وی با بیان اینکه تشکیلات فرهنگی در حوزه با بودجه دولتی اداره می‌شوند، افزود: اما تشکیلات فرهنگی در حوزه، شامل سازمان تبلیغات، دفتر تبلیغات و پژوهشکده‌ها که فراتر از دروس حوزوی فعالیت می‌کنند، می‌شود. فرضا دفتر تبلیغات، نشریات دارد و اعزام مبلغ می‌کند. خب اینها از خدمات مردمی تامین نمی‌شوند و باید از بودجه به آنها کمک شود. در حقیقت برای توسعه‌ی فرهنگ کشور این بودجه‌ها به این دسته از تشکیلات ارائه می‌شود، همانطور که برای وزارتخانه‌ها پرداخت می‌شود. اگر دولت مواردی را اختصاص می‌دهد، راه دوری هم نرفته، چراکه زندگی و معیشت‌شان لنگ است و کارهایشان پول میخواهد. همانطور که دولت به دانشگاه کمک می‌کند، به حوزه هم باید کمک کند و این راه دوری نمی‌رود. بنایران این بحث بعید و غریب نیست و لازم است.

عضو جامعه روحانیت در مورد برخی تشکیلات و موسسات آموزشی از جمله موسسه پژوهشی امام خمینی متعلق به آیت الله مصباح یزدی گفت: من الان چون در حوزه نیستم، تشکیلات اقای مصباح و جزئیاتش را نمی‌دانم و بهتر ان است که موضع گیری نداشه باشیم. این موسسات اگر با وجوهات شرعی اداره نشوند، چه کار کنند. اگر بودجه‌ای داده نشود که اداره نمی‌شود. این تشکیلات به فرهنگ خدمت می‌کند و نشر فرهنگ برای کمک به فرهنگ این مرز و بوم است.

وی تاکید کرد: اگر دولت به یک جاهایی کمک کند راه دوری نرفته است، یک عالم بزرگوار چطور این تشکیلات را با وجوهات اداره کند؟ اینها را نباید غریب و عجیب و بعید بدانیم. از طرفی میبنیم مبالغ کلانی برای دستگاه‌های دولتی در نظر گرفته شده که مثلا برای هر جلسه مقداری پول در نظر گرفته شده است. دولت، ماده ۱۷ را که مربوط به امور فرهنگی را حذف کرده است. این شامل ده‌ها موسسه فرهنگی بوده است. یک جاهایی اگر بودجه با رسم عدالت و نیاز و خدمت و بازدهی کار تقسیم شود، راه دوری نرفته است ولی طبعا باید در بودجه صرف جویی شود و در صرف بیت المال مانند امام علی (ع) عمل کرد.