اما دالکورد، یک باشگاه فوتبال کوچک متعلق به کردها در سوئد است که به شکل جدی مورد تشویق و حمایت آنها قرار می‌گیرد.

شبکه خبری سی ان ان در گزارشی به این تیم پرداخته و نوشته است چیزی غیرمعمول در یک روستا در سوئد در حال رخ دادن است: «در موقعیتی که حتی هنینگ مانکل، نویسنده و فعال سیاسی اجتماعی سوئدی، آن را دور از انتظار می‌داند، یک تیم فوتبال کوچک در دالارنا (در شمال غرب استکهلم با فاصله سه ساعت با ماشین)، تبدیل به تیم ملی میلیون‌ها کرد در سراسر دنیا شده است.»

دالکورد در سال ۲۰۰۴ توسط ۹ مهاجر کرد تاسیس شد و توانست پس از پنج پیروزی متوالی در بالای جدول رقابت‌های فوتبال سوئد قرار بگیرد. این تیم موفق شده است هم طرفداران کرد را با خود همراه کند و هم مردم طرفدار فوتبال منطقه‌ را.

آگری اسماعیل، نویسنده کرد ساکن سوئد می‌گوید: «به جای اینکه تیم استکهلم را تشویق کنم، تیم دالکورد را تشویق می‌کنم چون تیم خودم است، گرچه من هیچ‌وقت در دالارنا زندگی نکرده‌ام!»

هواداران تیم فوتبال دالکورد در سوئد

آگری دلیل حمایت از این تیم را متفاوت با دلایل معمول طرفداری از یک تیم می‌داند: «طرفداری معمولا به علت همشهری بودن یا موفقیت‌های تیم است. بیشتر کردهای مناطق کردنشین طرفدار بارسلونا یا رئال مادرید یا ال کاسیو هستند.»

در لباس تیم دالکورد از رنگ‌های پرچم کردستان استفاده شده است و در حال حاضر سه بازیکن کرد در آن بازی می‌کنند. یکی از این بازیکنان، پیشرو عزیزی، کاپیتان این تیم است که پدرش از پیشمرگه‌های کرد بوده است (پیشمرگه‌ها شبه نظامیان کردی هستند که در سال‌های اخیر با پیکارجویان گروه دولت اسلامی جنگیده‌اند. اما تاریخچه آنها به دوران مقاومت در برابر صدام حسین، دیکتاتور عراق برمی‌گردد).

تیم دالکورد هم در سوئد و هم در کردستان عراق آکادمی فوتبال دارد و عزیزی تاکنون چند مرتبه به آن مناطق سفر کرده و از کمپ‌های پناهندگان هم دیدار کرده است. او که معمولا دربار حقوق کردها توییت می‌کند، می‌گوید که یک بار یک پیشمرگه به او گفته که به خانه برگردد و از طریق فوتبال دل کردها را شاد کند. او می‌گوید پدرش سال‌ها به خاطر آرمان‌هایش جنگیده و حالا او هم همین کار را از طریق فوتبال انجام می‌دهد: یک نوع مبارزه برای طرح مطالبات کردها.

اقلیت‌ کرد در شمال عراق، شرق ترکیه، غرب ایران و شمال سوریه زندگی می‌کنند. کردها در عراق و سوریه تقریبا به خودمختاری رسیده‌اند اما همچنان در برابر نیروهای داخلی و خارجی آسیب پذیرند. حدود ۳۰ میلیون کرد در این چهار منطقه در خاورمیانه پراکنده هستند اما هرگز کشور خود را نداشته‌اند. در ماه سپتامبر امسال، کردهای عراق با وجود فشارهای داخلی و خارجی در همه‌پرسی برای استقلال کردستان عراق شرکت کردند که این مساله باعث ایجاد و تشدید تنش‌ میان دولت مرکزی عراق و دولت اقلیم کردستان شده است.

دالکورد ابتدا یک پروژه اجتماعی برای جمع‌آوری جوانان از خیابان‌ها بود و این باشگاه تاکید کرده است که این مسئولیت همچنان ادامه دارد.

دالکورد خود را چنین معرفی می‌کند: «متولد شده با مسئولیت اجتماعی.»

باشگاه دالکورد از تلاش برای سازگاری و ادغام با جامعه سوئد می‌گوید. در حالی که کردها از سال ۱۹۷۷ وارد جامعه سوئد شده‌اند، از آن زمان تاکنون مشکلات سازگاری اجتماعی با جامعه سوئد همچنان در میان آنان وجود داشته است و بنابراین می‌توان گفت دالکورد یک مکان فرهنگی-ورزشی است.

آگری اسماعیل می‌گوید: «وجود تیم دالکو به عنوان یک تیم موفق در سوئد اهمیت دارد. با این تیم می‌توانی از کرد بودن خود در سوئد افتخار کنی. این تیم برای کردها این امکان را ایجاد کرده که اگر حس می‌کنند تیم منطقه‌ایشان متعلق به خودشان نیست، از تیمی طرفداری کنند که آن را متعلق به خود می‌دانند و تیم موفقی هم هست.»

رازان کیزیل، یکی از بنیانگذاران و مدیر دالکورد گفته است آنها می‌خواهند یک استادیوم شش هزار و ۵۰۰ نفری داشته باشند: «یکی از اهداف ما این است که بتوانیم با یکی از تیم‌های قدرتمند ترکیه مانند فنرباغچه یا گالاتاسرای بازی کنیم.»