز تولید گاز، میدان پارس جنوبی در سال ۱۴۰۲ دچار افت فشار می شود که در آن زمان، سکوهای تقویت فشار، راه اندازی می شود. سکوی جدید با ۲۰ هزار تن وزن و کمپرسورهای عظیم، ده برابر سکوهای فعلی پارس جنوبی خواهد بود و هزینه ساخت آن ۲.۵ میلیارد دلار برآورد می شود که در مرحله دوم، یعنی ۶۰ ماه بعد از اجرای قرارداد آماده خواهد شد.

بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت ایران، نیز در مراسم امضای قرارداد فاز ۱۱ پارس جنوبی گفت که امضای قرارداد با توتال، «دستاورد برجام و انتخابات» است و مانعی نیز برای حضور شرکت‌های آمریکایی برای مشارکت در پروژه‌های نفتی ایران وجود ندارد.

به گزارش خبرگزاری دولتی ایرنا، وزیر نفت ابراز امیدواری کرد امضای قرارداد فاز ۱۱ پارس جنوبی راه را برای امضای سایر قراردادها و حضور شرکت‌های خارجی باز کند.

بیژن نامدار زنگنه گفت که تا پنج سال آینده پروژه های انرژی ایران نیاز به ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری دارد.

ایران در پاییز سال ۹۴ قراردادهای جدید نفت و گاز را به شرکت‌های خارجی معرفی کرد که بر اساس آن ۴۹ میدان نفت و گازی برای توسعه معرفی شدند. اما بر اساس گزارش برخی از رسانه‌ها،‌ مخالفت‌های داخلی، به خصوص از سوی اصولگرایان باعث شد که اجرایی شدن «آی پی سی» تاکنون به تعویق بیفتد.