حتما شما هم بارها گرسنه شده ايد و مشاهده كرده ايد كه در اثر گرسنگى، رفتارتان تغيير كرده و مثلا حالت عصبانيت به شما دست داده است.
گرسنگى پيوسته و طولانى مدت، انسان را تبديل به حيوانى بى رحم مى كند. هجوم گرسنگان براى دريافت لقمه اى نان، بارها در فيلم و عكس به تصوير كشيده شده است. شخص گرسنه، عنان مى گسلد و بر هر چه اخلاقيات و قانون است پاى مى نهد. انسان گرسنه حتى گوشت همنوع خود را مى خورد.
از ديدگاه صرفا علمى، هدف هر موجود زنده اى در ابتدا ادامه ى بقاست. رفع گرسنگى لازمه ى ادامه ى بقاست. اين حالت حيوانى و غريزى، يكى از دلايل بقاست و بر هر دليل ديگرى در طول حيات ارجحيت دارد.
يكى ديگر از علل نزاع جانورى، انجام عمل جنسى ست. اين هم عارضه اى ست كه موجود زنده به طور ناخودآگاه، به خاطرش بر هر قاعده ى «اجتماعى» و «قانونى» و «اخلاقى» پاى مى نهد.
تجاوز جنسى و تمام زير شاخه هاى آن، از جمله تجاوز به كودكان و دختر بچه ها، يك امر جسمى-روانى ست، كه شرايط مختلف زيستى، بر شدت و حدت آن مى افزايد يا از شدت و حدت آن مى كاهد. جامعه براى حفظ سلامت خود و افرادى كه قواى دفاعى اندكى دارند، «قوانينى» وضع مى كند و مجازاتى در نظر مى گيرد، تا بر اين رفتار صرفا فيزيولوژيك كنترل پيدا كند و مانع از بروز آن شود.
با اين حال «قانون» و «اخلاق» در مقابل قدرت مهيب جانورى هميشه كم مى آورند و ما در تمام جوامع، چه پيشرفته و چه عقب مانده، شاهد قدرت نمايى خوى حيوانى هستيم.
اما جوامع پيشرفته و مدرن، به دنبال كاهش بروز رفتارهاى حيوانى از طريق شناخت روان و جسم انسان هستند و توانسته اند تا مقدار زيادى بر بروزات ضد اجتماعى انسان تسلط پيدا كنند و از آمار تجاوزات و زورگويى هاى غير جنسى و جنسى بكاهند.
طرفداران اِعمالِ خشونت بر مجرمان، بخصوص مجرمان جنسى، ادعا مى كنند كه قانون گرايى و برخورد علمى نه تنها نتوانسته جلوى تجاوز به حقوق و جسم انسان را در كشورهاى پيشرفته كم كند، بلكه هر روز گزارش هاى جديدى از اين تجاوزها منتشر مى شود و به نظر مى رسد كه مجازات خشن، توانسته باشد جلوى اين جنايات را بگيرد و در كشورهاى سختگير، آمار چنين تجاوزهايى، پايين تر است...
اين يك اشتباه و مغلطه قطعى ست. اولا در كشورهاى پيشرفته، آمار نسبتا «دقيق» و «واقعى» در اختيار است. اين آمار واقعى، «تمامِ موضوع» را نشان مى دهد و خود را پنهان نمى سازد.
در كشورهاى عقب مانده، هيچ آمار دقيقى وجود ندارد، و نه تنها آمارگيران حكومتى از بيان اعداد واقعى سر باز مى زنند، بلكه مورد تجاوز قرار گرفتگان نيز به دلايل مختلف، از جمله شرم و حيا، بى فايده بودن مراجعه به قانون، احتمال گناه كار شناخته شدن، و ريخته شدن آبرو و غيره از بيان بلاهايى كه بر سر آن ها آمده خوددارى مى كنند.
موضوع مهم ديگر، پنهان كردن و سركوب اميال حيوانى، در نزد اشخاص، و نشان دادن موجه خود، به منظور امكان زيست در متن جامعه است. مشاهده كرده ايم كه مقبول ترين و معقول ترين افراد جامعه، دست به جرائم جنسى يى مى زنند كه به هيچ وجه باور پذير نيست، ولى متاسفانه حقيقت دارد. اين ها ناشى از انفجار ناگهانى سركوب شده ها و گشوده شدن عقده هايى ست كه طى سال ها به وجود مى آيد و به محض فراهم شدن موقعيت به حالت انفجارى و بسيار خشن بروز مى كند.
نكته ى مهم ديگر، جلوگيرى حكومت هاى مذهبى، از تخليه ى فشارهاى حيوانى در انسان است. به عنوان مثال در حكومت اسلامى ايران، از خود ارضايى گرفته تا تماشاى عكس ها و فيلم هاى محرك جنسى، تا رابطه بر قرار كردن دختر و پسر، تا مراجعه به كارگران جنسى ممنوع و گناه شمرده مى شود.
موضوع «ممنوعيت» با «گناه» نيز تفاوت عمده دارد. ممنوعيت، موضوعى است كه پاى قانون و قاعده را به ميان مى كشد در صورتى كه گناه، يك موضوع درونى ست كه عوارض خود را تا آخر عمر به صورت كمپلكس و عقده با نوع انسان همراه مى كند و باعث بروز رفتارها و كردارهاى غير قابل پيش بينى مى شود.
اگر در كشورهاى پيشرفته، در ساعاتى معين، تلويزيون، براى سنين مشخص شده، فيلم هاى تحريك كننده ى جنسى پخش مى كند يا كانال هايى را كلاً به چنين فيلم هايى اختصاص مى دهد، يا مجلات مختلفى با درجات مختلف تحريك كنندگى جنسى منتشر مى شود بى دليل و نشانه ى بى اخلاقى اين جوامع نيست، بلكه درست كه بنگريم، براى حفظ اخلاق اجتماعى و سلامت روانى مردم، اين كار به صورت قانونى انجام مى شود.
تجاوز به آتنا و كشتن او، تنها مورد از اين نوع در اجتماع ما نيست و نخواهد بود و ما بعد از اين هم شاهد چنين جنايتى خواهيم بود. برخورد صحيح و علمى با اين معضل اجتماعى، و به تعادل رساندن و به كنترل در آوردن قواى حيوانى در انسان، مى تواند موجب كاهش چنين جناياتى شود.
