سروده جدید برای جان باختگان کشتار تابستان ۶۷
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هر روز
چندین و چند بار
به تکرار
بر صفحه می‌نویسم:
بیدار و سبز باد
یادِ عزیزشان
و باد و باد و باد
به تکرار....
آه......
من مانده‌ام
تا کی به تسلیت بنشینم؟
تا کی!؟
ای ناخدا بگو با من
تا کی بر این کویر
برآنم؟
این مرگزار بی مرز
انگار ته ندارد!
نه
می‌شود
غمجامه را درید
نه اشک‌ها را شماره کرد
نه
می‌شود
سکوت سترون را
خلاصه کرد به فریادی ویرانگر
و در کنار مقتولان
دیوانه وار برقص آمد
هرروز
چندین و چند بار
به تکرار
درهای هوی این مسلخ
با قار قار کلاغان
و حِرص لاشخوران
به جای تک تکشان
اعدام می‌شوم
و چون کرم شب‌تابی
پرسه می‌زنم
میان غنچه‌های ریخته
و برگ‌های سوخته از داغ
گورستانم انگاری‌ای دوست!
با سینه‌ای که دارم پُردرد
شرحه شرحه از فراق....
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مولوی: سینه خواهم شرحه شرحه از فراق...
