کار انسان دوستی ما به اعلا درجه ی خود رسیده است:
به جای خسارت دیدگان می بخشیم
به جای کشته شدگان عفو می کنیم
به جای زندگی از دست دادگان در می گذریم
به جای مصیبت زدگان چشم فرو می بندیم...
اسم این کارها را هم می گذاریم مبارزه ی بدون خشونت!
اسم این کارها را هم می گذاریم پیروی از گاندی و ماندلا!
گاندی و ماندلا غلط کرده باشند، در فرنگستان نشسته باشند و حکم عفو قاتلان و کشور بر باد دهندگان را صادر کرده باشند!
مبارزه ی بدون خشونت غلط کرده است که این گونه باشد!
این کارها اسم اش لاس زدن، آن هم از بدترین انواع آن است!
حال در جایی که قدرت، تمام و کمال در قبضه ی آدمکشان حکومت اسلامی و اعوان و انصار آن هاست
در جایی که نیروی انتظامی جمهوری اسلامی بی پروا می زند و می گیرد و می بندد
در جایی که سپاه پاسداران و متعلقات نظامی و امنیتی اش با تمام قوا مخالفان و منتقدان حکومت را سرکوب می کند
در جایی که ارتش جمهوری اسلامی، در جهت اثبات نوکریّت خودش به ولی فقیه، از سنگرهای اینترنتی دشمن سخن می گوید
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
ما بزرگوارانه از جانب ملت، آقایان را می بخشیم و عفو می کنیم و برایشان دل می سوزانیم!
آقایان، هیبت این بدکاران را ندیده اند تا دل سوزاندن از یادشان برود!
یک بار یک چَک از این سرسپردگان حکومت -فرق هم نمی کند از نوجوان اش یا پیرش- آدم نوش جان کند، دل سوزاندن مثل برق از سرش می پرد و بلکه هم می جهد...
دشمن، دشمن است. با دشمن با ناز و نوازش نمی توان رفتار کرد. نمی توانیم مبارزه کنیم یا مبارزات مردم را سازمان دهیم، در این صورت حداقل کاری که می توانیم بکنیم، در گوشه ای نشستن و به کار مردم چشم دوختن است. مراقب باشیم سیلی مردم به جای فرو نشستن بر صورت دشمنان، بر صورت ما مهربانان انسان دوست گاندی ستا و ماندلا پرور فرود نیاید!
