خبرنامه گویا
روحانى ثابت كرده است كه دروغ مى گويد. او به هيچ يك از حرف ها و شعارهاى انتخاباتى اش پايبند نيست. ما هم مى دانستيم و هنوز هم مى دانيم كه روحانى كسى نيست كه بخواهد و بتواند در مقابل خامنه اى و دستگاه پر قدرت اش بايستد. روحانى مى داند كه اين كاره نيست. حداكثر خواست روحانى، حفظ وضع موجود و جلوگيرى از از هم پاشيده شدن جمهورى اسلامى در كليت اش است. روحانى نوكر خامنه اى و حكومت است و نه مردم. روحانى رييس دولت حكومت اسلامى ست. او در ميان عروسك هاى خيمه شب بازى كه خامنه اى آن ها را -به خيال خود با مهارت- بر صحنه مى گرداند عروسك دولت است. عروسكى ظاهرا قوى و نقش عامل اجرايى شخص خامنه اى. اما هم او -كه عروسك است- و هم ما -كه اين نمايش كهنه شده و تكرارى را براى بار چندم مى بينيم،- حواس مان به نخى كه روحانى به آن بسته شده است هست و مى دانيم اگر بازيگردان صحنه، اراده كند، و نخ عروسك روحانى را رها كند، او با كله پايين مى آيد و يك عروسك ديگر جاى او را پر مى كند.
پس فراموش نكنيم: روحانى عروسك است و نه بيشتر. روحانى را خامنه اى بازى مى دهد، و اين يعنى روحانى خود كارى نمى تواند بكند.
*****
قرار بود كنسرت شهرام ناظرى و پسرش در قوچان برگزار شود. به شيوه ى مرسومِ قوه ى قضاييه، ابتدا شايعه ى تعطيل اين كنسرت، و بعد واقعيت تعطيل اين كنسرت به گوش جامعه رسيد، ولى قوه ى قضاييه و دادستان قوچان، اين بار دليلى براى مهر و موم كردن سالن اجرا اقامه كردند كه در نوع خود بى نظير و بى همانند بود:
«نامناسب بودن مكان برگزارى كنسرت، و در شان هنرمندان و مردم نبودن موقعيت سالن!»
البته اين اقامه ى دليل براى خنداندن من و شماى شهروند نيست، بلكه اين قوه ى قضاييه و تشكيلات آن است كه با اقامه ى چنين دليل «مسخره»اى به ما مى خندد.
هنرمند گرامى ما، شهرام ناظرى، در اثر فشارهاى روحى كه به خاطر اين واقعه تحمل كرد، راهى بيمارستان شد، و پسرش حافظ نيز وارد همان جنگ و جدال هاى لفظى هميشگى شد، كه نتيجه اش مثل هميشه خواهد بود:
كش پيدا كردن موضوع، برگزارى يك كنسرت در محل نامناسبى ديگر، و خوابيدن غائله به شيوه ى مرسوم.
اما اين اتفاق، هر دليلى داشته مى تواند نوعى اعلان جنگ به روحانى و وزارت ارشاد او باشد. روحانى دو كار مى تواند انجام دهد:
يكم اين كه مثل هميشه، دو مطلب اينترنتى در باب زشتى پلمب سالن اجرا، و بيان تلاش هايش از طرق قانونى، براى حل اين معضل منتشر كردن.
دوم اين كه عملى خيالى و غير ممكن را انجام دادن:
اختصاص محلى «كاملا مناسب» براى اجراى كنسرت ناظرى ها، مثلا ورزشگاه ثامن الائمه در مشهد -كه ٣٥٠٠٠ نفر گنجايش دارد،- و بر آوردن خواست دادستان قوچان براى رعايت شان هنرمندان و مردم، و از مردم دعوت به حضور در كنسرت مرد بزرگ موسيقى ايران، شهرام ناظرى كردن، و در صورت لزوم، حفاظت از مردم حاضر در استاديوم توسط نيروى انتظامى (اگر وزارتى به نام وزارت كشور، واقعا در اختيار روحانى قرار داشته باشد، و نيروى انتظامى براى امر اين وزارت خانه تره خرد كنند!)
اتفاق دوم هرگز نخواهد افتاد، به دلايلى كه در ابتداى اين مطلب بيان كرديم. ولى ممكن است گفته شود، كه شما اهل رسانه، وظيفه ى شهروندى خود را انجام نداديد، و ما نمى دانستيم چگونه مى توانيم اين مساله را يكبار براى هميشه حل كنيم، و كنسرت هاى مجوز دار را، در ملوك الطوايفى جمهورى اسلامى، به دستور دولت مركزى و با پشتيبانى او انجام دهيم.
بارى اين شما، و اين هم راه حل ما...
