گاهی اوقات در مباحث سیاسی درخواست میشود تا خطای حاکمان بە حساب مردم گذاشتە نشود و مردم شریک خطای حاکمان نگردد. اگرچە این مسئلە دور از واقعیت نیست اما همیشە اینگونە نیست و در برخی موارد مردمان یک جامعە همانند حاکمان می‌اندیشند و حکومت از روی سنجش افکار عمومی جامعە تصمیم میگیرد. برای نمونە بهایی ستیزی، عرب ستیزی دو موردی هستند کە در بطن جامعە ایران ریشە دوانیدە است و حکومت تنها آنرا مدیریت میکند. در ارتباط با ستم بر عربها و بهائیان در ایران روشنفکران و نویسندگان ایرانی حرکتی از خود نشان ندادە و در نهترین حالت سکوت پیشە کردەاند. تعداد کسانیکە در حد آیەاللە منتظری بە دفاع از بهائیان در آمدە باشند از انگشتان دست تجاوز نمی‌کند. نگاە خصمانە جامعە ایران نسبت بە رفراندم کوردستان عراق کمتر از نگاە حاکمیت نبود. نگاهی بە نوشتە کسانی چون عماد باقی، علی شکوری راد، اکبر گنجی، حمید رضا جلایی پور و دهها مهرە ریز و درشت دیگر کە بخش اعظم جامعە فارس زبان را نمایندەگی میکنند نشان میدهد کە یک جامعە در خطاهای حاکمیت شریک است. برای مردم کورد نیز این امر صدق میکند. شرکت مردم کورد در رفراندم امری فراحزبی و بە کل مردم مربوط است، تقلیل آن بە یک حزب کە ایرانیان بە عمد یا بە سهو میخواهند آنرا بە حساب حاکمیت اقلیم کوردستان بگذارند دور از واقعیت است.
در میان کوردها همیشە این سوال مطرح بودە کە با وجود آنهمە گرگ کە دور کوردستان را احاطە کردە، استقلال چگونە ممکن است؟ اینبار کە مردم کورد بر ترس غلبە کردە و گرگها را بە عقب راندند، ایرانیان این شجاعت را توطئە اسرائیل قلمداد کردند.
اینکە چرا ایرانیان هر تحول و حق خواهی دیگران را بە اسرائیل نسبت میدهند مسبوق بە سابقە است و تازەگی ندارد. نمونە بارز آن پیوند دادن بهائیان بە اسرائیل است. از حدود ۱۶۰ سال پیش کە بهائیت ظهور یافتە تا بە امروز آنان را بجرم وابستگی بە اسرائیل می‌کشند و زندانی میکنند. هنوز کشوری بنام اسرائیل وجود نداشت کە دربار ایران برای جلوگیری از رشد بهائیت، بهاءاللە موسس آن دین را بە بغداد تبعید کرد و عثمانیها نیز بنا بە خواست ایران او را بە اسرائیل کنونی تبعید کردند و در آنجا وفات کرد. حال مقبرە بهاءاللە بهانەای برای اسرائیلی دانستن پیروان آن دین است. در ارتباط با حقوق ملی کوردها نیز ارادە یک ملت دیدە نمیشود و اما تابوی اسرائیل بهانە برای مخالفت با حقوق آنان است.
پارتها، پارسها و یا فارسها یک قوم حاشیەای در نظام کنفدرال مادها بودند کە یهودیان آنان راعلیە مادها برانگیختند و آنان را بە قدرت رساندند. پارس و پارسک در زبان کوردی بەمعنای گداست. یهودیان از طریق پارسها نظام کنفدرال مادها را نابود، دین زرتشتی را منحرف، مغان زرتشتی را قتل عام و موبدان را بجای آنان تربیت و سرانجام دین انحرافی را بە عنوان دین رسمی حاکمیتشان برگزیدند. با این پیشینە تاریخی کە میتوان گفت بنیانگذار کشور امروزی ایران یهودیها بودەاند اینک آنان مخالفین خود را بە اتهام نزدیکی بە یهودیان و رابطە با اسرائیل متهم میکنند.
موبدان امروزی پارس نیک میدانند کە آنچە علیە کوردها می‌نویسند با تمام معیارهای اخلاقی، انسانی، حقوق بشری، سیاسی و بین المللی در تعارض است و این یک نوع بیماری ریشەدار است. کنت دوگو بینو سفیر فرانسە در سالهای ۱۸۵۰ در وصف ایرانیان می‌نویسد " ایرانیان راە ثروتمندشدن را در نابودی دیگران میدانند ". سخن دوگو بینو بعداز ۱۶۰ سال هنوز هم منطبق بر واقعیت است. در قاموس ایرانیان نمی‌گنجد کە دیگر ملل از حقوق مساوی با فارسها برخوردار باشند.
گویاتر از این چە باشد کە هیچکدام از ملل ایران حاضر بە همزیستی با ملل حاکم نیستند گویاتر از این چە کە وکلای کورد طی بیانیەای از استقلال کوردستان حمایت کنند و در مقابل وکلای فارس آنرا را محکوم؟ گویاتر از این چە هست کە نزدیکترین افراد کورد وابستە بە حاکمیت از استقلال کوردستان حمایت کنند؟ شکاف از این عمیقتر چە؟ حمایت و شادی کوردهای ایران ازهمە پرسی کوردستان را چگونە تفسیر کرد؟ آیا آنرا بازهم بە حساب اسرائیل گذاشت و اگر اینچنین هست آیا این بنوبە خود نشانە شکست سیاستهای رژیم در کوردستان نیست؟
کوتاە سخن اینکە رفتار ایرانیان در قبال کوردها مردسالارانە و درست مثل اینکە دختری بدلیل کتک خوردن، بدرفتاری و اعتیاد مزمن شوهرش درخواست طلاق نماید اما پدرش بر ادامە این زندگی خفت بار پای فشارد.
