سخنان ضد اسرائیلی مقامات ایرانی و جانب‌داری مسکو از اسرائیل: گره اصلی، سوریه است
رادیوفرانسه، اظهارات اخیر قاسم سلیمانی و محسن رضایی در بارۀ نابودی اسرائیل، واکنش سرگئی لاوروف وزیر خارجۀ روسیه را به همراه داشت که به صراحت از سخنان "ضد اسرائیلی" انتقاد کرد و گفت که رقابت میان ایران و اسرائیل خطرناک است. به گفتۀ یک کارشناس فرانسوی، دلایل اصلی اظهارات اخیر در وضعیت سوریه نهفته است.
جدال لفظی اخیر میان اسرائیل و ایران بخصوص از زمانی اوج گرفت که اسرائیل اعلام کرد که روز ١٠ فوریه/٢١ بهمن یک پهپاد ایرانی را در آسمان جولان سرنگون کرده است. ایران این ادعا را تکذیب کرد.
پنج روز بعد، قاسم سلیمانی فرماندۀ نیروی قدس در مراسم دهمین سالگرد مرگ عماد مغنیه، فرماندۀ شاخه نظامی حزب‌الله لبنان که در تهران برگزار شد گفت: «تقاص خون عماد مغنیه، شلیک موشک و کشتن یک نفر نیست. تقاص این خون‌ها، نابودی رژیم صهیونیستی (اسرائیل) است و دشمن می‌داند که این یک امر حتمی است. این وعدۀ الهی است که حتماً تحقق پیدا خواهد کرد».
حدود یک هفته بعد (١٨ فوریه/٢٩ بهمن) بنیامین نتانیاهو در کنفرانس امنیتی مونیخ تکه آهنی را به حضار نشان داد و ادعا کرد که قطعه‌ای از پهپاد سرنگون شدۀ ایرانی است. او خطاب به محمد جواد ظریف گفت: «شما باید این قطعه را بشناسید، متعلق به شماست». او سپس صریحاً ایران را تهدید کرد و گفت که اگر لازم باشد اسرائیل نه تنها علیه متحدان ایران که مستقیماً علیه این کشور اقدام خواهد کرد.
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
در مقابل، محمد جواد ظریف ادعاهای نخست‌وزیر اسرائیل را «سیرک مسخره» و کاملاً بی‌ارزش دانست.
همان شب، محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت در برنامۀ تلویزیونی موسوم به "بین‌القوسین" در شبکۀ "المنار" - متعلق به حزب‌الله لبنان، به تهدیدهای نتانیاهو پاسخ داد و گفت: «در مورد حرف‌های نابخردانه نتانیاهو باید بگویم که اگر کوچکترین اقدام احمقانه علیه ایران صورت دهند، ما تل‌آویو را با خاک یکسان خواهیم کرد و فرصت فرار را به نتانیاهو نخواهیم داد. نمایش و شعبده بازی‌های او در سازمان ملل و کنفرانس مونیخ در حد بازی و سرگرمی کودکان هم ارزش ندارد»...
نگرانی مسکو از رقابت ایران و اسرائیل
اما یک روز بعد (دوشنبه ١٩ فوریه/٣٠ بهمن)، محمد جواد ظریف که به همایشی در روسیه دعوت شده بود، با سخنان همتای روسی‌‌اش غافلگیر شد. سرگئی لاوروف بدون این که از سلیمانی یا رضایی نام ببرد، به تندی از تهدیدهای ضد اسرائیلی انتقاد کرد و گفت: «ما بارها گفته‌ایم که افکار مبنی بر نابودی اسرائیل به عنوان یک نهاد صهیونیستی و یا این که اسرائیل باید از کرۀ زمین محو گردد برای ما غیرقابل قبول است».
لاوروف به طور کلی رقابت میان اسرائیل و ایران را خطرناک دانست و گفت که این رقابت «وضعیت منطقه را که به اندازۀ کافی بی‌ثبات هست، باز هم وخیم‌تر می‌کند». لاوروف از اقدامات ضد ایرانی در منطقه نیز انتقاد کرد و گفت: «ما نمی‌پذیریم که همۀ مشکلات خاورمیانه از ورای منشور مبارزه با ایران نگریسته شود».
چند روز قبل از سخنان لاوروف، لئونید فرولوف معاون سفیر روسیه در تل‌آویو در مصاحبه‌ای با "تایمز" اسرائیل (١۵ فوریه/٢۶ بهمن) گفته بود که اگر زمانی اسرائیل از سوی ایران مورد حمله قرار گیرد، روسیه جانب اسرائیل را خواهد گرفت.
وی گفته بود: «در صورت حمله به اسرائیل، نه فقط آمریکا از اسرائیل طرفداری خواهد کرد، بلکه روسیه نیز از اسرائیل حمایت خواهد کرد. بسیاری از هموطنان ما در اسرائیل زندگی می کنند و اسرائیل بطور کلی یک کشور دوست است. از این رو ما اجازۀ هیچگونه عملیات خصومت‌آمیز علیه اسرائیل را نخواهیم داد».
یک کارشناس فرانسوی: ایران و اسرائیل میلی به درگیری ندارند
با وجود بالا گرفتن جدال لفظی تهران و تل‌آویو و موضع‌گیری اخیر مسکو، تیِری کُویل، کارشناس ایران و عضو انستیتوی روابط بین‌المللی و استراتژیک فرانسه، معتقد است که ایران و اسرائیل تمایلی به رویارویی مستقیم ندارند. به عقیدۀ او گره اصلی اینک در سوریه است.
اخیراً روزنامۀ "نیویورک تایمز" نوشته است که ایران۱۰ پایگاه نظامی و نزدیک به ۲۰هزار رزمندۀ آموزش دیده در سوریه دارد. کارشناسان آمریکایی گفته‌اند که ۲ پایگاه ایران در مرز اسرائیل قرار گرفته است و به همین دلیل، دولت اسرائیل سخت نگران آغاز تهاجم از سوی ایران است.
با این حال، تیِری کُویل می‌گوید: «اگر ایران در سوریه پایگاه‌های نظامی دارد، هدفش حمله به اسرائیل نیست: دلمشغولی اصلی تهران، آیندۀ سوریه و ماهیت قدرت سیاسی در این کشور است».
کُویل می‌افزاید: «همۀ فشارها و تلاش‌ها برای حل و فصل مشکل سوریه که در دو محور اصلی در جریان است - روسیه، ایران و ترکیه از یک طرف، آمریکا و اسرائیل از طرف دیگر - بیش از هر چیز متوجه آیندۀ میان‌مدت این کشور است: بعد از پایان جنگ سوریه، قدرت سیاسی در دست چه کسانی و چه گرایش‌هایی خواهد بود؟»
