اعتماد ـ زهیر موسوی - نزدیك به شش ماه از آغاز به كار دولت دوازدهم می‌گذرد. درست است این زمان برای ارزیابی عملكرد دولت كافی نیست اما در همین مدت كم شاهد برخی اتفاقات بوده‌ایم. وزرایی در دولت دوازدهم حضور دارند كه ژنرال‌های دولت اول روحانی بودند اما در این شش ماه آن‌طور كه باید و شاید نتوانستند انتظارات را برآورده كنند. «علی تاجرنیا» معتقد است برخی وزرا از چیدمان كابینه دوازدهم راضی نبوده و به همین دلیل انگیزه خود را برای ادامه همكاری در دولت از دست داده‌اند.
* در دولت یازدهم وزرایی حضور داشتند كه نتایج عملكرد آنها، دستاورد‌های دولت یازدهم را شامل می‌شد اما همان وزرا در دولت دوازدهم رفتار متفاوتی از خود نشان داده‌اند و همین رفتار متفاوت سبب شده است بیش از گذشته در تیررس رسانه‌های منتقد قرار گیرند. دلیل این تفاوت رفتاری و عملكردی برخی وزرا در چیست؟
- رفتار و فعالیت وزرا تابعی از رفتار مجموعه دولت و شخص رییس‌جمهور است. من احساس می‌كنم در دور اول هم روحانی و هم مجموعه دولت با انگیزه بیشتری فعالیت می‌كردند. دلیل این انگیزه برای فعالیت آن بود كه بتوانند حضور خودرا استمرار بخشیده و برنامه‌های خود را برای حوزه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی پیاده كنند. از همین رو نیازمند حضور جدی بودند. موضوع دیگری كه وجود داشت آن بود كه در دولت یازدهم، خرابی‌های ناشی از دولت گذشته از لحاظ روانی كار دولت را از این جهت راحت‌تر می‌كرد كه بخش عمده‌ای از این نارسایی‌ها متوجه برنامه‌ریزی غلط در دوره قبل بود.
* اما این برای دولت یازدهم بود. در دوره دوم دولت آقای روحانی انتظارات از دولت بالا رفته است. اینطور نیست؟
- درست است. در دور دوم انتظار این بود كه چون این دولت و شخص رییس‌جمهور به رای مردم نیازی ندارد باید با فراغ‌بال بیشتر، جدی‌تر و در عین حال با انگیزه بیشتری برنامه‌های خود را دنبال كند. من فكر می‌كنم تركیب كابینه دوم روحانی برای وزرایی كه به اصطلاح پاشنه‌ها را وركشیده بودند و به دنبال فعالیت پر حجم و گسترده بودند یك نوع ترمز بود. انتظار برخی وزرا آن بود كه در دولت بخشی از كسانی كه در دولت قبلی منفعل‌تر بودند كنار رفته و دولت با انرژی مضاعفی برنامه خودرا پیش برد؛ به ویژه آنكه در این دوره رییس‌جمهوری مواضعی اتخاذ كردند كه نشان‌دهنده یك عزم جدی برای انجام اصلاحات در حوزه‌های مختلف بود اما به زعم بنده آقای روحانی نه تنها كابینه دوم‌شان كابینه رو به جلو نبود بلكه در برخی از وزارتخانه‌ها به ویژه در وزارتخانه‌های سیاسی، آموزشی و فرهنگی عقبگردی جدی داشت. من فكر می‌كنم این بخش از دولت كه نیروهای با انگیزه‌تری بودند مانند وزیر راه و شهرسازی، وزیر بهداشت، وزیر امور خارجه، وزیر جهاد كشاورزی و وزرایی شبیه به اینها تركیب جدید دولت دوازدهم خارج از توقع‌شان بود.
* آیا حضور برخی افراد در دفتر رییس‌جمهور براین موضوع تاثیرگذار بوده است؟
- قطعا حضور فردی مانند واعظی در دفتر رییس‌جمهور تاثیرگذار بوده است. ایشان عمده رویكردهای‌شان، رویكردی اصولگرایی است و بیش از آنكه به دنبال تعامل با جریان‌های حامی آقای روحانی باشد، به دنبال لابی كردن با مخالفین برای كاهش مشكلات است.
* ارزیابی شما از حضور و نقش جهانگیری در دولت دوازدهم چیست؟
- با توجه به نقش آفرینی موثری كه جهانگیری در رقابت‌های انتخابات داشت، رییس‌جمهوری باید فرصت بیشتر و نقش موثر‌تری به ایشان می‌داد.
* یعنی در بدنه دولت بی‌انگیزه شده‌است؟
- خیر، متاسفانه احساس می‌كنم مجموعه دولت از آن انگیزه لازم برای فعال شدن برخوردار نیست به ویژه آنكه برخی از وزرا احساس كرده‌اند كه در نگاه رییس‌جمهور رابطه دوستی و نزدیك بودن تاثیرگذار‌تر است تا كارنامه فعالیت‌ها.
* برای مقابله با این بی‌انگیزگی وظیفه جریان‌های سیاسی چیست؟
- من فكر می‌كنم جریانات سیاسی كه در اینجا منظور اصلاح‌طلبان است، به كفایت دولت را همراهی كرده‌اند و به نوعی در حضور قوی ایشان نسبت به دوره گذشته در انتخابات نقش موثری داشتند. این حمایت‌ها حتی تا بعد از تشكیل این كابینه ضعیف بازهم ادامه داشت. من فكر نمی‌كنم جریان اصلاحات وظیفه دیگری در برابر دولت داشته باشد جز نقد مشفقانه تا در این مدتی كه روحانی مسوولیت را به عهده دارد، خیال اصلاح‌طلبان راحت باشد.
* آیا این نداشتن انگیزه در آینده سبب می‌شود كه شاهد خداحافظی برخی وزرا با دولت باشیم؟
- این به نظر رییس‌جمهور بستگی دارد. به هر حال این دولت متناسب با آنچه روحانی در انتخابات مطرح می‌كرد، نیست. این بستگی به روحانی دارد كه چه مقدار بخواهد دولت را در مسیر پر نشاط و پر انرژی بودن قرار دهد یا اینكه به نوعی دولت در همین مسیر روزمرّگی كه قرار دارد مسیر را ادامه دهد.
