اعتماد ـ وحید جعفری - ایران بود که داشت با علیرضا کریمی فیتیلهپیچ میشد! قهرمان غلت میخورد و همینطور که میغلتید سالن مسابقات به دور سرش میچرخید و برای دومین بار تمام زجرهایی که برای کسب افتخار متحمل شده بود، از مقابل دیدگانش همچون فیلمی تراژیک عبور میکرد، چرا که کمی قبلتر فریاد زده بودند #باید_ببازی (!) و در این زمان، دنیا آزادکار روسیه را تحسین میکرد که چگونه به این شکل حماسی، مبارزه باخته را به نفع خود تمام کرده؛ اما داستان چیز دیگری است؛ مظلومیت (!) و هیچ کس در هیچ کجای دنیا نفهمید و متوجه نشد که کریمی چرا اینگونه کشتی برده را به حریف روس باخت.
مسابقات جهانی امیدها یا همان زیر ۲۳ سال با پیشنهاد فدراسیون کشتی ایران یک بار دیگر احیا شد تا بعد از سالها در تقویم اتحادیه جهانی کشتی گنجانده شود و جوانانی که پس از موفقیت در مسابقات جهانی جوانان پشت خط بزرگسالان میماندند و بعضا قید کشتی گرفتن را زده و به دست فراموشی سپرده میشدند در کوران رقابت باقی مانده و به واسطه پلی که این مسابقات بین جوانان و بزرگسالان جهان ایجاد میکند، به هرز نرفته و در کشتی باقی بمانند تا به سلامت به در رده سنی بزرگسالان رسیده و به درخششهای خود ادامه دهند.
این مسابقات به میزبانی لهستان برگزار شد؛ اما این مسابقات که میرفت همچون سایر رقابتها برگزار و به پایان برسد، به یکباره برای ایرانیها رنگ و بوی دیگری گرفت.
جدول مسابقات خبر از برخورد علیرضا کریمی، امید اصلی تیم ایران با قرعه اسراییل میداد و آزادکار کرجی پس از مصاف با کشتیگیر روسیه باید با برنده دیدار اسراییل و امریکا مبارزه میکرد. در این زمان این سوال مطرح بود که «مگر اسراییل هم کشتی دارد؟» آنها پیش از این و در کل تاریخ کشتی جهان، تنها سه مدال در تمام ردههای سنی کسب کردهاند -که یکی از آن سه را هم سال ۲۰۱۳ وقتی همین کریمی در رقابتهای جوانان جهان مقابل نماینده اسراییل حاضر نشد، آبراهام برنشتاین برایشان کسب کرد و امکان ندارد نماینده قدرتی چون امریکا مغلوب آزادکار اسراییل شود؛ اما شد. قبل از شروع مصاف، علیرضا کریمی با علیخان جبراییلوف روس بود که خبر رسید یوری کلاشنیکوف اسراییلی در کمال ناباوری موفق شد ساموئل جوزپ بروکس امریکایی را شکست دهد تا علیرضا کریمی همان موقع با مدال وداع کند. در این زمان تازه خیلیها فهمیدند که یوری کلاشنیکوف یک کشتیگیر روسی الاصل است که برای اسراییل به میدان رفته است. در ادامه کریمی به میدان رفت و تا یک دقیقه پایان مبارزه از حریف روس پیش بود؛ اما مصلحت در این بود که ببازد، برای همین مربیان فریاد زدند «باید ببازی» و او که بخت نخست قهرمانی بود، فیتیلهاش را به دست علیخان جبراییلوف روس داد تا ۶ بار بتاباند و از قهرمان ایرانی یک بازنده بسازد، چرا که در صورت پیروزی باید در ادامه به مصاف نماینده اسراییل میرفت و اگر نمیرفت، اتحادیه جهانی تیم ایران را محروم میکرد. این برای دومین بار بود که کریمی به دلیل برخورد با نماینده اسراییل مدال جهانی را از دست رفته میدید. در کشتی بعد جبراییلوف و کلاشنیکوف باید با هم رقابت میکردند و برنده این دیدار کسی نبود جز نماینده روسیه، پس طبق قوانین اتحادیه جهانی باز کریمی و نماینده اسراییل باید در گروه بازندهها به مصاف هم میرفتند که کریمی راهی میدان نشد تا آزادکار اسراییل بدون کوچکترین دردسر به مدال برنز برسد و این سوال مطرح شود که پس چرا اتحادیه جهانی محرومیتی به دلیل حاضر نشدن کریمی در مقابل کلاشنیکوف برای تیم ایران در نظر نگرفت!
داستان از این قرار است که اگر کریمی نماینده روسیه را شکست میداد و بعد در مقابل آزادکار اسراییل حاضر نمیشد، علاوه بر حذف خود، نماینده روسیه هم حذف میشد و این موضوع روسها را بر آن میداشت تا به اتحادیه جهانی اعتراض کرده و خواستار محرومیت ایران شوند؛ اما با باخت مصلحتی کریمی، کشتیگیر روسیه به قهرمانی رسید، اسراییل به مدال برنز و تنها کسی که بیمدال ماند ایران بود و یک کشتیگیر سرخورده ایرانی که برای دومین بار به دلیل برخورد با قرعه اسراییل از مدال جهانی بازمانده و در اینستاگرام خود آن آهنگ را با متن «آخرین سنگر سکوته/ حق ما هم هیچوقت گرفتنی نیست.» پست میگذارد تا مظلومیت خود را به این شکل فریاد بزند و زمینه ساز ایجاد هشتک «باید ببازی» شده و تبدیل به ترند جهانی شود.
جالب اینکه اگر کریمی قهرمان میشد یا حتی به مدال برنز میرسید، تیم ایران به جای عنوان هشتمی به جایگاه سومی دست مییافت؛ اما این پایان داستان نیست! یوری کلاشنیکوف روس تازه به تیم اسراییل پیوسته است و شاید قربانی بعدی او حسن یزدانی باشد، در مسابقه بعدی...