می‌گویند عدد ۱۳ نحس است، همسایگان ایران هم ۱۳ هستند، با تاسیس دولت کوردستان بە تعداد همسایگان ایران اضافە میشود و ممکن است ایران از نحسی ۱۳ها درآید. اما ایران بە عدد ۱۳ عادت گرفتە و کماکان دوست دارد نحس بماند. بسیاری از روشنفکران و بە اصطلاح مخالفین نظام نیز بە نحسی عادت کردەاند و با حاکمیت اتحادیە نحسها را تشکیل دادەاند. در مقابل اتحادیە نحسی‌ها اتحادیە حقیقتها نیز شکل گرفتە است.
رفراندم کوردستان عراق گویی برای تعیین سرنوشت کوردهای ایران برگزار میشود. رفراندم آنسوی مرز بە رفرادم اینسوی مرز درآمدە است و جامعە ما را با تمام شکافها متحد کردەاست. این روزها افراد و جریانهای کورد وابستە بە حاکمیت همراە با مردم و جریانات سیاسی برانداز در ارتباط با استقلال کوردستان عراق همفکر و متحد شدە و سیاستهای رژیم در قبال کوردستان عراق را بر نمی‌تابند. بسیاری از آنان در نوشتەهای خود بە دولت ایران نصیحت میکنند تا عقلانیت بخرج دهد و از دشمنی با کوردها دست بردارد. چهرەهایی چون آقای عبداللە رمضانزادە استاندار سابق و سخنگوی دولت خاتمی، آقای بهرام ولدبیگی مسئول انیستیتوی تعطیل شدە کورد در تهران، طیفی از نویسندگان مطرح کە اغلب اساتید دانشگاە، کارشناس امور بین الملل و از این دست هستند و در سایتهای مختلف و روزنامەهای سراسری نظیر شرق، سایت وزین فراتاب کە توسط مجموعەای از روشنفکران و صاحب نظران کوردستان ادارە میشود بطور روزانە بە این مهم میپردازند.
در کنار اینها مردم عادی، بازار، جوان و پیر، زن و مرد در انتظار اعلام استقلال هستند. در تلگرام و فیسبوک کە صدای مردم عادی در آن منعکس میشود بحث بحث استقلال است و با جرات میتوان گفت کوردهای ایران بیشتر از کوردهای عراق در انتظار تولد کودکشان هستند. گویی رفراندم رفراندم کوردستان ایران است، گویی هرجا کورد هست آنجا رفراندم است.
در ترکیە، از میان چهار حزب عمدە آن کشور، تنها حزب دموکراتیک خلقها از پروسە استقلال کوردستان حمایت میکند و کوردهای آن کشور نیز همانند کوردهای ایران در انتظارند. حزب اتحاد دموکراتیک کوردستان سوریە (پی. وای. دی) حمایت خود را از رفراندم کوردستان اعلام کردەاند. کوردهای مقیم اروپا و امریکا کە در خیابانها شادی میکنند.
صدای کوردهای ایران از آن جهت برای ایران ناخوشایند و خطرآفرین است کە رژیم ایران در چند دهە گذشتە تلاش کردە تا در تبلیغات خود حساب مردم کورد را از جریانات سیاسی جدا کند و بنام مردم سخن گوید حال نزدیکان خود نیز با او همصدا نیستند.
ایران بجای نقش آفرینی و سیاست جذب، بە تنش آفرینی و سیاست دفع عادت کردە است. کشوریکە در تمام شعارهای روزانە خود کوردها را در حوزە تمدنی خود تعریف میکنند اما بر ماندن کوردستان عراق با جهان عرب پای میفشارند. سیاست ایران سیاست حذف و شکاف میان کوردها با ایران را عمیقتر میکند و سوال این است کە آیا کوردها مسئول عواقب این رفتارها هستند یا ایرانیها؟
