* کمی در باره‌ی این «اتحاد» و رهبری آن توضیح بدهید.

- اتحاد برای دموکراسی در ایران (UDI) در فوریه ۲۰۱۲ با برگزاری کنفرانس استکهلم اعلام موجودیت کرد و در راستای اهداف اولیه‌اش، غلبه گفتمان انتخابات آزاد براساس موازین بین المللی و گسترش فرهنگ دیالوگ و گفتگو میان نیروهای سیاسی مختلف و دموکراسی خواه ایرانی موفقیت قابل تاکیدی داشت. هدف اتحاد، برقراری دموکراسی در ایران است با اتکا به جنبشهای مطالباتی و اعتراضی مردم و برآمد یک جنبش عمومی دموکراسی خواهی و عدالت طلب، در اشکال مبارزات خشونت پرهیز برای گذر از نظام جمهوری اسلامی. در همین راستا بر اساس اسناد انتشار یافته، اتحاد برای دموکراسی پیشبرد گفتگوی ملی در باره راه گذار به دموکراسی و نیز پیرامون گسل‌ها و تنش‌های اجتماعی در ایران را برای همگرایی و همآوایی نیروهای خواهان دموکراسی، وظیفه خود قرار داده است و این اهداف را با اتکا به مبانی نفی استبداد و نقض حقوق بشر، نفی هرگونه تبعیض (جنسیتی، دینی و عقیدتی، اتنیکی،...) و تلاش برای دموکراسی بر مبنای منشور جهانی حقوق بشر و جدایی نهاد دین از دولت پیش می‌برد.
جمع اولیه بنیان گذار اتحاد برای دموکراسی در ایران طیف متنوعی از نظر خواستگاه سیاسی بودند از جمله آقایان: عبدالله مهتدی، محسن سازگارا، شهریار آهی، جواد خادم، حسن شریعتمداری و خود من. آقای شریعتمداری به عنوان مشاور با اتحاد همیاری داشتند. از نظر ساختاری اتحاد برای دموکراسی از یک شورای سیاست گزاری و یک هیئت دبیران شکل گرفته است که جمعی از سرآمدان عرصه سیاست و فرهنگ نیز هیئت دبیران را با مشاوره‌های خود یاری می‌دهند.

* در کنفرانس لندن چه کسانی دعوت شده‌اند، قرار است چه کسانی در آن سخنرانی کنند، دعوت‌ها از افراد است یا احزاب و سازمان‌ها هم به لندن دعوت شده‌اند؟

- در این کنفرانس قریب سی تن از شخصیت‌ها و کنشگران سیاسی و فرهنگی از داخل و خارج کشور به عنوان سخنران شرکت دارند که طی دو روز در پنل‌ها و یا به شکل سخنرانی مجزا اظهارنظر خواهند کرد. تم‌ها و موضوع‌های چهار پنل و نیز سخنرانی‌ها به ترتیب عبارتند از:
- جنبش اخیر و ضرورت مدیریت گذار از جمهوری اسلامی،
- مدیریت گذار و نقشه راه تا برقراری دموکراسی در ایران،
- سیاست خارجی و منطقه‌ای رژیم و مساله دگرگونی سیاسی در ایران از منظر جهانی،
- جامعه مدنی و جنبش‌های اعتراضی به مثابه پایه هرگونه دگرگونی بنیادی و لزوم اتحاد و همسویی آنها.
در پایان کنفرانس نیز زمانی برای جمع بست موارد طرح شده در نشست‌های کنفرانس و چگونگی پی گیری آن‌ها پیش بینی شده است. کنفرانس باز است و مستقیم در شبکه‌های اجتماعی و برخی رسانه‌های تصویری پخش خواهد شد. محلی که به دلایل امنیتی برای نشست‌های کنفرانس انتخاب شده است، اجازه پذیرش جمع محدودی از مهمانان را به عنوان ناظرمی دهد. سخنرانان به جز دو مورد، به عنوان فردی دعوت شده‌اند و در این مرحله از نمایندگان احزاب و سازمان‌ها دعوت نشده است. ما در یکی دو روز آتی، چند روز پیش از شروع کنفرانس برنامه کامل نشست همراه با نام سخنرانان و شرکت کنندگان در پنل‌ها را اعلام خواهیم کرد و در اینجا اجازه دهید از برجسته کردن و ذکر نام چند تن از انان خودداری کنم.

* کنفرانس با فراخوانی که اخیرا با ۱۵ امضا در مورد «رفراندم» منتشر شد، ارتباطی دارد؟

- نه ارتباط مستقیم ندارد. هم این کنفرانس و هم بیانیه پانزده امضایی هدف یگانه‌ای را دنبال می‌کنند و آن گذر از جمهوری اسلامی و برقراری یک نظام متکی بر دموکراسی در ایران است. بیانیه رفراندم بر پیشنهاد یک راهبرد مشخص یعنی رفراندم استوار است. در این کنفرانس در مورد امر گذار، مدیریت آن، راهبرد و نقشه راه همفکری و گفتگو خواهد شد. از چندین تن از امضا کنندگان بیانیه رفراندم نیز برای شرکت در این کنفرانس دعوت شده که برخی از آنان حضور خواهند داشت.

* نام کنفرانس «مدیریت گذار از جمهوری اسلامی» اعلام شده است. همه‌ی مخالفان جمهوری اسلامی در فکر گذار از آن هستند، چرا این کنفرانس رسالت «مدیریت» این گذار را بر عهده گرفته است؟

- این کنفرانس رسالت "مدیریت" این گذار را ندارد. قرار نیست در این کنفرانس "شورای انتقالی" یا "شورای مدیریت گذار" معرفی شود. همانگونه که ذکر شد، آنچه که اهداف بلاواسطه این کنفرانس را شکل می‌دهد عبارتند از:
نشان دادن خطراتی که سرنوشت کشور را تهدید می‌کند و امر محتوم فروپاشی نطام سیاسی و در همین رابطه ضرورت مدیریت گذار،
نمایش گفتگوی دمکراتیک و مدل متکثر مدیریت گذار،
همفکری و گفتگو پیرامون نقشه راه تا برقراری نظام مبتنی بر دموکراسی پارلمانی،
نشان دادن اصلی‌ترین راهکارهای مبارزاتی مردم و ایجاد امید برای پیروزی از طریق مقاومت مدنی و جنبش‌های اعتراضی.
طبیعی است این کنفرانس تشکیل داده نمی‌شود که فقط نطق‌های خوبی در آن ایراد شده و مسائل در هوا رها شوند، هیئت و کمیته‌ای لازم است تا ایده‌ها و اهداف کنفرانس را پیگیری کند و گام هایی اجرایی درجهت شکل گیری مدیریت گذار به پیش بردارد. واقعیت این است که کشور هشتاد ملیونی ایران با آن همه گسل‌های فعال اجتماعی، سیاسی، فرهنگی تنها می‌تواند با الگویی پلورالیستی و کثرت گرایانه از همه نیروهای دموکراسی خواه و خواهان گذر از جمهوری اسلامی و از همه لایه‌های اجتماعی، جنسیتی، نسلی، اتنیکی و... بدون آنکه هیچ کدام از بخش‌های برشمرده کنار بمانند، نمایندگی شود. فقط "در فکر گذار" بودن کافی نیست. فرصت بسیار تنگ است. به قول آلمانی‌ها خوب است این کار دیروز انجام بشود. باید در این راستا گام‌های اجرایی برداشت. شاید بتوان در یک بازه زمانی مثلن شش ماهه تا یک ساله به یک "میثاقی ملی" و "مدیریت گذار"ی دست یافت که مورد اعتماد و اتکاء بخش‌های بزرگی از مردم و جامعه سیاسی قرار گیرد و شانس‌ها برای نیل مردم ایران به آمال تاریخی‌شان را افزایش دهد.

* برگزاری کنفرانس لندن با افزایش خطر بروز درگیری نظامی در منطقه و تغییر رفتار آمریکا علیه جمهوری اسلامی همزمان شده است. این همزمانی اتفاقی است و یا تحولات اخیر، از جمله زمینه هایی است که شما را به فکر سازماندهی گذار از حکومت در چنین کنفرانسی رسانده است؟

- شورای سیاستگزاری اتحاد برای دموکراسی در نشستی حضوری که بیش ازیک سال پیش در شهر کلن آلمان داشت احکام و ارزیابی‌های چهارگانه زیر را مورد تصویب قرار داد که تیتروار عبارت بودند از: در ایران شرایط ویژه‌ای حاکم شده است که شاحص‌های آن از نظر ابعاد و عمق نسبت به گذشته از کیفیت نوینی برخوردارند. دوم، احتمال وقوع رویدادها و تحولات تعیین کننده سیاسی در ایران بالاست و در آن حد نزدیک که باید به آن پرداخت و در برابر شقوق مختلف آن برنامه ریزی کرد، سوم، تداوم حاکمیت جمهوری اسلامی به معنای تشدید خطر فروپاشی و اضمحلال کشور است و طرح گفتمان ضرورت تغییر نظام جمهوری اسلامی به یک ضرورت سیاسی تبدیل شده است و چهار مقابله با گفتمان و تئوری‌های شکست خورده اصلاح طلبی که نقش چهره آرایی و سپر دفاعی نظام را یافته‌اند، راستای مهمی از فعالیت سیاسی و نظری راتشکیل می‌دهد. اینک پس از خیزش دی ماه و چشم انداز تشدید بحران‌ها در همه ابعاد آن، مساله ضرورت گذار و اهمیت گام گذاری در راستای مدیریت آن، بیش از پیش الزامی شده است. درست خلاف افسانه ساخته شده در اتاق‌های فکر جمهوری اسلامی که حفظ امنیت در ایران یعنی تداوم این نظام، تا جمهوری اسلامی پابرجاست متاسفانه خطر جنگ در منطقه و وقوع فاجعه در ایران بالاست.