محمد ملکی، نخستین رئیس دانشگاه تهران پس از انقلاب اسلامی به خاطر زمین خوردگی آسیب دیده و بستری شده است. این فعال حقوق بشری که چند مرتبه زندانی شده، گذرنامه و حق دیدار فرزندانش را ندارد که در هلند و کانادا زندگی می‌کنند.
فرزند دکتر محمد ملکی در توئیتر از زمین خوردن و آسیب دیدگی پدرش خبر داده و از رنج جدایی نوشته است.
محمد ملکی ۸۴ ساله است و به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری و انتقاد از ولایت فقیه چند مرتبه زندانی شده است. او که اولین رئیس دانشگاه تهران پس از انقلاب اسلامی است، در سال ۱۳۶۰ به خاطر اعتراض به انقلاب فرهنگی در دانشگاه‌ها بازداشت و به ۱۰ سال زندان محکوم شد. او پنج سال بعد با گذراندن نیمی از محکومیت آزاد شد اما اجازه نداشت تا ۲۰ سال از کشور خارج شود.
وقتی محمد ملکی در سال ۹۳ قصد سفر به خارج و دیدار با فرزندانش را داشت، به او گفتند که ممنوع الخروج است. او در نامهای اعتراضی‌با اعلام آن که این ممنوعیت از سوی سپاه پاسداران اعمال می‌شود نوشت: «آیا نظام ولایی تا این اندازه به حکومت نظامیان تبدیل شده که یک استاد دانشگاه از طرف سپاه ممنوع الخروج شود؟»
در بخش دیگری از این نامه آمده بود: «حاکمیت در برابر اعتراض من دو راه می تواند در پیش بگیرد؛ یا من را دستگیر کند و مثل گذشته شکنجه کند تا موجب مرگ و رهایی من شود، یا اینکه دستور صدور گذرنامه و اجازه خروج من را برای وداع آخرین با فرزندانم صادر کند.»
عمار ملکی، در هلند به تحصیل و تدریس مشغول است و به دلیل فعالیت‌های سیاسی امکان سفر به ایران را ندارد.
محمد ملکی به سرطان پروستات مبتلاست و از دیابت و آریتمی قلب نیز رنج می‌برد. او از بنیان‌گذاران کمپین لغو مجازات اعدام است و معمولا در گردهمایی‌‌های همبستگی با قربانیان نقض حقوق بشر شرکت می‌کند.
او در بهار ۱۳۹۴ و پس از آن که نتوانست گذرنامه‌ای برای سفر به هلند و دیدار پسرش بگیرد، نامهای به گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران نوشت و گفت: «من نه دزدی کرده‌ام و نه اختلاس و نه هیچ عمل مجرمانه دیگری. من تنها به جرم دگراندیشی و انتقاد صریح از حاکمان جمهوری اسلامی و فعالیت‌های حقوق بشری از این حق خود و بسیاری دیگر از حقوق مدنی ام محروم شده‌ام [ ... ] می‌خواهم بعد از حدود ۷ سال فرزندم را ببینم [ ... ] این حق بدیهی و آرزوی قلبی هر پدری است.»
