این در حالی است که خود فودازی در گفت‌وگو با ایلنا، تاکید کرده که از مهرماه سال ۸۸ به سمت بازرسی پلیس تهران منصوب شده، در حالی که حوادث شوم بازداشتگاه کهریزک در تیرماه آن سال رقم خورده و به قدری این فاجعه بر همه مسئولان گران آمده که به سرعت به آن واکنش نشان داده و رسیدگی به جرایم رقم خورده در کهریزک را در دستور کار قرار دادند. رسیدگی قاطعی که موجب بازداشت برخی از ماموران انتظامی و افسران مرتبط با پرونده شد و بعد به محاکمه ایشان در دادگاه گره خورد اما حالا فودازی مدعی ست همه بیگناه بوده‌اند و با پیگیری‌های وی تبرئه شده‌اند!

ادعاهای بی حساب و کتابی که در فرازی از گفت‌وگوی این فرد با ایلنا، به اوج می‌رسد تا وی دلیل مرگ محسن روح ‌الامینی، محمد کامرانی و امیرجوادی‌فر، سه تن از بازداشت شدگان آن بازداشتگاه مخوف را، «سرماخوردگی» و «مننژیت» ذکر کند. ادعایی که حتی سعید مرتضوی، قاضی و دادستان وقت هم بعد از عزل و محاکمه آن را مطرح نمی‌کند اما فردی که چندین ماه پس از فاجعه سمت گرفته، مدعی آن است!

البته این ادعاهای عجیب و غریب اینجا تمام نمی‌شود و فودازی که خود را در کسوت ناجی ماموران بی گناه بازداشت شده پس از فاجعه کهریزک معرفی کرده، در پاسخ به سوالی در خصوص علت مرگ رامین پوراندرجانی، پزشک وظیفه بازداشتگاه کهریزک می‌گوید: «متاسفانه آن پزشک وظیفه بر اثر ترسی که داشت و به او به اشتباه گفته بودند تو مقصری دچار جنون آنی شده و با خوردن قرص خودکشی کرد.»

گویی قرار است حکایت دردناک کهریزک را پس از آن همه فراز و فرود و رنج هایی که به عموم تحمیل کرد، از نو بنویسند؛ آن هم با این رویکرد که همه چیز گل و بلبل بوده و اگر خطایی رخ داده، ترساندن پزشک با گزارش اشتباه به وی و عدم دسترسی به قرص سرماخوردگی بوده و بس! کاریکاتوری موهن از واقعیتی که قلب رهبر انقلاب را به درد آورد و به تعبیر ایشان، «جنایت» بود.

روایتی که در آن، بازداشت شدگان، پیش از دستگیری توسط ماموران انتظامی (نقل به مضمون) محکوم شده و کتک خورده بودند و پس از بازداشت، «کسی به ایشان دست هم نزد». روایتی که در آن راوی قاضی پرونده را به محلی در بازداشتگاه می‌برد که یکی از بازداشت شدگان گفته بود «من را در کهریزک [در جایی مشخص] تا گردن در زمین چال کرده‌اند» و با دانشش از وضعیت زمین، ثابت می‌کند آن محل مورد اشاره، «از زمستان تا به حال بیل نخورده است»!

روایتی مخدوش که وقتی راوی پست گرفته، «همه مسئولان قبلی بازداشت بودند» به بطن آن ورود کرده و آن گونه که مدعی ست، در نتیجه پیگیری‌های وی و بیان این جملات «به رییس دادگاه گفتم، افسران نیروی انتظامی کاره‌ای نبودند و کهریزک استاندارد‌های لازم را نداشت و تنها یک سوله است. من پرونده تمام این مسئولان را پیگیری کردم تا آزاد شوند»، به آزادی تمامی مسئولان انتظامی منجر می‌شود تا از مرور اخبار واقعی در این باره شوک زده شویم؛ اخباری که ثابت می‌کند برخی از محکومان، محکوم به قصاص نفس شدند. بماند که غیرقانونی بودن بازداشتگاه کهریزک و مشکلات فراوانی که در آن وجود داشت و پیش از وقایع ۱۸ تیر ۸۸ نیز به گرفته شدن جان چندین تن از بازداشت شدگان منجر شده بود، واقعیاتی متقن و غیر قابل کتمان، البته جز برای سردار فودازی، هستند.

اینجاست که باید پرسید هدف این راوی از طرح چنین ادعاهای دور از باوری چیست و چرا هشت سال پس از آن جنایت و در حالی که کهریزک به دستور رهبر انقلاب تعطیل شده، پرونده در ابعاد کامل مورد بررسی قرار گرفته و حتی دادستان، قاضی و بازپرس پرونده محاکمه و محکوم شده‌اند، روایتی این چنین مغلوط از آن منتشر می‌شود؟ به راستی چرا سردار فودازی در هشت سال گذشته و به ویژه در خلال برگزاری دادگاه‌های پرونده این اظهارات را مطرح نکرد و دلیل شکستن سکوت طولانی مدت وی در سالگرد آن جنایت شوم چه بوده است؟!

خطر قرار گرفتن امثال فودازی در مسئولیت بازرسی آنجا رخ می‌نماید که هشت سال پس از فاجعه کهریزک و وجود ده‌ها هزار برگه سند در محاکم قضایی و حتی پذیرش مسئولیت و عذر خواهی دیر هنگام دادستان معزول تهران و فرمانده نیروی انتظامی وقت، هنوز این به اصطلاح چشم بینای وقت نیروی انتظامی اصرار بر تصویر سناریوهای نخ نما شده‌ای چون مننژیت دارد که صد البته باعث تاسف است چرا که هر چه بگندد نمکش می‌زنند وای به روزی که بگندد نمک!

امید است که دیگر امثال ایشان در مسئولیت‌های این چنینی قرار نگیرند تا شاهد تکرار فجایعی مثل کهریزک نباشیم.