چرا فهرست وزرای پیشنهادی آقای روحانی به مجلس شورای اسلامی با رای مردم و انتظارات آنان خوانایی ندارد؟
چرا روحانی بیش از آن که خواسته‌ها و رضایت رای دهندگان را در نظر گرفته باشد به منویات رهبر و جناحی که در هر انتخاباتی از مردم رای منفی می‌گیرد توجه داشته است؟
نیمی از افراد پیشنهاد شده از طیف موسوم اصول گرا و یا از میانه بازان و فرصت شناسانی هایی هستند که همواره خواسته‌اند موقعیت و مصالح خود را حفظ کنند. هیچ زنی هم برای پست وزارت معرفی نشده است.
در کشوری که بیش از نیمی از دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاهها و مراکز آموزش عالیش را زنان تشکیل می‌دهند چرا روحانی حتی یک نفر از آنان را هم شایسته وزارت ندانسته است؟
حدود ۱۳ میلیون تن از جمعیت ۸۰ میلیونی ایران را شهروندان اهل تسنن تشکیل می‌دهند. اکثریت عظیم آنها به روحانی رای داده‌اند چرا نباید روحانی دست کم یک وزیر سنی به مجلس پیشنهاد کند؟ تنگ نظری نسبت به اهل تسنن که در همه عمر جمهوری اسلامی وجود داشته یکی از عوامل رشد نیروی گریز از مرکز در استانهای کردستان و بلوچستان و نیز یک عامل موثر در شکل گیری اسلامیسم جهادی در مناطق مرزی ایران در چهار دهه اخیر بوده است. این نگرش که در تضاد آشکار با وحدت و امنیت ملی ایران است بیش از هر "دشمن خارجی" در این چهار دهه به کشور آسیب رسانده است.
انتظار می‌رفت که این بار با توجه به وعده‌ها و گفته‌های انتخاباتی روحانی، او سیاستی متفاوت از گذشته نسبت به زنان و اهل تسنن در پیش گیرد.
این حد از ملاحظه کاری و عقب نشینی به امید جلب رضایت رهبر جمهوری اسلامی و افراطیون تحت امر او رفتن به دنبال سراب است.
برگ برنده روحانی رای مردم و ادامه پشتیبانی رای دهندگان از وی در برابر راست افراطی و شخص رهبر است. تسلیم به فشارهای بیت رهبری و نومید کردن رای دهندگان سوزاندن بیهوده این برگ برنده است که خلع سلاح کامل روحانی و بر زمین ماندن وعده‌های انتخاباتی وی از عواقب حتمی آن خواهد بود. به قول معروف "سالی که نکوست از بهارش پیداست".
