«برخی را هم از قطار انقلاب پیاده کردیم که می توانستیم پیاده نکنیم»

به گزارش رادیو فردا، حسن روحانی در بخش دیگری از سخان خود گفت: «زمانی که انقلاب ما پیروز شد همه با هم بودیم. در قطار انقلاب مسافران فراوانی بودند، حالا به طور طبیعی برخی خود خواسته از آن پیاده شدند، برخی را هم از قطار انقلاب پیاده کردیم که می توانستیم پیاده نکنیم».

وی اضافه کرد: «همه را امروز باید دوباره به سوار شدن به قطار موفقیت و پیروزی انقلاب دعوت کنیم».

مرتضی کاظمیان درباره این بخش از سخنان رئیس جمهوری ایران عقیده دارد: «انتظار از روحانی، فراهم‌آوردن زمینه‌های آن ازجمله آزادی عقیده و بیان و رسانه و احزاب است؛ چیزی که به‌شکل محسوسی موجود نیست، و زیر تهدید نهادهای امنیتی و قضایی قرار دارد».

او می‌افزاید: « همچنین در سطحی دیگر، باید دید او در چه موضوعی حاضر به همراهی با خواست جامعه مدنی و پیگیری تحقق همه‌پرسی است. اینها، برخی ابهام‌ها و پرسش‌های جدی درباره سخن مهم روحانی است. این بخش از سخن روحانی نیز در سطح کلام، سیمایی موجه دارد؛ اما رئیس‌جمهور تا چه اندازه برای فراهم‌کردن امکان فعالیت نیروهای سیاسی ـ اجتماعی گوناگون، گام جدی برداشته و اقدام عملی نشان داده است؟ متأسفانه زیرمجموعه‌های امنیتی ـ اطلاعاتی قوه مجریه و نیز وزارت کشور و وزارت ارشاد و حتی وزارت تعاون،‌ کار و رفاه اجتماعی، گاه به‌مثابه ابزاری برای تهدید منتقدان و ناراضیان و اعمال محدودیت علیه فعالیت‌های سیاسی و صنفی ایفای نقش کرده و می‌کنند».

به گفته این روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی، «تهدید و بازداشت فعالان سیاسی و دانشجویی و کارگری توسط وزارت اطلاعات یا دستور سانسور نامه اخیر مهدی کروبی توسط وزارت ارشاد، شواهدی از این وضع ناگوار در زیرمجموعه رئیس‌جمهور اعتدال‌گرا هستند که نسبتی با سخنان وی برقرار نمی‌کند».

به نوشته ایسنا، آقای روحانی در بخش دیگری از سخنرانی خود گفت که «تمام اقوام ایرانی، پیروان مذاهب تشیع، اهل سنت و تمام ادیان و هر کس که این قانون اساسی را قبول دارد، انقلابی هستند».

تنها چند ماه پس از پیروزی انقلاب ۵۷، تعدادی از گروه‌هایی که مخالف رژیم شاهنشاهی بودند با حکومت جدید اختلاف پیدا کردند و در سالیان بعد، اعضای آنها بازداشت و اعدام شدند و یا به زندان‌های طولانی مدت محکوم شدند.

پس از آن نیز نوبت به سازمان هایی مانند حزب توده ایران و سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) رسید که در مواضع خود از حکومت حمایت می کردند. بسیاری از اعضا و رهبران این سازمان ها بازداشت و در دهه ۶۰ زیر شکنجه کشته و یا اعدام شدند.

در این حال، به دنبال برخورد با گروه های غیردینی، جریان‌های دینی از جمله نهضت آزادی از حاکمیت حذف شدند و این در شرایطی بود که ابوالحسن بنی صدر، اولین رئیس جمهوری ایران، نیز در ماه های نخستین سال ۱۳۶۰، با رای مجلس که اکثریت آن دراختیار هواداران آیت‌الله خمینی بود، برکنار شده بود.

پس از حذف همه گروه های منتقد آیت الله خمینی، در سال‌های بعد نیز بین حامیان آیت‌الله خمینی که به جریان مشهور به چپ و راست اسلامی تقسیم شده بودند، اختلافات شدیدی رخ داد و این موضوع همچنان ادامه دارد.

در سال ۸۸ نیز تعدادی از اصلاح طلبان و معترضان به انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ بازداشت شدند و میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد، رهبران معترضان، از بهمن سال ۸۹ تاکنون همچنان در حصر خانگی به سر می‌برند.

در همین حال،‌ اقلیت‌های دینی در ایران از تصدی سمت‌های بالای دولتی محرومند. همچنین بهائیان از تحصیل در دانشگاه محرومند و پس از انقلاب ۵۷، ده‌ها بهایی اعدام و ترور و صدها بهایی بازداشت و زندانی شده‌اند.