آرش عزیزی - اختصاصی ايران واير
مدیریت گورستان «بهشت زهرا» قصد دارد قطعه متروک ۴۱، معروف به «قطعه اعدامی‌ها» را با خاک یکسان کند و روی آن آسفالت بکشد.
چند ماه پیش نیز دو نهاد غیردولتی حقوق بشری به نام های «سازمان عفو بین‌الملل» و «سازمان عدالت برای ایران» در بیانیه مشترکی، خبر از تخریب گورستان دسته‌جمعی زندانیان سیاسی اهواز را داده بودند که در سه کیلومتری شرق گورستان «بهشت‌آباد» این شهر قرار دارد.
قطعه ٤١ گورستان بهشت زهرا پر از سنگ قبرهای ناشناس و تخریب‌شده است و قربانیان دفن شده در آن از انواع مختلف هستند؛ از بهایی‌هایی که به خاطر مذهب‌شان اعدام شده اند تا هواداران «سازمان مجاهدین خلق» که بسیاری از آن ها نوجوان یا در اوایل جوانی بوده اند.
یکی از مشهورترین قبرهای این قطعه متعلق به «سکینه قاسمی»، معروف به «پری بلنده» است؛ تن‌‌فروشی که در تیر ۱۳۵۸ به همراه چند نفر دیگر اعدام شد.
برخی از سایر ساکنان مشهور قطعه ۴۱ نقش قبر شده و به گورستان «خاوران» در شرق تهران منتقل شده اند؛ از جمله رهبران چپ‌گرا، «تقی شهرام» و «سعید سلطان‌پور» که به ترتیب در سالهای ۵۹ و ۶۰ اعدام شدند.
تخریب سنگ قبر، دردی آشنا برای بازماندگان خانواده‌های قطعه ۴۱ است اما مقامات جمهوری اسلامی ظاهرا تصمیم گرفته‌اند این بار کل قطعه را نابود کنند تا اثری از این بخش دردناک تاریخ سیاسی کشور باقی نماند.
یکی از اقوام جوان ۲۰ سالهای که در قطعه ۴۱ مدفون است، به «ایران‌وایر» گفت: «پدر ۹۲ ساله‌‌اش رفته بود بهشت زهرا و دید که سنگ قبر پسرش را یک‌بار دیگر نابود کرده‌اند. مدیریت بهشت زهرا به او گفته است می‌خواهند روی کل آن قطعه آسفالت بکشند و هر اثری از هر سنگ قبری مانده است را نابود کنند.»
عضو دیگری از این خانواده به «ایران‌وایر» گفت: «در سال ۶۰ که این جوان ۲۰ ساله اعدام شد، به خانواده ما نه جنازه‌ای دادند و نه قبری نشان دادند. تله خاکی به خانواده نشان دادند و گفتند بچه‌تان این‌جا خاک شده است. از آن سال به بعد ما هر بار سنگ قبری برای ایشان گذاشیم، خردش کردند. پارسال درختی گذاشته بودیم که درخت را هم از ریشه کندند.»
پدر ۹۲ ساله اما امسال برای سالروز درگذشت پدرش، به بهشت زهرا رفته بود تا دعایی بخواند:«به خانواده خبر دادند کل قطعه ۴۱ را با بولدوزر مسطح می‌کنند.»
این فرد داغ‌دیده افزود: «قطعه ۴۱ مظلومیت خاصی دارد. ما امروز هیچ خواست سیاسی نداریم، فقط خانواده داغداری هستیم که زجرمان می‌دهند. درد ما الان این است که چرا پدر ۹۲ ساله‌مان را این‌طور شکنجه می‌کنید؟»
تصميم برای تخريب قطعات در بهشت زهرا سابقه دار است. سال ٨٤ نيز مديريت اين گورستان قصد تخريب قطعه ٣٣ را داشت كه با اعتراض های گسترده مواجه شد و اين تصميم به اجرا نرسید.در این قطعه، قبر بسیاری از رهبران و هواداران سازمان‌های چپ‌گرایی هم چون مجاهدین خلق و فداییان خلق قرار دارد که همه قبل از انقلاب کشته شده‌اند؛ مانند «بیژن جزنی»، «حمید اشرف»، «مرضیه احمدی اسکویی»، «مسعود احمدزاده»، «علی اکبر صفایی فراهانی»، «حسین ضیاظریفی»، «خسرو گلسرخی»، «کرامت دانشیان»، «محمد حنیف‌نژاد»، «علی اصغر بدیع‌زادگان»، «سعید محسن ذوالانواری» و «سید کاظم ذوالانواری».
تلاش برای جلوگيری از تخریب قطعه ۴۱ البته دشوارتر است چون قطعه 41 ميزبان قربانیان جمهوری اسلامی است. خبرگزاری «مهر» سال گذشته در گزارشی اين قطعه را «متروکه‌ترین قطعه بهشت زهرا» نامید و نوشت: «به شهادت تاریخ، این جا می‌شود از زمانه نفاق و خیانت و ترور نشانی گرفت؛ از کسانی که شیرینی پیروزی انقلاب را با زهر آشوب و ناامنی تلخ می‌کردند.»
روبهروی قطعه ۴۱، قطعه ۲۴ قرار گرفته که محل دفن برخی مقام های ارشد جمهوری اسلامی است با آرامگاه پرشکوهی كه به یاد «شهدای هفت تیر» یا «۷۲تن» ساخته شده است. در این آرامگاه كه معمار آن «ميرحسين موسوی» بوده، چهره هايی چون «محمد علی رجایی»، «محمدجواد باهنر» و «اسدالله لاجوردی»، دادستانی که نقش اصلی در شکنجه و اعدام هزاران زندانی سیاسی را داشت و خود نیز سال‌ها بعد با ترورِ مجاهدین خلق از پای در آمد، دفن شده اند.
بر خلاف شكوه قطعه ٢٤، در قطعه ٤١ كسی نمی تواند شاخه گلی بگذارد. همين روزها هم قرار است آن را آسفالت کنند تا بخشی از تاريخ پس از انقلاب ٥٧ فراموش شود؛ تصميمی سابقه دار و هدفمند.
