اگر در گذشته خانه‌های گران در مناطق شمالی تهران می‌شد یافت،امر شرایط و فضای اقتصادی کشور به سمتی رفته که در مناطق دیگر تهران نیز خانه‌های میلیاردی هم وجود دارد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، خانه‌های گران را تا پیش از این در مناطق شمالی تهران می‌شد یافت؛ چه از نظر قیمت هر مترمربع و چه از جهت نرخ نهایی، لوکس و گران‌ترین خانه‌ها اغلب در این بخش بودند. اما به نظر می‌رسد شرایط و فضای اقتصادی کشور به سمتی رفته که در مناطق دیگر تهران نیز خانه‌های میلیاردی وجود دارد.
آن‌طور که در بررسی‌های میدانی آشکار است، به طور معمول متراژ این خانه‌ها بالاست و به همین دلیل، باید میلیاردی برای این خانه‌ها هزینه کرد. از سوی دیگر، این خانه‌ها قدیمی‌ساز هستند و یک عامل گرانی این خانه‌ها، همین موضوع است.
بنا به این گزارش، در منطقه شیخ‌هادی، کوچه شهید سخن‌ور یک خانه ویلایی 542 متری با 30 سال ساخت هر مترمربع 6 میلیون و 450 هزار تومان است که قیمت نهایی این خانه، 3 میلیارد و 500 میلیون تومان از سوی فروشنده اعلام شده است.
در منطقه قیطریه، خیابان قیطریه‌جنوبی یک خانه 220 متری نوساز هر مترمربع 11 میلیون و 780 هزار تومان برای فروش گذاشته شده است که برای این خانه باید 2 میلیارد و 600 میلیون تومان هزینه کرد.
در منطقه یوسف‌آباد، خیابان اسدآبادی نیز یک خانه ویلایی 320 متری با 33 سال ساخت هر مترمربع 13 میلیون و 900 هزار تومان است و قیمت نهایی این خانه 4 میلیارد و 448 میلیون تومان خواهد بود.
در منطقه دروس، کوچه شهید معتمدی‌دهکردی یک خانه ویلایی 200 متری با 35 سال ساخت هر مترمربع 14 میلیون و 870 هزار تومان برای فروش گذاشته شده است که برای این خانه باید 2 میلیارد و 975 میلیون تومان هزینه کرد.
در منطقه سیدخندان، خیابان ابوذرغفاری‌شمالی یک خانه ویلایی 172 متری با 36 سال ساخت هر مترمربع 10 میلیون و 20 هزار تومان است که قیمت نهایی این خانه یک میلیارد و 725 میلیون تومان باید هزینه کرد.
در منطقه پیروزی، خیابان کریمشاهیان یک خانه ویلایی 150 متری نوساز هر مترمربع 10 میلیون و 200 هزار تومان است. این خانه یک میلیاد و 530 میلیون تومان قیمت دارد. در ستارخان نیز یک خانه 153 متری با 29 سال ساخت نیز هر مترمربع 12 میلیون و 350 هزار تومان است که برای این خانه باید یک میلیارد و 890 میلیون تومان هزینه کرد.
سفره ایرانی‌ها در دهه اخیر کوچک‌تر شده است
بررسی‌های بی‌بی‌سی فارسی در مورد شرایط معیشت خانوارهای ایرانی نشان می‌دهد که متوسط مصرف سالانه بسیاری از مواد غذایی اصلی از جمله گوشت، ماهی، نان، برنج و شیر در یک دهه گذشته بین ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش یافته است.
گوشت پرندگان تنها قلم عمده‌ای است که مصرف آن به طور متوسط در میان خانوارهای ایرانی بالا رفته است، میزان مصرف متوسط تخم مرغ هم تغییر چندانی نکرده است.
مصرف برخی اقلام مانند گوشت قرمز و نان در تمام دو دهه اخیر در حال کاهش بوده است. اما مصرف برخی دیگر از مواد غذایی مانند شیر، ماهی و فرآورده‌های دریایی تا نیمه دهه ۱۳۸۰ در حال افزایش بود و پس از آن سقوط کرد.
مصرف ماهی و فرآورده‌های دریایی بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۶ بیش از دو برابر شد. در همین دوره مصرف شیر هم ۷۰ درصد بالا رفت.
اما از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۵ مصرف ماهی ۴۰ درصد سقوط کرد و مصرف شیر هم ۳۰ درصد پایین آمد.
سقوط مصرف شیر در سال ۱۳۹۰ رخ داد، در این سال یارانه شیر قطع شد.
قطع یارانه شیر به کشمکش پردامنه‌ای تبدیل شده است. با آن که پس از قطع یارانه گفته شده این یارانه دوباره برقرار می‌شود، گزارش‌های مختلف حاکی از عدم پرداخت آن است. برخی مقام‌ها از تعطیلی نیمی از واحدهای لبنی به دنبال قطع یارانه شیر و کاهش مصرف آن گفته‌اند.
برخی نیز درباره تاثیرات منفی آن بر سلامتی شهروندان، به خصوص کودکان در مناطق محروم، هشدار می‌دهند.
با ۲۳۰۰ تومان در روز چه طور سیر می‌شوید؟
با کوچک شدن سفره‌ها، هزینه خوراک و آشامیدنی به طور متوسط بخش کوچکتری از بودجه خانوار را تشکیل می‌دهد.
کم شدن متوسط مصرف مواد غذایی می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد.
بعد خانوار، یعنی متوسط تعداد افراد در یک خانوار ایرانی، در دو دهه اخیر روندی نزولی داشته است و به اصطلاح تعداد "نان‌خورها" سر سفره کمتر شده است.
اما میزان کوچک شدن سفره شدیدتر از کوچک شدن بُعد خانوار بوده است، یعنی علاوه بر مصرف کلی خانوار، مصرف سرانه مواد غذایی برای هر نفر هم پایین آمده است.
از آغاز دهه ۱۳۷۰ به مرور میزان توزیع کالاهای کوپنی کم شد، قیمت آنها بالا رفت و در نهایت توزیع کالای کوپنی در سال ۱۳۹۰ پس از سه دهه به کلی متوقف شد.
همچنین با کم شدن بودجه کلی خانوار و فشار هزینه مسکن، به نظر می‌رسد که برخی ناچار شده‌اند از خرج خوراک بزنند.
زرگترین کاهش هزینه در استان فارس رخ داده است که بین سال‌های ۱۳۸۶ و ۱۳۹۵ در آن بودجه خوراکی و آشامیدنی خانوار به قیمت ثابت ۴۳ درصد پایین آمده است.
خراسان جنوبی و سمنان تنها استان‌هایی هستند که مبلغ هزینه خوراک و آشامیدنی مصرفی خانوار در آنها به قیمت ثابت به طور محسوسی بالا رفته است.
هزینه خوراک در استان‌های تهران و فارس کمترین سهم از کل بودجه خانوار را نسبت به استان‌های دیگر دارد (۱۷ درصد و ۲۰ درصد در سال ۱۳۹۵).
