خامنه ای، که در سیاستمداری و درک روابط بین المللی، هرگز استعدادی نداشته، فراموش کرده است که اکنون سالیان دراز است که رژیم اسلامی ایران، یعنی همان حکومتی که خمینی شعار "نه شرقی، نه غربی" را برایش ساخته بود، سرنوشت خود را به دست چین و روسیه سپرده است - دو کشوری که می خواهند ایران همیشه ضعیف و ذلیل و مورد تهاجم باقی بماند، و مانند گاو شیرده، به تغذیه آنان ادامه دهد.

خامنه ای در نامه خطاب به اسماعیل هنیه سرکرده گروه تروریستی حماس می نویسد که رژیم ایران به حمایت قاطعانه از منافع فلسطینی ها ادامه می دهد.

بی تردید، منظور خامنه ای آن نیست که فلسطینیان از نزاع با اسرائیل دست بردارند، وارد مذاکرات صلح شوند، به آشتی برسند و آن وقت سراسر خاورمیانه شکوفا خواهد شد.

منظور خامنه ای آن بوده و این است که فلسطینیان همچنان از مذاکرات صلح با اسرائیل سر باز زنند، همچنان به ترور ادامه دهند و خون فلسطینی و خون اسرائیلی را بریزند، تا رژیم فتنه گر ایران بتواند از این آب گل آلود، همچنان ماهی بگیرد.

البته ماهی هایی که به تور رژیم ایران می افتد، همه مسموم و زیانبار است.

خامنه ای درک نکرده و نمی کند که دوران اهمال و بی توجهی کشورهای غربی نسبت به خطرات افراط گرایان اسلامی سپری شده و امروز غرب این خطر را روی پوست و گوشت خود احساس می کند.

تا هنگامی که اسلام افراطی در داخل مرزهای افغانستان و پاکستان محبوس بود، غرب با آن کاری نداشت.

البته با وقوع فاجعه تروریستی برج های دو قلو، آمریکا به خروش در آمد و سربازان خود را به منطقه فرستاد و عراق را اشغال کرد و با طالبان به نبرد پرداخت و القاعده را نابود کرد.

ولی در دوران پرزیدنت اوباما ، یک گردش ۱۸۰ درجه ای در سیاست کاخ سفید رخ داد که حکومت ایران بیشترین بهره برداری را از آن کرد و همانند دولت استعمارگر انگلیس در قرن نوزدهم، با دستاویز قرار دادن دین مبین اسلام، به دخالت در امور کشورهای همسایه پرداخت.

اگر سران حکومت ایران خرد و تجربه و منطق داشتند، باید خیلی زود درک می کردند که روسیه و چین، تنها به منافع خویش می اندیشند، که در بسیاری از موارد، با منافع رژیم ایران همخوانی ندارد، و حتی با آن در تضاد است.

روسیه یکی از پنج کشوری بود که در شورای امنیت، به جانبداری از تحریم های اقتصادی، به خاطر برنامه های اتمی رژیم ایران رای موافق داد.

برای دولت مسکو مهم بود که رژیم ایران ضعیف و ناتوان شود تا وابستگی آن به روسیه بیشتر گردد.

ولی امروز روسیه علیه تحریم ها اقدام می کند، زیرا رژیم ایران به حضیض ناتوانی و بی پولی رسیده و تجارت روسیه با ایران آسیب جدی دیده است.

حالا خامنه ای می آید و اعلام می دارد که رژیم، از حمایت غرب مایوس شده و باید به دنبال برخورداری از سیاست شرق باشد.

روسیه، امروز خود در یک کارزار دیپلماتیک با کشورهای غربی سخت درگیر است.

غرب در برابر زیاده خواهی ها و حکومت استعماری روسیه به پا خاسته و جنگ سرد، دوباره به تدریج بیدار می شود و غربی ها علیه تسلط گرایی روسیه و اشغال سرزمین های همسایه، زبان به اعتراض می گشایند و خواهان مهار کردن دولت مسکو هستند.

در این جنگ سرد، تردیدی نیست که اگر رژیم ایران دنباله رو روسیه باشد، خودش نیز قربانی خواهد شد و یا دست کم آن که به شدت آسیب خواهد دید.

تکیه کردن بر روسیه در چنین حال و هوایی، ممکن است یک اشتباه بزرگ باشد.

برای حکومت، روزهای سرنوشت ساز نزدیک می شود.

حدود پنج هفته دیگر، ترامپ باید تصمیم خود را اعلام کند که آیا در برحام می ماند و یا آن را ترک می کند.

به احتمال بسیار، ترک می کند، زیرا هیچ یک از چهار اصل اساسی تعیین شده توسط پرزیدنت ترامپ عملی نگردیده و به احتمال زیاد، عملی هم نخواهد شد.

رهبران آلمان و فرانسه با نگرانی رهسپار واشنگتن می شوند تا شاید طرح جایگزینِ پیشنهادی آن ها را بپذیرد - یعنی، برجام بماند، ولی در کنار آن، علیه برنامه های موشکی رژیم ایران تحریم های تازه برقرار گردد.

آیا حکومت ایران با این شیوه کنار خواهد آمد و در برجام خواهد ماند؟

خامنه ای پس از امضای برجام گفته بود که با این امضا، باید همه تحریم های بین المللی برای همیشه لغو شود.

این را شرط اساسی قرار داده بود.

آیا حالا خامنه ای حاضر خواهد شد تحریم های موشکی را تحمل کند و همچنان در برجام بماند؟

هنوز پاسخ قاطع نداده اند، ولی احتمال دارد به نقطه ای برسند که آن ها هم برجام را باطل اعلام کنند.//

آن وقت چه خواهد شد؟

آیا دنیا سکوت خواهد کرد و اجازه خواهد داد که رژیم ایران برنامه های اتمی را از سر بگیرد و به برنامه های موشکی همچنان ادامه دهد؟

بی تردید، دنیا این را تاب نخواهد آورد و باید واکنش نشان دهد.

نیکی هیلی در یک سخنرانی، قاطعانه می گوید که در سال های گذشته، حتی ایالات متحده نسبت به زیاده خواهی های حکومت ایران گذشت کرده و بی اعتنایی نشان داده، و اکنون هنگام آن است که جامعه بین المللی، یک پارچه، علیه ادامه این وضع به پا خیزد.

این ها همه در شرائطی رخ می دهد که موقعیت رژیم در داخل ایران کاملا متزلزل شده است.

البته درست است که شخص خامنه ای ادعا کرده می گوید "همه چیز آرام است".

ولی خود وابستگان رژیم، برخی با صراحت و بعضی در لفافه، ابراز نگرانی می کنند که وضع حکومت رو به وخامت می رود.

سپاه پاسداران که ستون فقرات رژیم و مهمترین شمعک آن می باشد، در بیانیه ای به مناسبت دوازده فروردین و سالروز برگزاری رفراندوم فرمایشی، می نویسد که "کارنامه حکومت اسلامی ایران به شدت در معرض تهدید قرار دارد".

با این همه، سپاه اخطار می کند که "اماده پاسخگویی به هرگونه ماجراجویی" می باشد و در همان زمان می نویسد که این دشمنان هستند که القاء می کنند که حکومت قادر به حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم نیست.

همزمان، ابوالفضل قدیانی که از رهبران سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران محسوب می شود، و ظاهرا به گردن رژیم، بسیار حق دارد، در نامه سرگشاده ای به صراحت می نویسد که "رهبر جمهوری اسلامی کسی نیست که بتواند از فساد و رانت خواری و غارت اموال ملت دست بردارد و یا شیوه نظارت استصوابی را در جریان انتخابات حذف کند، زیرا در هر دو مورد "پایان کار خود را رقم خواهد زد".

سازمان "نهضت آزادی" نیز که از پایه گذاران رژیم بوده، در نامه سرگشاده خود ابراز نگرانی می کند که "یک طوفان سهمگین" در راه است که حکومت را در آستانه سقوط قرار داده است.

البته نهضت آزادی، که هنوز دُم رژیم اسلامی را رها نکرده، به جای آن که از احتمال فروپاشی حکومت سرکوبگر سخن گوید، از آن چه که "فروپاشی ایران" نامیده سخن می گوید، تا شاید، خواسته یا ناخواسته، میهن پرستان را از تلاش قاطع برای برانداختن رژیم باز دارد، با این ادعا که اگر رژیم فروپاشد، همه ایران فرو خواهد پاشید - ادعایی که پایه و اساس ندارد، زیرا به عکس، فروپاشی رژیم، اتحاد و یکپارچگی را به ایران باز خواهد گردانید.

زیرا همین رژیم بوده و هست که بیشترین فرافکنی را در ایران اِعمال کرده و مردان را از زنان، شیعیان را از اهل تسنن و میهن دوستان را از رژیم پرستان جدا دانسته است.

در داخل کشور و در صحنه بین المللی نسیم تغییر و دگرگونی وزیدن گرفته، ولی خامنه ای همچنان از سیاست های کهنه و رنگ باخته رژیم حمایت می کند و این ادعا را دارد که "همه چیز آرام است".